อย่ารังแกคนที่ไม่มีใคร ด้วยการเลือกปฏิบัติ
บันทึกนี้เป็นภาคต่อของ "หมดเวลา" ที่ผมเคยบันทึกเรื่องการรับผลงานทางวิชาการของคุณครู กทม. ซึ่งเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบในการปฏิบัติภารกิจนี้ของผมเอง และผมมีหลักในการปฏิบัติงาน คือ "ความเที่ยงตรง เที่ยงธรรม เสมอภาค และการไม่เลือกปฏิบัติ"
สำหรับบันทึกนี้ ก็ยังคงเป็นภารกิจการรับผลงานทางวิชาการเช่นเดียวกับ แต่เป็นการรับผลงานทางวิชาการจากคุณครูที่ได้ผ่านโครงการให้โอกาสในการเลื่อนวิทยฐานะเป็นชำนาญการพิเศษ ซึ่งหลักเกณฑ์ได้กำหนดว่า ให้ผู้เข้ารับการอบรมตามโครงการนี้ส่งผลงานทางวิชาการภายใน 180 วันนับแต่วันสิ้นสุดการพัฒนา ซึ่งวันนี้ (19 พ.ย. 57) ก็เป็นวันครบกำหนดของผู้เข้ารับการพัฒนาในรุ่นที่ 1 ซึ่งเป็นผู้บริหารสถานศึกษาทั้งสิ้น (รอง ผอ. และ ผอ.)
ข้อเท็จจริงของโครงการนี้ คือ ถ้าสิ้นสุดการพัฒนาแล้ว ผู้ใดสามารถจัดทำผลงานทางวิชาการส่งได้ก่อนครบ 180 วัน ก็สามารถนำมาส่งเพื่อให้กรรมการตรวจประเมินก่อนได้เลย แต่ต้องไม่ส่งหลังจากวันที่ครบกำหนดตามหลักเกณฑ์
จากการส่งผลงานตามโครงการนี้ที่ผ่านมา มีผู้ที่มุ่งมั่น ตั้งใจ จัดทำผลงานมาส่งหลังจากสิ้นสุดการพัฒนาไม่นานเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และมีคนจำนวนมากที่นำผลงานมาส่งภายในระยะเวลาใกล้ ๆ วันครบกำหนดและส่งวันครบกำหนด และเป็นเรื่องที่่น่าเสียใจว่าอีกหลายคนไม่สามารถจัดทำผลงานส่งได้ทันตามกำหนด...
สำหรับผม การดำเนินการทุกอย่างผมยังคงยึดถือหลักการปฏิบัติงานเดียวกันคือ การยึดหลักกฎ ระเบียบ วิธีการที่กำหนดไว้ และต้องปฏิบัติกับทุกคนเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นใคร ตำแหน่ง วิทยฐานะใด เพราะทุกคนต้องอยู่ภายใต้หลักเกณฑ์เดียวกันทั้งสิ้น
ในวันนี้ มีบางสิ่งที่มากระทบความรู้สึกบางอย่างที่อยากแบ่งปันไว้ในบันทึกนี้ ...
