เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนเด็กยุค พ.ศ.๒๕๕๗
นับจากย่าได้เปลี่ยนโทรศัพท์เป็น iPhone 5 s แล้ว ส่วน iPhone 4 s
ย่าก็ยกให้พ่อเพรียงไป...แม่อ้อมพาหนูไปซื้อซิมมาใส่ให้กับพ่อเพรียง...
ยามที่หนูไปที่ร้าน เจ้าของร้านถามหนูว่า ของหนูมีไหม? หนูตอบเขาว่า...
"มี ของฟ้าฯ ก็ iPhone"...หนูหมายถึงว่า...โทรศัพท์ของหนูก็คือ iPhone 5 s
ของย่านั่นเอง...ย่าให้ป้าแอมมี่โหลดเกมส์ต่าง ๆ ที่เหมาะกับเด็ก ๆ อย่างหนู
ไว้ในเครื่องของย่า...
ยามที่หนูเห็นและขอย่าไปเล่น หนูทำท่าเล่นอย่างคล่องแคล้ว...ปู่เรกับย่า
นั่งมองและก็อมยิ้มใส่กัน...เพราะหนูเล่นได้อย่างชำนาญแม้ว่าเกมส์ที่โหลดมานั้น
หนูยังไม่เคยเล่น แต่หนูก็สามารถเล่นได้ แถมสอนให้ปู่เรดูอีกว่า เขาเล่นกันอย่างไร?
ย่าบอกปู่เรว่า..."มันเป็นยุคของหนูเสียจริง ๆ นะจ๊ะ เจ้าฟ้าคราม" ซึ่งปู่เร ย่า หรือแม้แต่
พ่อเพรียง + แม่อ้อม ก็ไม่ต้องสอนหนูเลย หนูสามารถเล่นเองได้อย่างชำนาญเสียอีก
เพียงเพราะหนูมีโอกาสมากกว่าเด็กคนอื่น ๆ หนูจึงสามารถทำได้...
แต่เป็นข้อคิดข้อหนึ่งสำหรับย่า นั่นคือ ไม่ว่าสิ่งใด ๆ สำหรับมนุษย์ที่เกิดมา
บนโลกใบนี้...หนูก็จะสามารถเรียนรู้กับมันได้ ถ้ามนุษย์ทุก ๆ คนมีโอกาสที่
จะเรียนรู้กับมัน หนูก็จะเรียนรู้กับสิ่งนั้น ๆ ได้ โดยไม่ต้องกลัวว่าหนูจะไม่รู้...
เพราะมนุษย์ทุกคนสามารถเรียนรู้ด้วยตัวเองทั้งนั้น
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๙ เมษายน ๒๕๕๗
ความเห็น (4)
เรื่อง โอกาส เป็นเรื่องสำคัญ มากนะคะ ถ้าคนขาดโอกาส ก็จะขาดด้านอื่นๆไปด้วยนะคะ ขอบคุณเรื่องเล่าดีดีนี้ค่ะ
ยุคของเขาจริงๆ ค่ะ เด็กๆ จับปุ๊บเล่นเป็นปั๊บ
ขอบคุณค่ะ 
+ 
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