เมื่อได้แสดงบทบาทสมมุติเป็นคนไข้เด็ก

ในคาบเรียนวันที่ 9 กันยายน 2557 ฉันได้มีโอกาสแสดงบทบาทสมมุติเป็นเด็ก เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มที่นักศึกษากายภาพบำบัดจัดขึ้น (ซึ่งก็คือเพื่อนของฉันเอง) ในวันนั้น ทุกคนมีบทบาทเป็นของตัวเอง พี่ๆเริ่มจากการทำป้ายชื่อ เขียนชื่อวาดรูปตกแต่ง เหตุการณ์แรกก็เริ่มขึ้นโดยสีมีสองกล่อง น้องๆแย่งกัน พี่ๆจะต้องเขามาแยกเด็กๆออกแล้วแก้ปัญหาให้ด้วยการบอกว่าให้แบ่งกัน กิจกรรมต่อมาดำเนินไปโดยพี่ๆถามว่าใครเคยฟังนิทานไหม มีทั้งคนตอบและไม่ตอบ จากนั้นพี่ก็บอกว่าจะเล่าเรื่องซินเดอเรล่าให้ฟัง ปัญหาที่สองเกิดขึ้นิีกเมื่อน้องๆบอกฟังแล้ว ไม่เอา เบื่อแล้ว พี่ๆจึงต้องดึงความสนใจน้องกลับมาอีกครั้งด้วยการปรบมือ จากนั้นพี่ก็แยกเด็กเป็นสองกลุ่มเพื่อไปแต่งตัว คราวนี้มีเด็กบางคนที่ไม่ยอมกันจะแย่งตัวละครกัน พี่ๆก็แก้ไขสถานการณ์นี้ด้วยการบอกว่าตัวละครนี้ก็ดีนะ เมื่อพาไปแต่งตัวเด็กๆก็อยากได้ของตกแต่งเยอะๆ พี่ๆจึงจัดของให้กับทุกคนแล้วเริ่มอ่านนิทานให้น้องๆเล่นตามบทที่พี่พากย์ไว้ น้องๆที่เป็นตัวละครบางตัวก็ไม่ได้ออกมาเล่นออกมาฉากสุดท้ายเลยเพราะเป็นตัวละครที่ไม่เด่น เกิดการทะเลาะถกเถียงขึ้นตลอดการดำเนินกลุ่ม ในตอนสุดท้ายพี่ๆถามข้อคิด ถามความชอบของน้องๆ แล้วสรุปให้ฟังว่าวันนี้ได้อะไรบ้าง พี่ๆทั้งสองจะคอย ช่วยเหลือและยืนกั้นระหว่าเด็กที่มีลักษณะเป็นหัวโจกชอบชวนเพื่อนคุย และเด็กที่กลัวการสัมผัส และคอยอดทนตลอดการทำกิจกรรกลุ่ม แล้วคอยดึงเด็กๆทุกคนให้เข้าร่วมกิจกรรมไม่ว่าจะเป็นเด็กที่มีสมาธิสั้น เด็กที่ง่วงนอนซึ่งก็คือฉันเองที่ชอบแอบหลบพี่ไปนอน พี่ๆก็จะพากลับมาร่วมกิจกรรม สรุปการแสดงบทบาทสมมุติครั้งนี้ทำให้ฉันได้รู้ว่าเมื่อทำกิจกรรมกลุ่มกับเด็กควรเลือกกิจกรรมให้เหมาะกับช่วงวัย ความสนใจและพัฒนาการของเด็ก ควรคิดกิจกรรมเยอะๆไปเปฝ้นตัวเลือกให้เด็กเมื่อจัดกิจกรรมกลุ่มขึ้น ควรมีพี่คอยดูแลเด็กตลอดเวลา จำนวนพี่หนึ่งคนต่อเด็กสองเป็นอัตราที่เหมาะสมเมื่อเด็กเกิดไม่อยากเข้าร่วมกิจกรรมควรพาเด็กออกมาในจุดที่วางไว้เพราะเด็กอาจจะไม่อยากเข้าร่วมหรือไม่พร้อมจริงๆ เราอาจจะพาเด็กมานั่งในจุดที่สงบแะสามารถเห็นกลุ่มได้เพื่อให้เด็กได้เห็นว่าในกลุ่มทำกิจกรรมอะไร