ผมไม่นึกว่า...ผมจะหยิบหนังสือ "ต้นส้มแสนรัก" ที่อยู่ในกระเป๋าบนรถ...นานแสนนานจนลืม
มาอ่านในช่วงเวลาหัวใจว่ายน้ำไร้จุดหมาย...กระวนกระวายใจ...เช่นหน้าห้องตรวจโรค...ที่ผมพาภรรยามาครั้งนี้
อ่านเรื่องนี้ที่ไร...ต้องอดเศร้ากับ "เซเซ่"...หนูน้อยที่เป็นตัวต้นเรื่อง...
"...ต้นส้มของลูกจะไม่ถูกโค่นในเวลาใกล้ๆ นี้หรอก
ถ้าถึงเวลาโค่นมันทิ้ง ลูกก็จะอยู่ไกลแสนไกล จนไม่รู้สึกอะไรเลย"
ผมกอดขาพ่อไว้และร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ไม่มีประโยชน์หรอกฮะ พ่อ ไม่มีประโยชน์..."
ผมกระซิบเหมือนคนตาย ขณะมองดูใบหน้าของพ่อที่มีน้ำตาคลอด้วยเหมือนกัน
"เขาโค่นมันทิ้งแล้วฮะพ่อ ตั้งอาทิตย์กว่ามาแล้ว...ต้นส้มของผม..."
อยากให้ทุกคนได้อ่านเรื่องนี้...เรื่องนี้เขียนถึงเรื่องราวของเด็ก
เหมาะมากๆ ที่เด็กจะได้อ่าน...และเหมาะมากที่สุดผู้ที่เคยเป็นเด็ก...
"เกิดอะไรขึ้นกับอดีตของเรา"
เป็นคำถามที่ทุกคนต้องถามตัวเองอยู่บ่อยครั้ง
ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว
บางครั้งมันก็ผุดพรายเด่นชัดขึ้นมาในห้วงแห่งมโนภาพ
หากมีสติพอ...เราก็คงจะรู้ว่ามันคืออดีตของช่วงเวลาใด
เราเป็นฝ่ายได้พบได้กระทำหรือถูกกระทำอ่ย่างไร ?
แต่บางครั้ง มันก็เป็นเพียงอะไรอย่างหนึ่งที่หลับซุกซ่อนอยู่ในห้วงสำนึกของเรา
และแล้วคืนใดคืนหนึ่งมันก็สอดแทรกตัวซ่อนเข้ามาในความฝัน
เพื่อบอกอะไรบางอย่างแก่เรา
บ่อยครั้งที่เราจำมันได้ และนั่งคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในความฝัน
แล้วเราก็ลืมเลือนมันไป...
เช่นผม ณ ห้วงเวลาแห่งความกระวนกระวายใจ...และย้อนกลับไปทบทวนเรื่องราว
อดีตบางเรื่อง...
ในตอนนั้น...ผมโกรธและเกลียดทุกคน...กับเหตุการณ์เลวร้ายในเรื่องนั้น
แต่ตอนนี้...ผมเข้าใจแล้ว...
ผมเข้าใจชีวิตมากขึ้น...เข้าใจพระธรรมของพระพุทธเจ้ามากขึ้น
ถึงแม้ผมยังย่ำเท้าอยู่กับที่...แค่ชั้นอนุบาลหนึ่ง
...เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป...
ขอบคุณ ""เซเซ่" กับเรืองราวที่แสนเศร้า
แต่ก็ทำให้ผมได้ค้นพบเรื่องราวที่ดีงามในชีวิต...
..................................................
"ต้นส้มแสนรัก"
ผู้เขียน : โจเซ่ วาสคอนเซลอส
ผู้แปล : สมบัติ เครือทอง
สำนักพิมพ์ :ประพันธ์สาส์น
พิมพ์ครั้งที่ ุ6 ปีที่พิมพ์ : 2544 จำนวน 209หน้า
อีกเล่มหนึ่งที่อ่านแล้วชอบ คือ โมโม่
เซเซ่ มิงกินโย โปรตุก้า..เป็นหนังสือในดวงใจ พี่อ่านเป็นเล่มแรก ๆ ที่อ่านหนังสือออก อ่านฉบับที่แปลโดยคุณมัทนีเกษกมล รักมาก ซาบซึ้งค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณ บันทึกดีดีนี้ค่ะ ให้ข้อคิด คติสอน ความรู้ดีดีนี้ค่ะ
ผมเคยอ่านของ มัทนี เกษกมล และของสมบัติ เครือทอง เคยอ่านตั้งแต่ตอนอยู่ ม.4 อาจารยภาษาไทยมอบหมายให้อ่าน อ่านของผม อ่านของมัทนีก่อน สมบัติ มาอ่านทีหลัง แต่ผมเห็นว่าสำนวนแปลของมัทนีละเอียดอ่อนมากกว่าของสมบัตินะครับ
ชอบๆ ขอบคุณครับผมที่แนะนำวรรณกรรมดี
อ่านเล่มนี้ตอนเด็กๆ
วางไม่ลง
ขอบคุณครับ