พ่อของลูก:ความเหมือนที่แตกต่าง

 

 

 

 

รูปพ่อกับโมกนอนเอกเขนกด้วยกันเมื่อ4ปีที่แล้ว

 

 

พ่อกับต้นโมกในอิริยาบถที่แทบจะถอดกันมา!เมื่อพ.ย.2556

 

พ่อจ๊ะ!

ปีหน้าจะครบ 20 ปีแล้วที่เราใช้ชีวิตร่วมกันมา

ฝ่าฟันความทุกข์ แบ่งปันความสุข

สร้างรอยยิ้ม  สู้กับความเครียด อารมณ์หลากหลายประสาลิ้นกับฟัน

เราทะเลาะถกเถียงกันก็บ่อย เรารักใคร่ปรองดองกันก็ทุกวันอยู่แล้ว

เราไม่ได้รักกันน้อยลง เราไม่ได้รักกันมากขึ้น

แต่เมื่อเวลาผ่านไป

เราพบว่าเราห่วงใยกันมากขึ้น

เฝ้าดูแลและรับผิดชอบสมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้น

อยากจะขอบคุณพ่อของต้นโมกในวันนี้

ที่เสียสละ เป็นพ่อบ้านให้เราทำกับข้าวให้เรา ทำสวนปลูกผัก รับส่งลูก ซักผ้า ฯลฯ

เราอาจไม่ร่ำรวยนักเพราะต้องสูญเสียรายได้หลักไป ๑ คน เมื่อแม่มีต้นโมกและพี่มะนาว
เราตัดสินใจร่วมกันว่าเราสองคนทั้งพ่อและแม่จะดูแลลูกทั้งสองเอง
ไม่ให้คนอื่นเลี้ยงลูกให้เรา
 หลายครั้งเราฝืดเคือง

แต่เราเลือกที่จะใช้ชีวิตตามสภาพของเรา

ความสุขและความทุกข์บินมาทักทายเราสลับกันไปตามวิถีโลก

แต่เราจะยืนหยัดร่วมกันบ่มเพาะลูกทั้งสองให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ

พ่อต้องเผชิญความเครียด แม่รู้
และขอโทษที่หลายครั้งเป็นต้นเหตุแห่งความเครียดนั้น แม่ขอโทษ

เราทุกคนรักพ่อนะจ๊ะ

แม่ ต้นโมก และพี่มะนาว

[ณัชพิมพ์ ไปนาเจริญดี]

น่ารักมากมาย

[พ.แจ่มจำรัส]

อบอุ่น กับถ้อยคำ

ลึกซึ้งกับภาพของพ่อลูก...

ตื้นตันหากใครจะบอกรักในทุกๆวัน...

ขอบคุณบันทึกแห่งความรัก...

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-น่ารักมากๆ ครับ

[เกศินี จุฑาวิจิตร]

ประทับใจค่ะ