คนตัวเล็กหัวใจใหญ่...สร้างสรรค์ R2R
ครึ่งวันกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ R2R โดยใช้กระบวนการ KM มาเป็นเครื่องมือขับเคลื่อนให้เกิดการหมุนวนเกลียวความรู้เกิดขึ้น
พี่นิด-ฐิรพร เลขาฯ R2R ช่วยประสานกับพี่นาง-หัวหน้าหน่วยจ่ายกลาง และพี่เตี้ย-หัวหน้าซักฟอก...
กองทัพคนทำงานตัวเล็กๆ ที่ถือเป็นฐานปฏิบัติการที่ยิ่งใหญ่ของงานโรงพยาบาลมารวมตัวกันทั้งสิ้น เกือบ ๒๐ ชีวิต...วงเล็กๆ ที่ไม่ใหญ่และไม่เล็กๆ จนเกินไป พอดีๆ กับการได้พูดคุยกันอย่างทั่วถึง
เรามีนัดหมายกันประมาณบ่ายโมงของวันศุกร์...
น่าจะเป็นวันเเบาๆ สำหรับภาระงานที่มี ที่เตรียมหยุดสุดสัปดาห์แล้ว
และที่น่าประทับใจมาก...คือ เมืื่อขึ้นไปบนห้องประชุม พี่ต่อน-ผู้ช่วยเรขาศูนย์ R2R จัดห้องได้บรรยากาศที่น่าประทับใจมาก ข้าพเจ้ารู้สึกถึงความโชคดีที่มีคณะทำงานที่ทำงานร่วมกันได้อย่างประสานลงตัว
หมอนสีขาวที่วางเรียงราย...
ให้ความรู้สึกถึงความอบอุ่นใจ
ช่วงบ่ายๆ...
เป็นช่วงเวลาที่ชวนให้ง่วงนอน และนึกถึงบรรยากาศที่ผ่อนคลาย คล้ายการเยียวยาความเมื่อยล้าจากการทำงาน
พี่เม็ง-คุณกีรติ คำทอง แวะมาให้กำลังใจน้องๆ ...
เราได้ชวนกันมองความดีความงามของการมีกันและกัน รวมไปถึงการสร้างและพัฒนางาน
หลังจากที่พี่เม็งได้กล่าวทักทายน้องๆ พูดคุยถึงความโชคดีที่เรามีในชีวิตการทำงานเสร็จแล้ว เราก็ทำความรู้จัก R2R ผ่าน สารคดี "คนต้นแบบ" ชุด "สุข ง่าย ใส งาม รพ.ป่าติ้ว จากนั้นเราก็ชวนกันหันกลับมามองงานตนเอง...
คล้ายทบทวนและทำความเข้าใจงานที่ตนเองได้พัฒนาได้แก้ปัญหา
ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจ...
น้องๆ คนเบื้องหลัง ที่ทำงานสนับสนุนในหน่วยจ่ายกลางบ้าง ซักฟอกบ้าง...
ต่างมีเรื่องราวพูดคุย ชวนกันคิด ทบทวน มากมายข้าพเจ้าไปยืนฟังและสังเกตการณ์ รู้สึกว่าช่างมีพลังอย่างมากเลย
พลัง R2R...
เป็นเรื่องราวที่คนหน้างาน เขารู้จักงานเขามากที่สุด
เขาพูดถึงงานของเขา ปัญหาที่เขาเจอ และกระบวนการแก้ไขปัญหาที่เขาทำ
แววตาที่สะท้อนถึงความมุ่งมั่น เอาจริง และมีความสุขเมื่อพูดถึงผลลัพธ์ของปัญหาที่แก้ไขได้
หลายๆ อย่างสะท้อนกระบวนการคิดที่เป็นระบบ เป็นเหตุเป็นผล และทดลองทำทดลองแก้ไข สำหรับข้าพเจ้าแล้วมองว่านี่แหละคือ กระบวนการวิจัย
ศักยภาพของมนุษย์คือ กระบวนการคิด...
ไม่ว่าจะเป็นการคิดแบบคิดเป็นเหตุเป็นผล การคิดเชิงระบบ การคิดวิเคราะห์...การคิดแบบเชื่อมโยง
การพูดคุยจะเป็นเครื่องมือสะท้อนภาพแห่งความคิดของพวกเขาเหล่านี้ออกมา
ข้าพเจ้าได้ทำความรู้จัก...ผ่านเรื่องเล่า
และเรียนรู้ถึงวิธีการที่จะเติมเต็ม...เข้าไปในเนื้อเรื่องในเชิงวิชาการ
ดังนั้น ผู้เรียนจึงไม่รู้ตัวว่ากำลังเรียนวิจัย...
และเขาสามารถที่จะลงมือปฏิบัติได้เลย อย่างเนียนๆ...เข้าไปในกระบวนการ
พี่จิ๊...รองผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลได้เดินเข้ามาในช่วงท้าย
ให้ข้อคิด ให้กำลังใจ และให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่
ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงอีกบุคคลหนึ่งที่ทำให้กระบวนการทำงานนี้ เกิดขึ้นได้อย่างเป็นรูปธรรมคือ อ.นพ.สุเมธี สาสีมา ที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังในทุกๆ กระบวนการของการเกิดกระบวนการเรียนรู้ R2R
...
๒๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๗
ความเห็น (1)
ง่ายๆเหมือนยาก ยากๆเหมือนง่ายอ่ะค่ะ อาจารย์กะปุ๋ม