เนื่องด้วยวันนี้ เป็นวันครบกำหนดส่งผลงานของผู้ที่พัฒนาในรุ่นของผู้บริหาร มีทั้ง ผอ. และ รอง ผอ. ร.ร. ซึ่งผมคาดหวังว่าท่านต้องเป็นแบบอย่างที่ดีในการดำเนินการส่งผลงานภายในกำหนด ให้กับ ผู้ใต้บังคับบัญชา หรือ เป็นแม่พิมพ์ ที่ดีให้กับเด็กและเยาวชนได้รู้ได้เห็น แต่กลับพบว่า หลายท่าน กลับกลายเป็นด้านตรงข้ามกับความคาดหวัง ตรงข้ามไปในหลายสิ่งหลายอย่าง อย่างที่ไม่น่าจะบันทึกและบรรยาย (ขอประทานโทษที่กล่าวเช่นนี้ และขอย้ำว่า บางท่าน ไม่ใช่ทุกท่าน)
สุดท้ายของวันนี้ ผมปิดรับผลงานตามปกติเวลาราชการ แต่ก็ยังมีผู้ที่มาขอส่งผลงานภายหลังจากการปิดรับไปแล้ว ทั้งนี้ คงได้แรงหนุน แรงแนะนำจากเจ้าหน้าที่บางท่านในที่ทำงานผม โดยเฉพาะเรื่องของการโทร.ขอเลขรับหนังสือ จากเจ้าหน้าที่รับหนังสือ ซึ่งเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญ เพราะคิดว่า ถ้าสามารถขอเลขรับหนังสือของวันนี้ได้ ผมก็จะต้องรับผลงานแน่ ๆ โดยข้อเท็จจริง ผมจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด ....เหตุที่เจ้าหน้าที่ในห้องผมอยากให้ความช่วยเหลือผู้ที่มาส่งหลังเวลากำหนดรายนี้ คงจะเป็นเพราะว่า พวกเราเคยขอติดต่อขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานที่เขาสังกัดอยู่ และก็ได้รับการบริการเป็นอย่างดีเสมอมา ซึ่งเรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่าจดจำและน่าจะทำคุณตอบแทนเขาด้วย แต่ต้องไม่ใช่จะตอบแทนโดยการเลือกปฏิบัติกับเขาเท่านั้น หรือเลือกไม่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์เพราะเขาเคยมีคุณงามความดีบางอย่าง ผมว่าถ้าคิดแบบนี้ ก็จะเป็นการไม่ยุติธรรมกับ คนอื่น ๆ อีกหลายคน ซึ่ง เขาอาจจะเคยมีความดีที่ช่วยเหลือกิจกรรมเราไม่น้อยเช่นเดียวกัน
คนโบราณมักสอนว่า บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ ส่วนทางพระสอนว่า บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องให้อภัย สำหรับผมยังคงยืนยันว่า บุญคุณต้องทดแทน แต่ต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ เหมือนกันทุกคน ผมจะไม่รักแกคนที่ไม่มีใคร (เห็นความดี) ด้วยการยกเว้นการปฏิบัติ หรือ เลือกปฏิบัติกับใครคนใดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็น ผอ. รอง ผอ. ศน. หรือ ครู
และอยากให้ใครก็ตามเข้าใจ และแยกแยะให้ได้ว่า การตอบแทนความดี กับการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ เป็นคนละเรื่องเดียวกัน แต่ถ้าหากไม่เข้าใจ ก็ขอให้รู้ไว้ว่า ผมเสียใจที่ผมจะต้องปฏิบัติตามความถูกต้องเท่านั้น
@บ้านพิศ พร พรรณ ณ เวลา 0:19 น. 20 พ.ย. 57
ความเห็น (2)
เป็นปัญหาที่พบเห็นได้ในแทบทุกหน่วยงาน ท่านมีหลักการส่วนตัวที่ที่น่าชื่นชม ไม่เลือกปฏิบัติ
สงสัยว่าถ้าสายกว่ากำหนดเขาจะส่งผลงานนั้นได้อีกหรือไม่ ในเมื่อมันเป็นผลงานก็ควรจะได้นะคะ ดังนั้นถ้าเราทำปฏิทินการทำงานของเราว่าจะทำขั้นตอนใด ช่วงเวลาใดในแต่ละรอบ ให้เขาทราบว่าถ้าส่งมาช้าไม่ทันรอบนี้งานที่รับไว้ก็จะถูกดำเนินต่อไปในรอบหน้า เป็นกติกาที่ทุกคนต้องยอบรับ แต่เราสามารถรับงานที่เข้ามาทุกชิ้นทุกวัน น่าจะลดความคับข้องใจของผู้ส่งงานแล้วเราไม่รับ ส่วนเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องภายในจะบิดเบี้ยวเอื้อประโยชน์ให้ใครเป็นกรณีพิเศษไม่ได้ ทุกอย่างน่าจะขึ้นกับข้อตกลงที่เป็นลายลักษณ์อักษร
-สวัสดีครับ
-เป็นกำลังใจให้นะครับ
-เป็นเรื่องที่มักเกิดขึ้นอยู่เสมอ ๆ ไม่ว่าหน่วยงานไหน ๆ
-นัดแล้วชอบผิดกำหนด.
-เจอปัญหานี้บ่อย ๆ ครับท่าน
