วันเกิดของลูก... กับสิ่งมีค่าสูงสุดในชีวิต... ที่ลูกได้ทำ


 

 

ปีนี้ วันที่ 7 เมษายน 2557  ลูกมีอายุครบ 8 ปีแล้วนะ

...

ลูกของพ่อ...โตขึ้นมากทีเดียว

..

ค่ำคืนนี้...พ่อนอนไม่หลับ เพราะเนื่องจาก... สองคืนก่อน แม่ของลูกลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่ได้เรียกพ่อหรือพี่เพชร จึงเป็นเหตุทำให้แม่ล้มลง  แต่ก็โชคดีเหลือเกิน...ที่แม่ได้เอาสีข้างลง  เพียงแค่เคล็ดขัดยอกเล็กน้อย  

 

พ่อนอนไม่หลับแบบนี้..มาสองสามคืนแล้วละ.. เพราะกลัวว่าแม่จะแอบเดินเข้าห้องน้ำเพียงลำพังเหมือนคืนก่อนนั้นอีก  

 

เหตุที่แม่ทำเช่นนี้ เพราะก่อนหน้านี้แม่ได้พูดกับพ่อในช่วงกินข้าวกลางวันว่า...

แม่สงสารพ่อจัง... ที่พ่อต้องทำงานเกือบทุกอย่างภายในบ้าน  แม่อยากให้พ่อได้พักผ่อนบ้าง.... แม่เกรงว่า..พ่อจะล้มไปอีกคน...หากพ่อล้มลงแล้ว... ครอบครัวเราก็จะลำบากมากขึ้น

 

แม่ล้มลงคืนนั้น...ทำให้พ่อนอนไม่หลับ.... ด้วยความเป็นห่วงในตัวแม่

 

แต่พ่อก็ดีใจนะ....  ที่สุขภาพของแม่ดีขึ้นเรื่อย ๆ  แม่เริ่มเดินได้แล้ว แม้จะยังไม่แข็งแรงนัก หากแม่ลื่นล้มลงไปอีก   พ่อเกรงว่า...แม่จะฟื้นตัวได้ช้าลง

 

 

ค่ำคืนนี้...มีหลายสิ่งที่พ่อคิดอยู่ในใจ  ในขณะที่พ่อนั่งเฝ้าแม่อยู่   นั่นก็คือ...การนั่งคิด..นึกย้อนกลับไปเมื่อวันวาน  ในหลายๆ เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  รวมทั้งภาพแห่งความทรงจำของพ่อเมื่อครั้งที่ลูกยังเล็กอยู่ด้วย ซึ่งเป็นเรื่องวิกฤติในชีวิตของพ่อเช่นกัน

 

วัยที่ลูกยังเล็กอยู่ ช่วงเวลานั้น พ่อยังคงรับราชการอยู่ มันเป็นหนึ่งในวิกฤติชีวิตของพ่อเลยทีเดียว ที่พ่อจำเป็นต้องกระเตงลูก  ไปไหนมาไหนอยู่บ่อย ๆ ครั้งคราวใดก็ตามที่ย่าพ่อ... คนเลี้ยงดูลูกเวลานั้น เจ็บไข้ไม่สบาย ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้   มันก็นานโขอยู่นะ ที่พ่อทำเช่นนี้ ซึ่งกว่าที่ลูกจะโตพอที่พ่อจะพาไปฝากเลี้ยงไว้กับสถานรับเลี้ยงเด็กเล็กได้  

เหตุการณ์นี้เอง...ที่ทำให้พ่อถูกคนในที่ทำงานเขียนบันทึกร้องเรียนว่า..."โรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่เลี้ยงเด็ก  ไม่สมควรนำเด็กมาเลี้ยง"

ซึ่งพ่อก็คิดเช่นนั้นหลายครั้งเสมอมา... แต่ก็ด้วยความจำเป็นจริง ๆ ที่ทำให้พ่อต้องทำเช่นนั้น  ช่วงเวลานั้นลูกยังเล็กมาก การนำลูกมาที่ทำงานของพ่อ มันก็ไม่ได้รบกวนการทำงานของพ่อมากนัก เพราะเวลาส่วนใหญ่ในวัยของลูก....จะหมดไปกับการนอนและดื่มนมเสียเป็นส่วนใหญ่

และก็โชคดีนะ....ที่ลูกเป็นเด็กเลี้ยงง่ายไม่งอแง จึงทำให้ไม่เป็นภาระของพ่อและสิ่งแวดล้อมรอบตัวลูก พ่อก็ยังคงสามารถทำงานในความรับผิดชอบของพ่อได้เสียเป็นส่วนใหญ่  

ถึงแม้ว่า...ช่วงนั้นจะเป็นหนึ่งในวิกฤติชีวิตของพ่อ  แต่พ่อก็มีความโชคดีอยู่อย่างหนึ่งนะ  ...ตรงที่่พ่อมี เพื่อนร่วมงานส่วนหนึ่งเข้าใจ รักพ่อและสงสารพ่ออยู่มาก...ทำให้เหตุการณ์ที่พ่อเจออยู่นั้น เจือไปด้วยความหวังดี สงสารพ่อ และให้กำลังใจพ่อ...........  และพ่อก็ผ่านพ้นวิกฤตินั้นมาได้

 

 

จวบจนกระทั่งวันนี้ วันที่ลูกได้เติบโตขึ้นมา...

