สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด

ทุก ๆ อย่างจะต้องมีจุดเริ่มต้น และจุดสุดท้ายของมันเองเสมอ ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้ก้าวเข้ามาในรั้วมหาลัยแห่งนี้ มันทำให้ผมได้พบกับสิ่งใหม่ ๆ ที่เด็กบ้านนอกคนหนึ่งไม่เคยเจอ ได้เรียนรู้กับอะไรมากมายที่เป็นทั้งความทุกข์ ความสุข เป็นทั้งบทเรียน และเป็นทั้งบทพิสูจน์ของตัวเรา ได้เจอกับเพื่อน ได้เจอกับสิ่งแวดล้อม ได้เจอกับสังคม ที่เราไม่เคยสัมผัสมาก่อน ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่อยากทำ ได้รู้ถึงความยากลำบาก ได้รู้ถึงความสุข

ตลอดเวลาสี่ปีที่เรียนมานี้ทำให้ผมได้เรียนรู้กับสิ่งต่าง ๆ มากมาย ทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่างมันได้สอนผม ค่อย ๆ ขัดเกลา ให้ผมเติบโต จากเด็กน้อยคนหนึ่งที่ไม่กล้าที่จะทำอะไรคนเดียว ไม่เคยเจอกับสังคมที่เต็มไปด้วยผู้คน ไม่เคยทำอะไรที่ลำบากซับซ้อน สอนให้รู้ว่าสังคมเป็นยังไง

ถึงตอนนี้มันจะเป็นจุดสุดท้ายของการเรียน และการที่จะได้พบเจอกับเพื่อน ๆ แบบพร้อมหน้าพร้อมตากัน เหมือนที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาสี่ปีนี้ แต่ทุก ๆ อย่างที่ผ่านมา จะเป็นความทรงจำที่ดี และผมจะเก็บความรู้สึกเหล่านี้ไว้ เป็นความทรงจำที่ดีช่วงหนึ่งในชีวิตของผม และผมจะไม่ลืมมัน ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่คอยสั่งสอนมาโดยตลอด ผมขอให้อาจารย์ทุกคนมีสุขภาพที่แข็งแรง และมีความสุขตลอดไปครับ