บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าตนเอง (29) ไม่จีรัง..(แต่ก็เกินทานทน)


ทั้งๆ ที่รู้ว่า สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนผัน ไม่คงที่
ทั้งๆ ที่รู้ว่า สรรพสิ่งล้วนไม่มีอะไร จีรัง ยั่งยืน
ทุกสิ่งอย่างล้วนมีครรลองแห่งการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนผ่านไปตามวาระ -

ล่าสุดเมื่อไม่กี่วัน
ผมสัญจรขึ้นสู่เส้นทางสายเหนืออีกครั้ง
ขับรถคู่ชีพคันใหม่ไต่เทือกเขาอันคุ้นชินประหนึ่งญาติมิตร

ระหว่างเขา  ยังมีเรื่องราวแห่งทรงจำที่แจ่มชัดและเป็นปัจจุบัน
รอยเท้าและรอยชีวิตแห่งการเดินทางในอดีตสัญจรตบเท้ามาทักทายผมเป็นระยะๆ
พลอยให้คิดถึงเรื่องราวมากมายก่ายกองที่เกิดขึ้นระหว่างภูเขาสองลูกทั้ง "น้ำหนาว-เขาค้อ"

ครับ-ความคิดถึงมีตัวตน แจ่มชัด และมีพลัง
ทั้งสุข -ทุกข์ ...
ที่ล้วนไม่อาจหลีกหลบ ขว้างทิ้ง -เพิกเฉย


(ภาพในอดีต)



หลายต่อหลายคน หลายต่อหลายครั้ง
มักบ่นหยิกว่าผมข้ามอดีตไม่พ้น...
ซึ่งผมก็ได้แต่เปรยพร่ำไปอย่างเนียนๆ ราวสายลมและแสงแดดประมาณว่า

"คิดถึงอดีต ไม่ใช่จ่อมจมกับอดีต"



(ภาพในอดีต)



ครั้งนี้ - หลังลงเขาเข้าสู่พิษณุโลก
ผมไม่หลงลืมที่จะแวะทุ่งวังทองเหมือนทุกครั้ง
แวะเพื่อซึมซับสัมผัสกับวิวทิวทัศน์ที่มักคุ้น และชื่นชอบ
ซึ่งประกอบด้วยทุ่งนา -ต้นตาล-กระท่อม-และฉากหลังอันเป็นเทือกเขา
หากแต่วันนี้  หลายสิ่งอย่าง ยังคงเหมือนเดิม
มีเพียงกระท่อมเท่านั้นที่เสื่อมทรุดไปตามกาละ-ครรลอง
พร้อมๆ กับด้านข้างเริ่มมีการถมที่สูงขึ้น...

ผมไม่รู้หรอกว่าที่ที่ถูกถมทับเช่นนั้นคืออะไร
ผมรู้แต่เพียงว่าอีกไม่ช้า พื้นที่ตรงนี้จะแปรเปลี่ยนเป็นอื่น
เฉกเช่นทุ่งแสนแสบของเจ้าขวัญที่เปลี่ยนแปรไปพร้อมกับเจ้าเรียม...

ครับ, กระท่อมดูเสื่อมทรุดไปมาก
เสื่อมทรุดอย่างน่าใจหาย

รู้ทั้งรู้ว่า ไม่มีอะไรรีจังยั่งยืน
กระนั้น ก็อดใจหาย หวาดหวั่น หวิวไหวไม่ได้


(ภาพปัจจุบัน)

ทั้งๆ ที่รู้ว่า สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนผัน ไม่คงที่
ทั้งๆ ที่รู้ว่า สรรพสิ่งล้วนไม่มีอะไร จีรัง ยั่งยืน
ทุกสิ่งอย่างล้วนมีครรลองแห่งการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนผ่านไปตามวาระ -

กระนั้น ก็อดใจหาย หวาดหวั่น หวิวไหวไม่ได้ (จริงๆ)

....


หมายเลขบันทึก: 574312เขียนเมื่อ 11 สิงหาคม 2014 19:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 สิงหาคม 2014 16:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

หวาดหวั่น หวีดไหว และใจลอย ;)...

มันเป็นแค่..เส้นผม..ที่บังภูเขาอยู่..น่ะ..แผ่นดิน..เอย...

ทุกๆๆสิ่งไม่เที่ยงแท้

เป็นเรื่องของสังขารครับ

ขอบคุณครับสำหรับบันทึกการเดินทาง

ผ่านวังทอง เมื่อไหร่คิดถึงพี่ครูคิมจังครับ

"คิดถึงอดีต ไม่ใช่จ่อมจมกับอดีต" ...ชอบมากค่ะ..^_*

บางครั้ง อดีตก็ทำให้เรามีพลังนะคะ ว่าไหม..??

สุขสันต์วันแม่แห่งชาติค่ะ..มีความสุขกับปัจจุบัน ทุกวันนะคะ..;>>>

ภาพปัจจุบันค่ะ...เมื่อเช้านี้ที่หลังหมู่บ้าน..;>>>

เป็นภาพอดีตที่น่าจดจำนะจ๊ะ

เห็นภาพในความรู้สึกของอาจารย์เลยครับ

..

-

อย่างน้อยก็แก่ขึ้น  ๕ ๕ ๕ ๕

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท