บทรำพึงรำพัน : แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๐
เป็นอีกคืนหนึ่ง ที่ฝนโปรยปราย พรมพรำเบาๆคล้ายแม่ผู้เมตตาปลอบประโลมเด็กน้อย เสียงคำรามไกลๆประหนึ่งเสียงเพลงร้องกล่อมด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ
ธรรมชาติไม่เคยหลอกให้ลุ่มหลง มีแต่ใจคนเท่านั้นที่เหลิงจนหลงลืมธรรมชาติ...
เช้าที่ผ่านมา ลมเย็นปลายเดือนสิบ ลูบไล้ผิวกายเตือนฤดูกาลที่กำลังผันผ่าน เย็นสดชื่นคล้ายวสันตฤดูจะล่ำลา
หรือคืนนี้จะมาย้ำเตือนเพื่อจดจำ ให้ละเมอออกมารับฝอยฝนอันเย็นฉ่ำ
ไม่เเกรงจะเปียกปอน ...
ไม่กลัวความมืดมิด...
ไม่อายหยดน้ำฝน ที่กลั่นรินหลุดรอดแสงไฟบนถนนอันเปลี่ยวดาย...
อยากให้ค่ำคืนนี้อยู่ตลอดกาลนาน....
............
๑๑ กันยายน ๒๕๕๗
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (4)
ชอบใจ
ถ่ายภาพสวยมากเลยครับ
ขอบคุณครับอาจารย์
ถ่ายในความมืดมิด....นานแล้วครับ
หวัดดีจ้ะคุณพิลัวย....คุณมะเดื่ออยู่โรงแรมที่ กทม.มา 3 คืน ได้ห้องพักที่ไม่มีหน้าต่าง ต้องเปิดไฟตลอดทั้งกลางวัน กลางคืน ถ้าปิดไฟ จะมืดยิ่งกว่าอยู่ในถ้ำเสียอีก ยิ่งหว่าภาพนี้อีกจ้ะ
