บางครั้งการสื่อสารแบบตรงไปตรงมา มันก็ยาก
การทำงานเป็นทีมที่ขาดความจริงใจมันก็ยาก
หากแต่ตัวเราเองก็ไม่กล้าที่จะเปลี่ยนแปลง
เราเองคงโทษใครหรืออะไรไม่ได้ นอกจากโทษความขลาดของตัวเอง
ความอึดอัด ความคับข้องใจ หากเมื่อเราได้ปล่อยออกไป ผลคือเราสบายใจ
แต่ภาระนั้นจะตกกับผู้อื่นต่อ แล้วจะสบายใจจริงหรือ?
เมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา ท่องมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ทำไมเราถึงใช้มันไม่ได้จริง
คงอีกหนึ่งการเรียนรู้ที่จะต้องเรียนรู้ไว้
ในความเป็นปุถุชนคนธรรมดา อารมณ์ที่เข้ามาย่อมเป็นธรรมดา
ฝึกหัดที่จะ "รู้"
เราเปลี่ยนโลก สังคม ธรรมชาติไม่ได้ แต่เราสามารถควบคุมจิตตนให้นิ่ง เพื่อจะได้เข้าข้างนอกได้ครับ..
เป็นกำลังใจให้ครับ..
บันทึกนี้น่าจะบ่งบอกถึงความมีเมตตาต่อตัวเอง บ้างแล้ว...
อาจารย์อาจต้องใช้ประสบการณ์อีกนิดหนึ่งนะคะ...สักวันพี่บุษคิดว่าอาจารย์ต้องสามารถโต้ตอบได้ดีเลยละคะ...เข้าใจค่ะ เพราะว่าสมัยอายุเท่าอาจารย์พี่ก็เป็นค่ะ :)