น้ำตา...ความโหดร้าย...และใจคน
น้ำตาที่อาบแก้ม
กับเสี้ยวชีวิตที่จะดับสูญ
..
เราเลือกได้
ให้้ได้
..
แค่นี้..ก็
อิ่มสุขในหัวใจแล้ว
หมายเลขบันทึก: 560433เขียนเมื่อ 29 มกราคม 2014 14:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม 2014 14:12 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (7)
น่าสงสารมากครับ เห็นน้ำตาแล้ว...
เขาก็..หนึ่งชีวิต...เราก็...หนึ่งชีวิต
กินกุ้งกี่ชีวิต
กุ้งแพ หนึ่งคำ กี่ชีวิต
ผักถูกไฟร้อนๆทั้งๆที่ยังไม่ตาย หนีก็ไม่ได้ มีเซลล์ถูกน้ำมันลวกตายอย่างทรมาน กี่ชีวิต
อิ่มบุญ หรือ ทรมานสิ่งมีชีวิตที่เติบโตช้า เคลื่อนที่ช้า ตรองกันให้ดีดีเถิด
...น่าสงสารนะคะ...บาปอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนกินหรือเปล่าค่ะ
สัตว์ประเภทนี้ตั้งแต่คุณแม่ของกระผมขอร้องแกมบังคับไม่ให้กินมัน.......40กว่าปีแล้วครับ...กระผมก็ยังยึดคำสัญญาอยู่ตอนนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่กับกระผมทางความคิด...เมื่อคราวใดที่นึกได้..
..... เขาก็รักตัวกลัวตาย .... เหมือนเรานะคะ ..... ฮือ น่าสงสาร นะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกชีวิตที่ต้องมาสิ้นไปเพราะการทำลายเช่นนี้ค่ะ