พ่อภูมิใจในตัวลูกนะ  ที่ลูกของพ่อ เป็นเด็กน่ารัก มีสุขภาพจิตดี อาจมีโยเย งอนพ่อบ้างก็ตามประสาของลูก... ซึ่งพ่อก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

 

 

ความเหนื่อยล้าของพ่อของพ่อวันนี้...มันถูกลดทอนลงไปมากทีเดียว

ยามใดก็ตามที่พ่อ... นึกภาพความสุขของลูกทั้งสอง  ที่พ่อเฝ้าเลี้ยงดูมาจนกระทั่งเติบใหญ่ 

 

และวันนี้ถือเป็นวันพิเศษอีกวันหนึ่ง.........ในชีวิตของพ่อ ที่พ่อได้เล่าถึงตัวของลูก

มันทำให้หัวใจของพ่อยิ้มได้... ลบเลื่อนความเหนื่อยล้า ตลอดทั้งวันที่ผ่านมา และแม้กระทั่งตอนนี้...ดึกดื่นมากแล้วที่พ่อได้นั่งเฝ้าแม่อยู่ 

 

พ่อรอเวลาที่แม่จะตื่นมาเข้าห้องน้ำ (ที่พ่อเดาว่า...น่าจะอีกไม่นานแล้วละ!!)

 

 

วันวานแห่งความสุข...........  ผ่านเข้ามาในความคิดของพ่อ 

ภาพเก่า ๆ กิจกรรมในวันขึ้นปีใหม่ของฝรั่ง ถูกจัดขึ้นภายในโรงเรียน  เมื่อไม่นานนี้

..

มันทำให้พ่อเห็น....ตัวหนูตื่นขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ

 

 

หนูโตมากจริงๆ ...จนพ่ออุ้มไม่ได้เหมือนก่อนแล้วนะ..

 

8 ปีเต็ม ที่แม่คลอดหนูออกมา....  ลืมตาดูโลกใบนี้

เป็น 8 ปี เต็ม ที่แม้ว่า ...พ่อจะเหนื่อยบ้างในบางครั้ง  ท้อแท้บ้างในบางเวลา  หรือแม้กระทั่งความทุกข์ใจ ที่วิ่งผ่านเข้ามาหยอกล้อกับพ่อ ...

 

การได้นึกถึงภาพวันวาน เวลาที่เราร่วมสุข ร่วมทุกข์กันนั้น  พ่อก็จะยิ้มได้เสมอทุกครั้งไป

 

 

 

 

วันเกิดปีนี้...วันนี้ของลูก...

ถึงแม้นว่า...พ่ออาจจะไม่ได้พาลูกออกไปกินข้าวนอกบ้าน อาจไม่มีขนมเค๊กก้อนเล็ก ๆ ให้ลูกเป่า

..

แต่พ่อมีสิ่งหนึ่งในใจ ที่อยากบอกให้ลูกรู้ว่า.......

 

 

วันเกิดปีนี้ของลูก  มันเป็นช่วงเวลาที่สุดแสนวิเศษสำหรับลูก

ที่จะได้ทำสิ่งมีค่าสูงสุดในชีวิต.... มอบให้แก่แม่...แม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตของลูกเติบโตขึ้นมาจนกระทั่งวันนี้

 

 

สิ่งนี้คือ...การที่ลูกได้ช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อ ในวันที่แม่ป่วย ลูกช่วยจูงแม่ ป้อนข้าว ป้อนยาแม่ อาบน้ำให้แม่ ฯลฯ

 

ลูกรู้มั้ยว่า...สิ่งนี่แหละ!! เป็นสิ่งมีค่าสูงสุดในชีวิตของลูก ที่ลูกพึงทำต่อแม่ผู้ให้กำเนิดชีวิตลูก แม่ผู้เป็นเหมือนพระในบ้าน ที่ลูกจะหาใครอื่นมาทดแทนไม่ได้แล้ว

 

...

...

และนี่คือ........... ความในใจของพ่อ  ที่พ่ออยากบอกลูกทั้งสองให้ได้รับรู้

 

สุขสันต์วันเกิดนะ ..ดวงใจ  ของพ่อ

7 เมษายน 2557 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 565536เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2014 02:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน 2014 19:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (13)

เป็นกำลังใจให้น้องแสงนะคะ ครอบครัวคือ ความรัก ความผูกพันธ์ ความห่วงหา อาทรเอื้อเฟื้อ เผี่อแผ่ และเกื้อกูลต่อกันนะคะ .... น้องแสง ทำหน้าที่ ได้ดีที่สุดแล้วค่ะ ...

สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ

และขอส่งกำลังใจไปให้ครอบครัวคุณแสงด้วยนะครับ ;)...

ขอให้น้องดวงใจมีความสุขมาก

วันเกิดที่มีความสุขมากที่สุด

คือวันที่สมาชิกอยู่กันครบครอบครัวครับ

ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆครับ

ขออวยพรวันเกิดให้หลานสาวและขอส่งความสุขให้กับพี่แสงแห่งความดีและครอบครัวในทุกๆวันครับ ขอบคุณมากครับผม

มาชื่นชมลูกสาวผู้น่ารักค่ะ

สุขสันตฺ์วันเกิดค่ะน้องดวงใจ

และขอให้คุณแม่น้องดวงใจหายป่วยไวๆค่ะ

Happy and Happy วันเกิดครับ คุณหลาน

ขอให้มีความสุขและเป็นกำลังใจให้ค่ะ...


ขอให้น้องดวงใจมีความสุขและคงความน่ารักตลอดไปค่ะ :)

เป็นกำลังใจ ให้....ให้เดินผ่านการเจ็บป่วย และปรับสมดุลย์ให้เกิดขันในชีวิต อีกครั้ง คะ 

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท