ไม่ได้บันทึกมา 2 วัน ทั้งที่เป็นวันหยุดถึง 3 วัน และน่าจะมีความสุขกับการได้หยุดยาวศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ แต่อาการปวดหัวข้างเดียวที่เกิดเมื่อคืนวันพฤหัสบดี ทำให้เช้าวันศุกร์ซึ่งเป็นวันมาฆะบูชาและวันวาเลนไทน์ ต้องเพิ่งยาพาราไปเม็ดหนึ่ง แล้วนอนพักรักษาตัว
คุณแม่บ้านโทรถามลูกสาวว่าว่างไหมจะไปหาในวันเสาร์ ลูกสาวบอกวันอาทิตย์ถึงว่าง ตั้งใจจะไปหาลูกแม้จะยังปวดหัวอยู่ โดยหวังว่าเช้าวันอาทิตย์จะหายปวด
บ่ายวันเสาร์น้องปอโทรมาบอกจะกลับบ้านดีไหม คุณแม่บ้านบอกเดี่ยวพ่อกลับแม่ก็จะไปหาแล้ว...
ผู้เขียนได้ฟังดังนั้นจึงบอกว่า "มาก็ดีนะลูก พ่อปวดหัวอยู่ ..."แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลหรอก เพราะถ้าเป็นข้ออ้างคงจะเป็นการเห็นแก่ตัวไหมนะ
"...อีกอย่างลูกกลับมาเองจะประหยัดกว่าที่พ่อกับแม่ไปหา และที่สำคัญลูกจะได้มานอนที่บ้านอันอบอุ่นถึง 2 คืน ได้พักผ่อนเต็มที่ ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน กับเจ้าทอฟฟี่ด้วย..."
เป็นเหตุผลที่ควรอ้าง หรือเป็นข้ออ้างของความเห็นแก่ตัวกันแน่
แต่ คืนวันเสาร์ น้องปอก็กลับถึงบ้านอันอบอุ่นหลังนี้ เพราะ...
เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน
น้องปอกับทอฟฟี่...
...........
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ
17 กุมภาพันธ์ 2557
พ.แจ่มจำรัส
น่ารักมากๆ เลยค่ะ ครอบครัวอบอุ่นค่ะคุณ พ.
ขอบคุณครับคุณพี่
หายปวดหัวเพราะได้อยู่กันพร้อมหน้าด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะมาเยี่ยมครอบครัวที่น่ารัก อบอุ่นค่ะ
ดวงใจที่โหยหา
ก็จะกลับมาคืนถิ่นเสมอ
มาเยี่ยมส่งกำลังใจค่ะคุณพิชัย
อบอุ่น อุ่นใจค่ะ
ยาเม็ดใหญ่ค่ะ
ยิ่งอบอุ่นก็ยิ่งเป็นยารักษาชั้นเลิศ