ศิลปะเพื่อการเปลี่ยนแปลง

เสียงเพลงกระหึม

                        เราคือต้นกล้าศิลปะ เราจะไปวาดต้นไม้ 
                        เราคือต้นกล้าศิลปะ พวกเรารักสิ่งแวดล้อม
       ต้องขอบคุณพี่โจ้ (กิตติรัตน์ ปลื้มจิตร : มูลนิธิสยามกัมมาจล) ที่ให้โอกาสพวกเรา พี่โจ้ถามว่าคุณครูมาค่ายศิลปะที่น่านไหม โห้ ไกลมากเลย แต่เพื่อสนองตัณหาที่อยากรู้ ตอบตกลงทันทีเลยคะ.

      เป็นค่ายที่แปลก เป็นครั้งแรกที่ร่วมกิจกรรมเช่นนี้ เป็นค่ายที่ใช้เสียงเพลงและการวาดภาพ เป็นกฏสามข้อที่ครูเป้บอกว่าทุกคนที่มีคุณสมบัติเช่นนี้จึงร่วมกิจกรรมได้คือ
      1ร้องเพลงได้(เราไม่มีเลย ร้องเพลงไม่เป็น แต่ชอบฟังเพลง)
      2วาดรูปเป็น (ราไม่มีอีเพราะวาดรูปไม่เป็นแต่ชอบดูม๊ากๆๆๆๆ)
      3มีจิตใจรักมั่นในสิ่งแวดล้อม(อันนี้ เรามี..ฮาาาา)
         เรามีคุณสมบัติแค่อันเดียว....อะไรที่เราได้จากค่ายครั้งนี้
     1 ความสบายใจเพราะเมื่อเริ่มต้นและสิ้นสุดทุกกิจกรรมด้วยฝีมือกีตาร์สดๆๆจากครูเป้
     2 ครูเป้สอนกระบวนการคิด การจำ จากจินตนาการ เช่นการสอนจำเนื้อเพลง ครูเป้จะสอนให้เกิดร้องตามจิตนาการ..แต่ความ      ใจร้อน ทำให้ครูเป้ รีบเอาโน๊ต มาให้เด็ก..คงเป็นเพราะเวลาน้อย
จะบอกครูเป้ว่า เราเคยใช้จินตนาการเช่นนี้ให้เด็กนำเสนองานโดยอธิบายตามภาพ ไม่มีก่ีท่องเลย เด็กพูดได้เป็นธรรมชาติมาก..
     3 ครูเป้สอนคุณธรรมและกระบวนการคิดอย่างสร้างสรรค์ จากนิทานกับเสียงเพลง..ซึ่งเสียงเพลงเป็นสิ่งที่วัยนี้ต้องการมาก และเราไลืมไปว่า..การเล่านิทานยังใช้ได้กับทุกวัย
    4 การอยู่กับตัวเอง ฝึกสมาธิอย่างง่ายๆ การมีสติ
    5 การมองโลกในหลายๆด้าน 
ุ    6การเล่นรอบกองไฟ เป็นการปลูกฝังจิตรักสิ่งแวดล้อมที่เยี่ยมมาก ที่ออกจากจืิตของเด็กๆ เด็กๆได้ฝึกทักษะที่21อย่างยอดเยี่ยม
    7 เกิดการเเลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน เด็กเราได้ใช้เทคนิคการละคร สอนเพื่อนๆ เป็นการสอนแบบเพื่อนบอกเพื่อนที่เยี่ยมมาก
    8 อยากบอกว่า จากการเข้าค่ายครั้งนี้ทำให้เราตบมือเข้าจังหวะเป็นแล้วฮาๆๆๆและยอมว่าได้ร้องเพลงอย่างมีความสุข เพราะไม่มีใคครมาจับผิดว่าเราร้องผิดไหม...ฮาๆๆๆ
    9 ประทับใจมากๆๆกับการปลุกตอนเช้าของครูเป้ ด้วยเสียงกีต้า และเสียงเพลงปลุกเบาๆท่ามกลางขุนเขา ที่เงียบและนิ่งอย่างหนาวเย็น เป็นสิ่งที่สุดยอดจริงๆ ไม่มีเด็กคนไหนที่ไม่ตื่นเลย..เป็นการปลุกด้วยใจ จริงๆ

    10ขอเพียงกล้าที่ลงมือปฏิบัติ การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นแน่นอน 

 

จากที่ไม่กล้าแม้จะวาดรูป ภูมิใจมาก ภาพแรกขณะที่นั่งฟังครูเป้ บรรยายเลยลองวาดดูสิ ตามจิตนาการที่น่าจะเป็น ตามหลักการที่ครูแนะให้ จึงอยากบอกว่า ถ้าท่านกล้าที่จะก้าวออกจากกรอบ การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นแน่นอน

ครูเป้ สีนำ้ ผู้ที่มากับการวาดภาพและเสียงเพลง 

ฮักนะเชียงยืนกับครูเป้ (ขวัญใจเด็กๆ)

ครูเป้ได้ให้แรงบันดาลในการที่จะกล้าวาดภาพ

 

[Dr. Ple]

.... ศิลปะ .... ทำให้คนเขียน ... มีความสุข + มี สมธิ ...และ ได้งานภาพวาดนะคะ .... .... ความสุขหาได้ง่ายๆๆ เช่นนี้นี่เอง

ขอบคุณค่ะ

[อ.ต๋อย]

๑) ร้องเพลงได้ (อันนี้ทำได้ แต่ไม่ถือว่าร้องเป็น)

๒) วาดรูปเป็น (อันนี้เปลี่ยนเป็นถ่ายภาพได้ไหมครับ แต่ถึงเป็นถ่ายภาพ ก็ยังไม่นับว่าทำเป็น)

๓) มีจิตใจรับสิ่งแวดล้อม.... อันนี้พอมีเหมือนกันครับ... แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นในธรรมชาติล่ะก็ มั่นใจเลย....ฮา

[เพ็ญศรี]

ขอบคุณDr. Ple ที่แวะเวียนให้กำลังใจ

อ.ต๋อย

๒) วาดรูปเป็น (อันนี้เปลี่ยนเป็นถ่ายภาพได้ไหมครับ แต่ถึงเป็นถ่ายภาพ ก็ยังไม่นับว่าทำเป็น)

ภาพถ่ายมันเป็นดิจิตอล...แค่สั่งมันก็ทำให้ เพราะได้บันทึกไว้แล้ว แต่การวาดภาพ ต้องสั่งจากใจ..ฮา ต้องใช้สมาธิอย่างสูง..ในการสะบัดฝีมือให้ไปตามใจสั่ง...(สำนวนใกล้เป็นจิตกรหรือยัง..อ.ต๋อย..ฮา )

ถ้าเรามาปรับใช้กับนักเรียน..น่าจะเป็นกระบวนการบำบัดนะ อ.ต๋อย..บำบัดด้วยเสียงเพลงและภาพวาด