หนอน ผีเสื้อ กินใบยอ เกือบตายเพราะน้ำท่วม

หนอน ผีเสื้อ กินใบยอ เกือบตายเพราะน้ำท่วม

สิ้นปี ลุงชาติต้องจัดระเบียบเรื่องราวในฮาร์ดดิสค์ซะใหม่ เพราะข้อมูลมากขึ้นเรื่อยๆ จึงได้เจอเรื่องราวที่เขียนไว้เสร็จแล้ว แต่จะเป็นด้วยเหตุผลใดไม่อาจนึกออกมาได้ ทำให้หลงลืมเรื่องนี้ไป ไม่ได้เผยแพร่ อาจเพราะยุ่งกับการจัดการก่อสร้างต่อเติมปรับปรุงบ้านก็เป็นได้

ในขณะที่เกิดวิกฤตน้ำท่วมในเดือนตุลาคม 2554
ลุงชาติสังเกตที่ต้นยอที่เพิ่งเพาะเอาไว้
ต้นยังไม่โตสักเท่าไร ใบยอก็พอมีอยู่บ้าง
ที่ใบยอนั้นมีหนอนอยู่กลุ่มนึงได้มากินใบยออยู่......

ช่วงที่ยังเป็นหนอนขนาดจิ๋วอยู่

เราเองก็สาละวนอยู่กับเรื่องน้ำท่วม
ไม่ได้ติดตามถ่ายภาพอย่างเช่นเมื่อก่อน
พอมาดูอีกที อ้าว หนอนมันโตมากแล้ว
ได้เริ่มถ่ายภาพตอนสามทุ่ม
ใช้แฟลชแยกสองตัวเป็นแหล่งกำเนิดแสง
มืดมาก จับโฟกัสได้ยากพอควร
บางตัวใกล้ที่จะเข้าระยะดักแด้แล้ว
เจ้าพวกนี้เริ่มเปลี่ยนสีแล้ว

ส่วนเจ้าพวกนี้ยังเป็นสีเขียวอยู่

อายุน้อยกว่าตัวที่เปลี่ยนสี

ตั้งแฟลชถ่ายภาพตอนดึกๆมืดๆ

มิหนำซ้ำน้ำกำลังท่วมบ้านด้วย

ชาวบ้านเขาจะหาว่าเพี้ยนหรือเปล่า

ภาพนี้อาศัยกำแพงบ้านเป็นฉากหลัง

บางตัวก็เริ่มแก่แล้ว

สีเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้ม

อีกไม่นานก็จะเข้าระยะดักแด้

ภาพชุดนี้ถ่ายตอนประมาณห้าทุ่ม

คาดว่าคืนนี้คงต้องถ่ายภาพถึงประมาณตีสองแน่ๆ

เจ้าสองตัวนี้ ตัวนึงรอเวลาเข้าระยะดักแด้

อีกตัวนึงกำลังเริ่มเปลี่ยนสีจากสีเขียวกลายมาเป็นโทนสีส้ม

เจ้าตัวสีส้มอีกสักพักก็คงจะลงไปหาที่เข้าดักแด้แล้วละ

ใครจะว่าเพี้ยนว่าบ้าก็ช่างเหอะ

เห็นท่าตีลังกาหาอาหารแล้ว

ใจคอไม่อยากจะถ่ายภาพเชียวหรือ

แล้วก็เป็นไปตามคาด

ตอนตีหนึ่งกว่าๆเจ้าตัวสีส้มก็ไต่ลงมา

เดินหาทำเลแล้วก็มุดลงไปเป็นดักแด้อยู่ใต้ดิน

คงต้องรออีกประมาณ 10 ถึง 14 วัน

ถ้าเหตุการณ์น้ำท่วมไม่ทำพิษจนเฝ้าถ่ายภาพไม่ได้

คงได้เห็นกันว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร

สำหรับพวกที่ยังอยู่บนต้นยอ

ต่างก็ตั้งหน้าตั้งตากินกันต่อไป

วันนี้คงถ่ายได้เท่านี้ละ

ง่วงตาปรือเต็มทีแล้ว

เก็บกล้องเก็บแฟลชนอนตอนตีสาม...คร่อก..ฟ

วันเวลาผ่านไปอีกหลายวัน บรรดาหนอนที่เหลืออยู่ก็ทำมาหากินกันไป จนแก่วัยก็พากันเข้าระยะดักแด้ไปทีละตัวสองตัวจนหมด แล้วแต่ว่าตัวไหนจะเลือกที่ใดเข้าดักแด้ เป็นสิทธิของมันเองที่จะเลือก

แล้วเรื่องร้ายก็มาเยือน ภาพชุดนี้มีเหตุที่ทำให้ถ่ายต่อไปไม่ได้ ต้องจบอัลบัมภาพไว้เพียงแค่นี้ เมื่อน้ำได้เคลื่อนตัวเข้ามาท่วมบ้านท่วมต้นไม้ทั้งหมดที่ปลูกเอาไว้ น้ำท่วมสูงขึ้นเรื่อยๆ ลุงยกกระถางเล็กใบหนึ่งที่มีเจ้าดักแด้อยู่ในดิน ยกขึ้นมาวางไว้บนพื้นชั้นสองที่สูงพ้นน้ำภายในบ้านได้แค่กระถางเดียว ชั้นสองตอนนี้เป็นที่กองของที่ยกขึ้นมาหนีน้ำเต็มไปหมด

น้ำขึ้นสูงและเร็วมาก ลุงอยู่ในบ้านที่น้ำท่วมได้ห้าวัน เพื่อนบ้านรอบข้างต่างอพยพออกจนหมดแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องสละบ้าน เก็บของได้บางส่วนใส่แบ็คแพ็ค จำใจต้องล้อคบ้าน ลุยน้ำออกจากหมู่บ้านเป็นผู้อพยพ โดยลืมไปเสียสนิทว่าวางกระถางที่มีดักแด้ไว้ในบ้าน เวรกรรม ช่วยไม่ให้มันจมน้ำตาย แต่ดันลืมขังมันไว้ในบ้าน ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้เจ้าดักแด้อยู่ในดักแด้ไปนานๆจนกว่าน้ำจะลด จนกว่าลุงจะไปเปิดบ้านได้ อย่าเพิ่งออกมาจากดักแด้เลย....มันทรมานจริงๆ มีชีวิตแต่โดนกักขัง....คิดแล้วก็เศร้าใจนัก

วันที่ 15 พฤศจิกายน 2554 ออกจากบ้านแห้ง ไปลุยน้ำเน่าในบ้านที่ยังจมน้ำอยู่ น้ำเน่าที่ไหนก็ยังคงมีเสน่ห์รัญจวนใจเหมือนเดิม รีบขึ้นไปยังห้องบนชั้นสอง สายตามองหาเจ้าผีเสื้อก่อนเป็นอันดับแรก บันทึกภาพไว้ได้ภาพเดียว สงสารมันจับใจ พอเปิดประตูให้แสงสว่างเข้ามาได้เท่านั้น เจ้ามอธก็รีบโบยบินทันที เจ้ามอธบินจากไป น้ำตาลุงไหลซึมๆ บอกตรงๆว่าคนละอารมณ์กับคนที่น้ำตาไหลเรื่องน้ำท่วม น้ำตามันซึมด้วยความปิติยินดี.......โชคดีที่มีประสบการณ์ถ่ายภาพหนอนผีเสื้อมาพอสมควร จึงทำให้คำนวณเวลาที่ผีเสื้อจะออกจากดักแด้โดยไม่ผิดพลาด