คราวเมื่อสมัยฉันยังเป็นเด็ก ๆ
ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรือทราบถึงเรื่อง
ของการพัฒนาเท่าไรนัก...
เพียงแต่สังเกตว่า...สิ่งต่าง ๆ มันเกิดขึ้น
ในช่วงเวลาหนึ่ง...ต่อมาก็มีสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่
ซึ่งดีขึ้นกว่าเดิม...ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลง
มาเรื่อย ๆ...เป็นเพราะฉันอายุมากขึ้น...
เวลาที่ผ่านมา...อายุตัวของฉันมากขึ้น...
ฉันจึงสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลง...
คนทั่ว ๆ ไป เรียกว่า "ความเจริญ"...
สำหรับฉัน ๆ จะเรียกว่า "การพัฒนา" มากกว่า
เพราะ "ความเจริญ" ฉันมีความคิดเห็นว่า...
ความเจริญในครั้งนี้แล้ว ต่อไปเจริญอีกจะเรียกว่าอะไร?
ฉันจึงขอเรียกว่า "การพัฒนา"...
บางสิ่งที่ฉันสังเกตเห็น ก็มีการพัฒนาในทางที่ดีขึ้น
บางสิ่งก็ธรรมดา พัฒนาไปได้น้อย...
ประเทศไทยส่วนใหญ่จะเน้นการพัฒนาในด้านวัตถุ
มากกว่า "จิตใจ"...
แต่ในความคิดของฉัน ๆ มีความคิดเห็นว่า...
ประเทศชาติจะพัฒนาไปได้ไกลหรือยั่งยืนนั้น
เราต้องมีการพัฒนาทางด้าน "จิตใจ" มากกว่า...
เพราะจิตใจเปรียบเสมือนภูมิคุ้มกันภายใน
ที่จะทำให้เกิดความเข้มแข็ง ต่อต้านสิ่งไม่ดีที่จะ
เข้ามาสู่ตัวเราเองได้ เป็นการสร้างจิตสำนึกที่ดี
ความมีคุณธรรมให้เกิดขึ้นภายในจิตใจ...
แต่ส่วนใหญ่ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม จะเน้นการพัฒนา
ทางด้านวัตถุมากกว่า...อาจเป็นเพราะเห็นด้วยสายตา
อาจชัดเจน...แต่ "จิตใจ" จะไม่ค่อยเห็นกันได้ชัดเจน
แต่ความเป็นจริง ฉันมีความคิดว่า...ถ้าการพัฒนาด้าน
จิตใจให้เข้มแข็งทุกคนแล้ว...จะทำให้เกิดปัญหาต่าง ๆ
ลดลง...
"มีใครรู้หรือไม่ว่า...บางเรื่องคนเราก็เดินมาผิดทาง
จึงต้องมีการปฏิรูปกันเกิดขึ้น"
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความเห็น