พระคุณครูl ครูกอดแม่
วันนี้แม่มาวัด ภาพประทับใจ คือ แม่ครูและแม่ กอดด้วยความพลังความรักและเมตตา
เป็นผู้ที่เหน็ดเหนื่อยกับการสอนให้ชีวิตและจิตวิญญาณหนูทั้งสองท่าน
ใจขณะนั้นอ่อนยวบลง เพราะใจหนูหยาบมาก ๆ เอาแต่ใจตนเอง
แต่ภาพงาม ๆ นั้น รู้สึกซึ้งที่ได้ซึมซับ
ครูแชร์ให้แม่ฟังเรื่อง “หนูสอนยาก”
เป็นความรู้สึกได้ถึงความเมตตาที่ครู รักษาใจแม่
เกิดคำถามย้ำ ครูทำให้ดูเป็นตัวอย่างมาตลอด แล้วใจนี้หล่ะ
เมื่อไหร่จะเลิกหยาบกระด้าง
ครูเมตตาย้ำให้ฟังอีกว่า
“แค่หนูเหนื่อยมากขึ้นอีกนิดหนึ่ง คนอื่นก็จะสบาย”
ในความเป็นจริงทุกวันนี้หนูยังเห็นแก่ตัว เห็นแก่สุขส่วนตัว เขียนย้ำกับตนเอง
เดินเข้ามาเจอแม่รี ใจระลึกว่า นี่ถึงกับสามแม่เลยนะ ที่เสียสละเพื่อหนู ค้ำชูตลอดเส้นทาง
ได้เรียนรู้อะไรกับตนเองบ้าง
ได้เห็นใจหยาบกระด้าง ที่อ่อนหยวบลง
แต่มันหยาบจริง ๆ เพราะเพียงไม่กี่ขณะก็ขยับมา ณ ที่เดิม
เกิดคำถามกับตนเอง แค่นี้เองเหรอติ๋ว
ใจแกมีแค่นี้เองหรือ กับการตอบแทนผู้ให้ชีวิตและจิตวิญญาณ
เพราะตัวกู ที่มีมาก สั่งสมมามาก เชื่อตัวเองมามาก
ทำให้อะไร ๆ แย่ลงอย่างทุกวันนี้
หัดเลิกเชื่อตัวกู แบบสู้เอา พูดง่ายเพราะจิต ติดการสร้างภาพ แล้วมันก็ไม่ทำ
แต่นี่คือ การเดินทาง ไม่ฝึก ไม่หัด ก็ไม่เป็น
สาธุเจ้าค่ะ
ไม่มีความเห็น