บันทึกสั้น8/8/2557
วันที่7ทำกล้วยหินฉาบเสร็จตามแผนที่วางไว้
วันที่8แจ้งลูกค้าร้านนูรีนมารับของ
แต่กล้วยไม่พอจึงส่งไปเท่าที่มี
(แอบแบ่งไว้ให้เพื่อนๆที่บอกไว้ว่าจะมาเยี่ยมนิดหน่อย)
เราพูดเล่นๆกัน ว่า ไม่เป็นไร เพื่อนดีๆหายากกว่าหาตังค์
สรุปรอบนี้
ทำงานจริง 15 วันเต็มๆแบบเต็มที่ทุกวัน มีอู้บ้างเล่นบ้างไรบ้าง
ขายไป180.75 กก. เยี่ยมยอดมาก แต่เหนื่อย ...
ลูกค้ามารับของบ่นๆ นิดหน่อยว่า ออเดอร์ผมไม่พอ
กว่าจะได้อีกทีก็ปลายเดือนเลยเหรอ
ค่ะ ...พี่ขอพักบ้าง จะให้ช่างมาซ่อมหลังบ้าน
ทำห้องทอดกล้วยใหม่ให้มิดชิดขึ้น
กว่าจะได้เข้าสวนไปซื้อกล้วย เก็บกล้วยก็กลางเดือน
ต้องใช้เวลาปอกและทอดจืดอีก
พร้อมดูแลเรื่องที่สวนบ้างในบ้านแม่บ้าง ไป-กลับ อีกรวมแล้ว7-8วัน
ด้วยอุดมการณ์ไม่อยากเปลี่ยน ...คือ ทำงานแค่พอกำลังที่มีไม่มากไปไม่น้อยไป
ไม่ใช้ตัวเองจนลืมดูแลความสุข ทั้งตัวเองและครอบครัว
สุขภาพกาย สุขภาพใจ สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
ลูกค้าบอกว่า พี่น่าจะเพิ่มกำลังการผลิตเพิ่มนะครับ
ผมได้ขนมไม่พอขาย
จึงบอกลูกค้า ไปว่า พี่ทำไม่ไหวหรอก หากเยอะๆ
ลูกค้าบอก พี่ก็จ้างคนมาเพิ่มสิครับ ...
....
คิดคำตอบในใจ ...
ไม่ใช่วิถีชีวิตที่พี่ต้องการเสียแล้ว พี่ต้องการเพียงเรียบง่าย พอเพียง
ไม่อยากรับผิดชอบ ...เรื่องค่าแรง ค่าจ้าง ตอนนี้เพียงจ้างตัวเอง
ขอทำเพียงเพื่อให้ชีวิตตัวเองมีความสุข แบบพอเพียง จึงเพียงพอ:)
ขอขอบคุณอาจารย์พี่ชายค่ะ
และขอบคุณพี่อร :)
พี่อรค่ะ เงินซื้อบ้างอย่างได้ แต่ซื้อบางอย่างไม่ได้เช่นกัน
จึงเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่า ขอเป็นเพียงมือสมัครเล่นในอาชีพนักธุรกิจ
ขอเพียงเป็น แค่ แม่ค้า ธรรมดา ๆ ก็พอแล้ว
สู้เสมอนะพี่นะ ;)...
ขอบคุณอ.วัต
จริงๆก็ยอมๆแล้วค่ะ ไม่สู้ ล่ะ อยากเล่น อยากนอน อยากไปท่องเที่ยว ...:)
เพียงพอ คือ ความสุข เมื่อเราดิ้นรนมาก เพื่อให้เราได้เป็นเจ้าของ...มันทุกข์นะพี่...ขอบคุณพี่หนูรีครับบันทึกที่ผมให้เห็นถึงใจผมเอง
พอเพียง เพียงพอ คือ ความสุข จริงค่ะ น้องหมอ ทิมดาบ
หลายคนมองว่า ทำไมถึงไม่ขยาย ทำให้ใหญ่และเยอะขึ้น
แต่พี่ไม่ต้องการ แล้ว ณ เวลานี้ :)