myself......
"สวัสดีค่ะคุณ รัตนา ที่รัก"
รัตนา ที่รักเธอคงเหนื่อยมากสินะ ทั้งเรื่องเรียน การทำงานที่มารุมล้อมเธอทั้งนั้น แต่ไม่เป็นไรสิ่งที่เราคิดว่าทำถูกต้องนั้นมักดีเสมอ ประสบการณ์ ปัญหาทีเธอเจอจำให้เธอเข็มแข็งมากขึ้น อย่าท้อ อีกไม่กี่ปี กี่เดือน เธอก็จะจบ สู้อีกหน่อย ไม่มีใครลำบากตลอดไปหรอก
และในช่วงที่ผ่านมาตลอดระยะหลายปี หลายเดือน หลายวัน คิดว่ามีมุมมองที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ การซื้อของ การเที่ยว การกินที่แบบใช้เงินฟุ่มเฟื่อยจนเกินไป ก็จะลดมาเป็นจำกัดที่น้อยลง อะไรที่มีแล้ว อะไรที่เคยทาน หรืออะไรที่อยากทานมากที่สุดก็ต้องอดทนที่ไม่ซื้อ เพราะจะต้องใช้จ่ายเงินเพิ่มขึ้น เธอก็ต้องสงสารพ่อแม่ ที่ทำงานเบาพอมีแรงทำแต่ต้องกลับมาทำงานหนักมากขึ้นเพื่อเธอ
และในระยะหลายเดือนที่ผ่านมา มานั่งคิดว่าอยากได้ อยากเที่ยวที่ไม่เคยไป แต่เธอจะทำยังไงให้ได้เงินมาโดยไม่ต้องขอพ่อและแม่ .....ฉันจึงตกลงหางานที่เป็นพาร์ทไทม์ ทำในช่วงมีเวลาจากการเรียน เพื่อที่อยากได้อะไรก็ซื้อด้วยตัวเอง
ต้องขอบคุณเวลาที่ทำให้คิดได้ คิดเป็น และทำให้ได้ซื้ออะไรที่อยากได้..และช่วงเวลาที่ผ่านมาก็ทำได้อย่างที่ตั้งใจและอย่างน้อยเงินที่ไปเที่ยวก็เป็นเงินที่หามาได้ด้วยตัวเอง อย่างน้อยมันเป็นความภาคภูมิใจและความความสุข ถึงแม้งานจะหนักจะเรียนเยอะ แต่ก็แบ่งเวลาโดยการเรียนต้องมาก่อนเสมอไม่เคยทิ้งหน้าที่ความรับผิดชอบ ................สิ่งสุดท้ายนี้อยากฝากกับเธอว่า ดูแลครอบครัวและอย่าละทิ้งหน้าที่ของเธอด้วย จงทำตนให้เป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าที่ดี รับผิดชอบการงานให้ถึงที่สุด ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เราต้องอดทนและเข็มแข็ง
...........และฉันสัญญาจะดูแลสุขภาพให้ให้มากกว่านี้ จะสู้ให้ถึงที่สุด 
รัตนา อินต๊ะเสน
23/01/2557 เวลา 20:25 น.
ความเห็น (4)
รัตนา ...
เขียนจดหมายถึงตัวเอง แต่ไม่ใช่ ตัวเองบอกเอง ;)...
ปรับสักหน่อยไหม?
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Ongkuleemarn
ขอบคุณความเห็นดีน่ะค่ะ รัตนา ปรับเรียบร้อยแล้วค่ะ
สวัสดีครับ รัตนา อินต๊ะเสน
