Thai DPP: ยามเช้าที่ธาตุพนมก่อนเดินทางกลับ

วันที่ 2 พฤศจิกายน 2557

วันนี้ดิฉันต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ พร้อมกับคุณเอนกที่จะไปอบรม Surveyor ของ สรพ. และคุณพ่อของคุณเอนกที่จะกลับเชียงราย หลังจากเก็บข้าวของจัดกระเป๋าเรียบร้อยดิฉันเดินออกไปบริเวณริมแม่น้ำโขงด้านหน้าของโรงแรม แสงแดดจัดเหมือนวันก่อนๆ ถนนที่เลียบริมแม่น้ำโขงว่าง โล่ง ไม่มีรถราวิ่งวุ่นวาย ดูสงบดีจริงๆ

ถนนริมแม่น้ำโขง ณ เวลาประมาณเกือบ  07.40 น. ถนนว่างจริงๆ

แม่น้ำโขง ภาพบนเมื่อมองด้านขวามือ ภาพล่างมองด้านซ้ายมือ

คุณเอนกมารับที่โรงแรมแล้วพาไปซื้อหมูยอที่ร้านดาวทอง ห่อหมูยอยังร้อนๆ อยู่เพราะเพิ่งนึ่งเสร็จไม่นาน ที่ร้านนี้จะเห็นมีใบตองจำนวนมากอยู่ในตู้แช่เย็น ต่อจากนั้นไปซื้อเส้นก๋วยจั๊บสดที่ตลาดสด แล้วไปไหว้พระธาตุที่วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร บริเวณด้านหน้าวัดกำลังอยู่ระหว่างการปรับปรุง ได้ยินว่าการจัดระเบียบร้านค้าก็เป็นเรื่องยาก

วันนี้คุณอ๊อฟจะเป็นคนขับรถไปส่งเราที่สนามบิน เราไปรอคุณอ๊อฟอยู่ที่บ้านของคุณเอนก ดิฉันจึงได้กินข้าวเช้าอีกรอบ เป็นข้าวเหนียว ปลาสลิดแดดเดียวทอด (เมนูประจำทุกมื้อ) น้ำพริกปลากับผักต้ม แกงอ่อมหวายที่แบ่งไว้จากเมื่อคืน ผัดผักปวยเล้ง (ฝีมือคุณเอนก) และไข่เจียวร้อนๆ

กินอาหารเช้ากับคุณอ๊อฟที่หน้าบ้านของคุณเอนก

ดิฉันจัดกระเป๋าเสื้อผ้าใหม่ เพราะได้ข้าวเหนียวใหม่จากคุณอ๊อฟหนึ่งถุง ข้าวไรซ์เบอรี่จากคุณเอนกสองถุง เอาใส่ไปในกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับหมูยอและเส้นก๋วยจั๊บ หิ้วแต่กาละแมซึ่งไม่หนักขึ้นเครื่อง

เครื่องบินลงช้ากว่ากำหนดเวลาปกติเหมือนขามา ผู้โดยสารเต็มลำ วันนี้อากาศดี ท้องฟ้าแจ่มใส เครื่องออกจากสนามบินนครพนมหลังเที่ยงไปแล้ว บนท้องฟ้ามีเมฆขาว ฟ้าใส แต่เมื่อใกล้กรุงเทพฯ ก็เริ่มมัวๆ

มองจากหน้าต่างเครื่องบินหลังเครื่องขึ้นไม่นาน บึงน้ำที่เห็นน่าจะเป็นแห่งเดียวกับที่เห็นตอนขามา

เราถึงดอนเมืองตอนบ่ายโมงกว่า ที่ดอนเมืองคนเยอะจริงๆ คนที่บ้านมารับและต้องไปจอดรถที่อาคาร 2 ปรากฎว่าวนรถไปจนถึงชั้น 5 ก็ไม่มีที่จอด จะลงก็ไม่ได้ รถติดตายไม่ขยับอยู่กว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว เห็นมียามอยู่เพียงคนเดียวที่ไม่ค่อยคล่องแคล่วเท่าไหร่ ที่คอยไปจัดระเบียบรถที่จะออกไปถนน

บริเวณชั้น 3 อาคารจอดรถ 2 ร้อนมากๆ ดิฉันไปแจ้งปัญหากับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในห้องแอร์เย็นๆ ที่มีทั้งคนนั่งและคนนอนอยู่ ได้คำตอบว่าจะเพิ่มเวลาในบัตรจอดรถให้ รออยู่เป็นนานรถก็ยังไม่เคลื่อนลงมาสักที ต้องเดินขึ้นไปชั้น 5 เอาของใส่รถแล้วเอาบัตรจอดรถ (ซึ่งไม่ได้จอด) มาเสียเงิน กว่าจะออกจากที่จอดรถได้ก็เกือบ 14.10 น. สาหัสทีเดียว ที่จอดรถอาคารนี้ให้ชำระเงินผ่านตู้อัตโนมัติ จึงมีคนอยู่ประจำน้อย ไม่มีใครคอยจัดระเบียบรถ เมื่อรถมีจำนวนมากจึงเกิดการติดขัดเป็นเวลานาน เรายังเดือดร้อนน้อยกว่าคนที่จะเอารถมาจอดแล้วไปขึ้นเครื่อง ไม่รู้ว่ามีคนตกเครื่องบินบ้างหรือเปล่า

กลับมาถึงบ้านได้กินอาหารกลางวันตอน 15 น. อาบน้ำ ซักเสื้อผ้าแล้วได้พักหลับไปครู่ใหญ่ ตอนเย็นพ่อครัวทำ "ข้าวเปียก” หรือก๋วยจั๊บญวน ถูกใจสมาชิกทุกคน

ก๋วยจั๊บญวน ถ้วยของลูกชายที่ปรุงรสจัด

จบภารกิจการติดตามงานหนึ่งจังหวัด ยังเหลืองานอีกมากที่จะต้องดำเนินการ

วัลลา ตันตโยทัย

บันทึกเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2557

[แผ่นดิน]

อากาศแรกเช้าลุ่มน้ำ...มันนำพาความชื่นเข็นแก่จิตใจคนเราเสมอครับ
นั่นเป็นประสบการณ์ตรงที่ผมหลงรักเสมอมา...

ขอบพระคุณครับ