ได้แต่แอบพ้อ เธอให้รอนานเกินไป
บางครั้ง การมีโอกาสได้รับประทานอาหารกับผู้ใหญ่และได้พูดคุยกันแบบผู้ใหญ่เล่าประสบการณ์ ความรู้ หรือความประทับใจให้เด็ก ๆ ฟังนั้น ทำให้ผู้ฟังได้รับความเพลิดเพลินและได้ความรู้ ทั้งรู้ในเนื้อหาสาระวิชาการ เกล็ดเล็กเกล็ดน้อย หรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่คนรุ่นหลัง ๆ หาโอกาสได้เจอได้เห็นยาก มากพอสมควร
วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ผมมีโอกาสได้อิ่มกับบทเพลงเก่าอีกเพลง เป็นเพลงที่ไม่เคยคุ้นมาก่อน ได้ยินแค่ชื่อเพลงและคนร้องก็พอจะมโนได้ว่าเนื้อหาความหมายน่าจะดี และมีความไพเราะอยู่ไม่น้อย...
"...แต่วันนี้โลกหมุนกลับ จันทร์ที่ลับ หวนคืนฟ้าใหม่ ไฟรักจวนเจียนมอดหมดใจ ก็คุขึ้นมาใหม่ จุดที่ปลายใจบางบาง..."
ผมได้สัมผัสความประทับใจในเนื้อหาเพลงนี้จากคำบอกเล่าของท่านที่ปรึกษา (ผมเรียกว่าอาจารย์) ท่านบอกว่า ท่านฟังเพลงนี้จากสตรีท่านหนึ่งซึ่งร้องให้ท่านเพื่อบอกความในใจของเธอต่ออาจารย์ในวันที่เจอกันงานเลี้ยงรุ่นนักเรียนวัยสูงอายุกันแล้ว ซึ่งอาจารย์ไม่เคยรู้มาก่อนว่าสตรีท่านนี้คิดอย่างไรกับอาจารย์ จนเมื่อเธอได้ร้องเพลงนี้และมอบให้อาจารย์ จึงทำให้รู้ว่าเธอรู้สึก "...ได้แต่แอบพ้อ เธอให้รอนานเกินไป..."
ผมกลับมาหาเพลงนี้ฟังใน YouTube จึงได้รู้ว่า เพลงนี้ ฟังแล้วเข้าใจง่าย ๆ ตรง ๆ และไพเราะ แต่ปัจจุบันมีการนำกลับมาขับร้องใหม่ ดนตรีใหม่ ก็ไพเราะไปอีกแบบ ส่วนตัวผม ผมคิดว่าต้นฉบับเป็นของคุณ สวลี ผกาพันธ์ ไพเราะ ถูกใจผมมากกว่าครับ
ลองฟังเพลงนี้ดูนะครับ ผมขอคัดลอกลิงค์มาจาก YouTube ครับ
ส่วนเนื้อเพลง เป็นดังนี้ครับ
เพลง นานเกินรอ โดย สวลี ผกาพันธ์
จากกันไปนานหลายปี ไม่มีข่าวและวี่แวว คิดว่าลืมฉันเสียแล้ว ยังนึกเสียดายดวงแก้วที่หลุดลอยไป
แต่วันนี้โลกหมุนกลับ จันทร์ที่ลับ หวนคืนฟ้าใหม่ ไฟรักจวนเจียนมอดหมดใจ ก็คุขึ้นมาใหม่ จุดที่ปลายใจบาง บาง
อยากโผเข้าหาอ้อมกอด อยากอ้อนออดถามความเก่า คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า เธอยังเหมือนชายคนเก่าอยู่ หรือเปล่าหนอ
แต่พอนึกขึ้นมาได้ ใจเหี่ยวหายเหมือนใบไม้ห่อ สงสารคนที่บ้านจะรอ ได้แต่แอบพ้อ เธอให้รอนานเกินไป.
อาจารย์บอกว่าเสียงร้อง และทำนองไม่ได้มีความหมายยิ่งใหญ่ไปความความรู้สึกของผู้ร้องที่ถ่ายทอดผ่านบทเพลงนี้และมอบให้อาจารย์ในวันนั้น ทำให้อาจารย์ประทับใจบทเพลงนี้ไปจนตราบนิรันดร
ความเห็น (2)
...เพราะ และมีความหมายดีมากนะคะ
เพลงโปรดเพลงหนึ่งของคุณมะเดื่อเลยแหละ....อิ อิ