Professor ที่อเมริกาติดต่อมาให้ช่วย review paper ฉบับหนึ่ง เพราะเป็นงานเกี่ยวกับประเทศไทย ดิฉันอ่านดูหลายครั้งและพบข้อผิดพลาดมากมาย เช่น การใช้ภาษาอังกฤษที่ผิดหลักไวยากรณ์อย่างมาก รวมไปถึงการไม่เข้าใจหลักการอ้างอิงงานวิจัยอื่น เป็นต้น
แม้ว่า paper จะไม่เปิดเผยชื่อผู้เขียนต่อ reviewer แต่จากสำนวนการเขียนที่คิดเป็นคำไทยก่อนแล้วจึงแปลเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งอ่านแล้วสับสนทำให้ต้องอ่านวนไปมาหลายครั้ง ทำให้ดิฉันเข้าใจได้ไม่ยากนักว่าเป็นคนไทยเขียนอย่างแน่นอน
ตัวอย่างงาน paper ชิ้นนี้ เป็นเหตุผลสนับสนุนส่วนหนึ่งที่ตอบคำถาม "ท่านทราบไหม" ของ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช ได้ในระดับหนึ่ง และ รวมกับบันทึกที่ดิฉันได้เขียนไว้ "ทำไม ตีพิมพ์ลง International Journals จึงยากนัก?"
จึงเป็นบทสรุปในเบื้องต้นว่า มหาวิทยาลัยจะต้องให้ความสำคัญอย่างมากในเรื่องการพัฒนาทักษะด้านการใช้ภาษาอังกฤษ (ฟัง พูด อ่าน เขียน) และ ทักษะด้านการเขียนบทความลง International Journal และ International Conference โดยในเบื้องต้น ควรจัดให้มี หน่วยงานให้คำปรึกษาและช่วย Review บทความลง International Journal และ International Conference โดยเฉพาะคะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับที่ควรจะมีหน่วยงานมาช่วยสนับสนุนงานด้านนี้
เพราะปัญหาเรื่องภาษาทำให้งานวิจัยของไทยเราไม่ไปไกลเท่าที่ควร
เข้ามาอ่านเพื่อความรู้ในการปรับปรุงภาษาให้พัฒนาขึ้น
ขอบคุณอาจารย์มากคะ