วันที่ 2 ประสบการณ์ในการใช้ชีวิต (20/05/2557)
วันนี้เป็นการสอนครั้งที่สองของผมเมือในคาบเช้าผมต้องเจอกับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 และปีที่ 4 ยอมรับตรงนี้เลยนะครับว่า "การเป็นครูมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด" เพราะเนื่องจากเด็กนักเรียนซนและดื้อมากบอกอะไรก็ไม่ค่อยยอมทำตามทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็นต้องอาศัยความอดทนในการเรียนการสอนเป็นอย่างมาก และต้องสร้างสิ่งที่คอยดึงดูดให้เด็กนักเรียนสนใจบทเรียนให้มากยิ่งขึ้น
ผมจึงแก้ปัญหาโดยการบอกกับเด็กว่า "ถ้าไม่ตั้งใจเรียนครูจะไม่ให้เล่นเกมส์นะครับ" และสิ่งที่ผมประสบปัญหานั้นได้หายไปในทันทีเพราะเด็กแต่ละคนนั้นส่วนมากเป็นเด็กขาดทุนทรัพย์ไม่มีคอมพิวเตอร์ไว้ใช้เป็นของตัวเอง เด็กนักเรียนเลยสนใจที่จะเล่นเกมส์เป็นพิเศษ
พอเวลาใกล้จะหมดลงผมให้เด็กนักเรียนเล่นเกม พิมพ์ดีดเพื่อที่จะช่วยให้เด็กสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้อย่างสนุกสนานและไม่เบื่อจนเกินไป เด็กตั้งใจเล่นอย่างไม่น่าเชื่อผิดจากที่ผมคิดไว้เป็นอย่างมากทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจที่จะสอนในคาบต่อไปพอเวลาล่วงเลยมาถึงภาคบ่ายผมได้สอนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
บรรยากาศในการสอนต่างไปจากภาคเช้าเป็นอย่างมากเนื่องจากเด็กนักเรียนจะคอยจ้องมาที่ผมอยู่เสมอและคอยซักถามตรงจุดที่ไม่เข้าใจอยู่เสมอ จึงทำให้คาบเรียนนี้ผ่านไปได้อย่างสวยงาม ต่อมาพอถึงเวลช่วงเย็นเด็กนักเรียนเข้าแถวกลับบ้านอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย และแล้วภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของผมก็มาถึงนั้นก็คือ การซักผ้า เนื่องจากน้ำที่โรงเรียนใช้ประปาสูบน้ำจากลำธารมาใช้
ทำให้ผมต้องแบกเสื้อผ้าขึ้นไปซักที่ห้องน้ำของคณะครูหลังห้องประชุมของโรงเรียน ความเหนื่อยล้าจากการแบกเสื้อผ้าบวกกับการที่ไม่เคยซักผ้ามาก่อนอาการ ท้อ ก็ได้เกิดขึ้นความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำจิตใจจนทำให้ผมคิดว่าทำไมผมต้องมาลำบากอยู่ที่นี้ทำไมผมต้องมาไกลถึงขนาดนี้
พอผมซักผ้าเสร็จแล้วปัญหาต่อมาของผมคือการรีดผ้า เนื่องจากผมไม่เคยรีดผ้าด้วยตนเองมาก่อนตอนที่ผมอาศัยอยู่ที่หอพักมักจะฝากร้านซักผ้าอยู่เสมอ ผมใช้เวลาในการรีดเสื้อตัวละ 1 ชั่วโมงอาการท้อ อาการเหนื่อยครอบงำอย่างสมบูรณ์จนทำให้ผมรู้สึกอยากกลับบ้านขึ้นมาในทันที
แต่แล้วผมก็ได้นอนคิดทบทวนตัวเองว่าที่ผมมาที่นี้เพราะอะไรไม่ใช่มาที่นี้เพื่อความสะดวกสบายผมมาที่นี้ก็เพราะต้องการฝึกฝนตนเองให้แกร่งขึ้น และสามารถทำอะไรได้ด้วยตนเองได้มากขึ้น ดังนั้นแล้วผมจึงย้ำเตือนกับตัวเองอยู่เสมอว่า ต้องอดทนและผ่านมันไปให้ได้
ใน บันทึกการฝึกสอนของนายศักรพล วงษ์รัตน์ ... (ภาคเรียนที่ 1/2557)
ความเห็น (2)
ครูสมัยก่อนเค้าก็เป็นแบบนี้นะครับ
ไม่สบายเหมือนเดี๋ยวนี้
ทั้งนี้ คงขึ้นอยู่กับ "ใจ" แล้วล่ะนะ ;)...
สู้ สู้
สวัสดีครับคุณครู Ongkuleemarn
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจดี ๆ นะครับตอนนี้ผมคิดถึงการเรียนในมหาวิทยาลัยจริง ๆ
ขอบคุณมากครับ