ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันเริ่มนับถอยหลัง
ที่มา : http://weecornernews.blogspot.com/2011/06/blog-post_13.html
เวลาของฉันเริ่มนับถอยหลังลงไปทุกทีทุกที เวลาของฉันเหลือน้อยเติมทีกับการนั่งเรียนในห้องเรียนที่มีอาจารย์ และนักศึกษา การใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันกำลังจะหมดลงอีกไม่กี่อาทิตย์นี้ พูดไปแล้วก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน ถ้าย้อนกลับไปวันที่เรามารายงานตัวเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่แห่งนี้ วันที่เรายังไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้
แต่นับจากนี้ไปอีกสองอาทิตย์นี้ฉันคงรู้สึกคิดถึงเรื่องร่าวต่าง ๆ เหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่เกิด การนั่งเรียนในห้องเรียน การทำงานส่งอาจารย์ การนั่งทานข้าวกับเพื่อน ๆ การพูดคุยกัน กับการเรียนที่แห่งนี้ มีทั้งสุขและทุกข์
แต่ชีวิตทุกชีวิตล้วนแล้วแต่ถูกกำหนดให้เดินไปข้างหน้า หลังจากสองอาทิตย์นี้ไปและอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ชีวิตของฉันจะต้องเปลี่ยนไปทั้งหน้าที่ บทบาท และภาระงานมากขึ้น เหนื่อยมากขึ้น มีวินัยมากขึ้น เพราะอีกไม่กี่เดือนจากชีวิตเด็กมหาวิทยาลัยก็จะไปเป็นครูฝึกสอนอยู่ในโรงเรียน
แต่พูดไปแล้วชีวิตฉันก็วนเวียนกลับมาจุดเดิมที่เคยเข้าแถวเคราพธงชาติแบบนี้เหมือนตอนเรียนสมัยประถมและมัธยมเหมือนกัน ทำให้ฉันคิดถึงประโยคประโยคหนึ่งที่ยังคงใช้ได้ตอนกาน "ชีวิตคนเรามักผ่านไปเร็วเสมอ" เราทุกคนควรเก็บเวลาที่มีความสุข เวลาที่เป็นทุกข์ไว้เตือนสติตัวเองให้มาก ๆ ว่าชีวิตนี้ไม่อะไรแน่นอน
และท้ายที่สุดนี้ฉันก็ต้องขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่เคยให้ความรู้ ประสบการณ์ และชีวิตที่ดีขึ้น สอนในเรื่องที่ไม่รู้ให้รู้ในระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมานี้ กับศิษย์คนหนึ่งนี้
ขอบคุณมากค่ะ
ความเห็น (6)
ริศรา ... ตื่นได้แล้ว ;)...
