สงบ...ความสุข
สงบ *-* ความสุข
วันวานที่ผ่านพ้นไปนั้นทำให้เราได้ผ่านประการณ์ที่หลากหลายทั้งที่ดีและไม่ดีโดยที่รู้ตัวก็ดีและไม่รู้ตัวก็ดีสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นการกระทำของตัวเราทั้งนั้นโดยที่ตัวเราเองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำอาจทำให้ใครไม่มีความสุข เกิดความทุกข์ เกิดความเศร้า เกิดความลังเล เกิดความหวาดกลัว เกิดความอิจฉา สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นที่เราทำผิดทั้งที่ตัวเราเองไม่รู้แต่ก็ทำให้บุคคลรอบข้างเราอาจเป็นผลที่จะทำให้บุคคลเหล่านั้นไม่มีความจริงใจต่อตัวเรา แต่ผลที่รับได้รับจากการกระทำของผู้อื่นเราจะขออภัยให้ด้วยคำสอนตามหลักธรรมพรหมวิหาร 4ที่ว่า เมตตา ความปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข
กรุณา ความปราถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
มุทิตา ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี
อุเปกขา การรู้จักวางเฉย
ถ้าเรามีสิ่งเหล่านี้ในตัวเราก็จะทำให้ไม่เกิดความคิดที่วุ่นวาย เกิดความโมโห เกิดความอิจฉา และเกิดสิ่งต่างๆ ขึ้นที่เป็นสิ่งที่ไม่ดี ดังนั้นทุกๆ วันที่เราได้ใช้ชีวิตจงใช้ชีวิตของเราให้คุ้มค่า อย่าประมาทในชีวิต จงมีสติเสมอและสตินั้นแหละที่จะเป็นสิ่งที่เตือนตัวเราเองเพื่อรู้ถึงสิ่งที่เราได้กระทำลงไปแล้วจะทำให้มีความสุขได้
วันๆ ที่เราใช้ชีวิตบ้างครั้งอาจจะพลาด บ้างครั้งอาจจะดี บางครั้งก็ดี สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ทั้งทั้งรวมถึงสิ่งที่ไม่วาดหวัง สิ่งที่ได้วาดหวัง เป็นเกิดขึ้นดยที่เราทำหรือผู้อื่นทำด้วยความตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจ เราจึงควรมีสติเสมอเพื่อที่จะใช้เป็นเครื่องมือที่จะนำพาเราให้ประสบความสำเร็จ บ้างครั้งเราทำอะไรก็ไม่ได้นึกถึงสิ่งที่ตามมานั้นถือได้ว่าเราไม่มีสติ ดังนั้นเราจึงควรใช้ชืวิตอย่างมีสติ และอยู่ในศีลธรรมก็จะทำให้ตัวเกิดความสุขขึ้นในตัวเราเอง
สิ่งที่สุดของชีวิต
สิ่งร่ำรวยที่สุดของชีวิต คือ สุขภาพแข็งแรง
บาปกรรมใหญ่ที่สุดของชีวิต คือ ไม่กตัญญู
ความโง่เขลาที่สุดของชีวิต คือ ติดยาเสพติด
ความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่สุดของชีวิต คือ การทะนงตัว
ขอขวัญที่มีค่าที่สุดของชีวิต คือ การให้อภัย
ความชั่ว้าต่ำต้อยที่สุดของชีวิต คือ การข่มเหงผู้อื่น
ความผิดพลาดที่ร้ายแรงของชีวิต คือ การเล่นพนัน
การล้มละลายครั้งใหญที่สุดของชีวิต คือ การสิ้นหวัง
ความสุขมากที่สุดของชีวิต คือ การช่วยเหลือผู้อื่น
การยอมรับและนับถือได้มากที่สุดของชีวิต คือ ความกว้าหน้า
คนเราสร้างแต่ความดี ถึงแม้ว่าลาภผลยังไม่ได้รับ แต่สิ่งภัยวิบัตินั้นได้หลีกห่างไกลไป
คนเราทำแต่ความชั่ว ถึงแม้กรรมชั่วยังไม่สนองตอบ แต่ผลบุญนั้นได้หลีกห่างไปไกบล
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น