วันนี้เป็นวันอาทิตย์ และเป็นวันที่การจราจร การสัญจรในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งนี้คับคั่ง โดยเฉพาะวันนี้มหาวิทยาลัยเป็นสนามสอบของนักเรียนที่มาคัดเลือกคณิตศาสตร์ สสวท.ด้วย การจราจรดังกล่าวยิ่งมากขึ้นเป็นทวีคูณ
ท่ามกลางแสดงแดดร้อนระอุ ความร้อนไม่เข้าใครออกใคร รถทุกคันจึงต้องการที่ร่ม ความจริงรถเธอไม่มีชีวิตที่จะรู้ร้อนรู้หนาว แต่เจ้าของรถสิ เธอร้อนแทนรถ เธอจึงต้องการที่ร่มเงาให้รถของเธอ ดังนั้นการที่จะได้ร่วมเงาให้รถที่แสนรัก ถ้าไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยแล้ว ท่านต้องเลือกที่จอดรถที่เหมาะสมของท่านเอง
เช่นท่านจะมาเรียนทั้งวัน ท่านก็มาแต่เช้า เพื่อมาหาที่จอดรถของท่านตามสบาย มีร่มเงาทางซ้าย หรือทางขวา หรือตลอดทั้งคัน ก็ขึ้นไปจอดบนอาคารที่เขามีไว้บริการ
แต่ถ้าท่านมาสาย ท่านจะมาจอดเกะกะคนอื่น ก็ไม่เป็นการเหมาะสม
วันนี้ ครูอ้อยเรียนครึ่งวัน และรีบกลับบ้านเพื่อจะมาทำการบ้านที่จะส่งอาจารย์ให้มันวันที่ 13 นี้ แต่ต้องมาจอดรอรถปิ๊กอัพคันหนึ่งที่จอดอยู่ข้างทาง
ครั้งแรกก็คิดว่าเขาคงจอดเดี๋ยวเดียว แต่ครูอ้อยก็สังเกตว่า เธอไม่ขยับเลย และรถที่อยู่ข้างหน้ารถครูอ้อยเธอก็มุดออกไปอย่างช้าๆ ครูอ้อยเห็นไม่ค่อยเหมาะสมการกระทำเช่นนี้ จึงนำกล้องออกมาจากกระเป๋าที่วางอยู่ข้างๆ ออกมาบันทึกภาพที่รถคันนั้นเธอพยายามมุดออกไปจนสำเร็จ
แต่ครูอ้อยไม่พยายามทำเช่นนั้นแน่ เพราะรถปิ๊กอัพเธอจอดแน่นิ่งตรงบริเวณที่ไม่ควรจอด เธอควรจะไปจอดที่อื่น บริเวณตรงนี้มีรถจอดทางซ้ายแล้ว ไม่ควรมีรถจอดทางขวาอีก ถ้าครูอ้อยมุดไป อาจจะเกิดอันตรายต่อรถของครูอ้อย หรือ รถที่จอดทางซ้าย หรือไม่ก็รถปิ๊กอัพเอง ก็เป็นไปได้
ครูอ้อยบันทึกภาพจนพอใจแล้ว มองข้างหลังก็ไม่มีรถมาจอดรอ ครูอ้อยก็กดแตร " ปิ๊น ปิ๊น" เขา(ผู้ชาย)ก็ขยับต้นคอเธอมองกระจกหลัง แต่เขาก็ไม่ตัดสินใจออกรถ จนกระทั้งครูอ้อยนำกล้องมาถ่ายภาพอีก ท่านจึงค่อยๆออกรถออกไป เลี้ยวซ้ายวันเวย์เข้าไปในมหาวิทยาลัยอีก ส่วนครูอ้อยก็เลี้ยวขวากลับบ้านโดยไม่ต้องมุดทางออกมา
ใครจะรับผิดชอบ ถ้าครูอ้อยไปเฉี่ยวรถที่จอดอยู่
ใครผิด ใครไม่เหมาะสม ใครไม่ถูกต้อง
อย่าปล่อยคนผิด...ให้ลอยนวล
สวัสดีค่ะ
หนูเห็นด้วยกับคำว่า "อยาปล่อยให้คนผิดลอยนวล"
แต่หนูเป็นห่วงและอยากจะบอกครูอ้อยว่า อย่างไรก็มองซ้ายมองขวาด้วยนะคะ เพราะสมัยนี้จิตใจคนมันเหี้ยมโหด มั่ก ๆ เคยเห็นข่าวแค่ขับรถเฉี่ยวกันเล็กน้อย ทะเลาะกัน ไม่พอใจเดินไปที่รถเอาปืนมายิงจนตายเลย.....มันโหดมากเกินไปค่ะ...ครูอ้อย(รวมทั้งหนู) และกัลยาณมิตรทั้งหลายต้องระวังตัวด้วยนะคะ
เป็นห่วงจ้า
น้องอ๊อบที่คิดถึง