สัปดาห์ที่ผ่านมา มีปัญหาเกิดขึ้น ในโครงการอาหารอาหารกลางวันของโรงเรียน เกิดจากหม้อหุงข้าวใบใหญ่ของโรงเรียน หุงไปหุงมา ข้าวไม่พอกิน เนื่องจากหม้อมีขนาดเล็กไปนิดหนึ่ง คนที่บ้านตัดสินใจ จะบริจาคหม้อหุงข้าวที่บ้านมาให้โรงเรียน ส่วนที่บ้านไม่มีปัญหา นอกจากไปหาซื้อใหม่...ก็เท่านั้น
ความที่เธอเป็นคนช่างเลือก..เวลาไปเดินซื้อของตามห้างสรรพสินค้า จะเป็นของทั่วไปหรือเครื่องใช้ไฟฟ้า ผมจึงเลือกที่จะไม่เดินด้วย(ในบางครั้ง) ยกให้เป็นหน้าที่ของลูกชายช่วยไปเลือกซื้อกับแม่ ผมเดินเข้าร้านหนังสือ และจะเดินออกมาด้วยหนังสือเล่มโปรดเสมอ
วันนี้..การซื้อหม้อหุงข้าวไฟฟ้า ใช้เวลาไม่นาน เพราะไม่ได้ยี่ห้อตามต้องการ ผมไม่ทราบหรอกครับว่า เธอชอบแบบไหน เห็นที่ซื้อมาก็ดูดี ราคาเกือบสี่พันบาท กระนั้นเธอก็ยังบ่นตลอดทาง ที่หาซื้อรุ่น"อุ่นทิพย์"ไม่ได้
การบ่นของเธอ ที่ซื้อของไม่ถูกใจ ทำให้พนักขับรถอย่างผม เริ่มเป็นกังวล เกรงว่าเธอจะเป็นทุกข์จากการจับจ่ายซื้อของ ก็เลยหาเรื่องผ่อนคลายสมอง ด้วยการเลี้ยวรถเข้าวัดใจกลางเมืองสุพรรณบุรี ที่มีมัจฉาแหวกว่ายอยู่ในลำน้ำหน้าวัด
ผมบอกคนที่บ้านว่า วันนี้ไม่ได้อุ่นทิพย์ เราก็ไม่ต้องอุ่นทุกข์มันหรอก สบายๆ ไหว้พระกันดีกว่า...ท่าทางเธอจะหายเครียด เมื่อเดินตรงไปซื้อดอกไม้ธูปเทียน ผมก้มลงกราบพระศักดิ์สิทธิ์ ที่เป็นอดีตเจ้าอาวาส แล้วนั่งอยู่ใกล้ๆรถที่จอดอยู่ใต้ร่มไม้
การได้มาที่วัด..ไม่รู้สึกอุ่นทิพย์ หรืออุ่นทุกข์ใดๆ พยายามทำใจให้ว่างๆ เมื่อรู้สึกว่าใจว่าง เกิดความเบาสบาย แม้จะได้นึกย้อนกลับไปถึงงานที่ผ่านมา ก็ไม่รู้สึกทุกข์หรือหนักใจ กลับรู้สึกมีความสุขกับงานมากมาย แม้จะเป็นงานประจำที่ทำแบบเล็กๆไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก สร้างความรักความอบอุ่นในงานที่ทำ โดยไม่หวังผลเลิศเลอ เรียนรู้จากประสบการณ์และสร้างแรงบันดาลใจให้รู้สึกพึงพอใจในหน้าที่ ที่แม้จะเล็กน้อย..แต่ก็ยิ่งใหญ่ในใจเสมอ
วันนี้..จึงขอขอบคุณหม้อหุงข้าวไฟฟ้า ที่ช่วยจุดประกาย จากการไม่ได้อุ่นทิพย์ แต่ก็ไม่ต้องมานั่งอุ่นทุกข์..กลับบ้านเพื่อเตรียมเริ่มงานในวันพรุ่งนี้..อย่างมีความสุข
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
พัฒนา อย่างไม่หยุดยั้งเลยนะคะ ท่าผอ. ชยันต์ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