ขณะฉันชมการถ่ายทอดสดพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา
เห็นพระองค์ทรงอ่านพระราชดำรัสด้วยพระอาการที่เหนื่อยล้า
แปดสิบหกพรรษากับการทรงงานหนักในฐานะพ่อของแผ่นดิน
ที่ไม่มีคำว่าเกษียณ....ไม่มีกลางวันกลางคืน หากถามขุนเขา
ถิ่นใดที่พระองค์ไม่เคยทรงย่างกราย...ขุนเขาคงตอบยาก
รู้แต่ว่าที่ใดที่ราษฎรของพระองค์มีความทุกข์ ที่นั่นจะมีพระองค์เสมอ
ทรงเห็นคนไทยแบ่งแยกสี แตกสามัคคีเพราะอำนาจตัณหา
เห็นความจงรักภักดีอย่างเหลือล้นของชาวประชา
ขณะเดียวกันเห็นการจ้วงจาบหยาบช้าของคนไทยใจกบฏบางกลุ่ม
ทรงเห็นทุกอย่างแต่ทรงเมตตาและทรงให้อภัยเสมอมา ....
"ทรงเหนื่อยหนักแท้ดวงแก้วของแผ่นดิน"
ฉันตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมจึงนั่งน้ำตาซึม ขณะฟังพระราชดำรัส
และเห็นคนไทยที่จงรักภักดีต่างเปล่งคำ "ทรงพระเจริญ"
ด้วยน้ำตาที่นองใบหน้า...หากไม่ใช่เพราะพระองค์สามารถนั่งในหัวใจชาวประชา
"โลกนี้มีเพียงพระองค์เดียว"
ธรรมทิพย์
๕ ธันวาคม ๒๕๕๖
อยากเห็นคนไทยทุกภาคทุกจังหวัดได้ปฏิบัติตามพระราชดำรัสของพระองค์ ไม่อยากได้ยินเพียงรักในหลวง แต่อยากให้นำมาใส่ใจและเป็นแนวปฏิบัติอย่างจริงจังของเราทุกคน
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ขอบพระคุณทุกดอกไม้กำลังใจ และทุกความคิดเ็ห็นค่ะ
รู้สึกว่า "...การจ้วงจาบหยาบช้าของคนไทยใจกบฏบางกลุ่ม"...จะมีมากขึ้นนะครับครู
..สวัสดีครับคุณครูวราภรณ์..
..กำลังกลับเข้ามาบ้านโกฯนะครับ..
..จะมาอยู่เป็นเพื่อน..กับมวลสมาชิกเหมือนเดิมครับ..
..ทิ้งบ้านไปนาน ๑๐ เดือน คิดถึงทุกคนเช่นเดิมครับ..
สวัสดีปีใหม่ครับ
ขอให้พี่ครู และครอบครัว มีความสุข และสุขภาพดีนะครับ...
สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์ ;)
สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณครู