กิจกรรมเพิ่มความสุข...เท่าที่นึกได้


ความรู้สึกเปล่งประกาย จากการเรียนรู้ในทุกก้าวของชีวิตคือความสุขที่ฉันพอจะนิยามได้

        สมัครเว็บGotoKnowไว้นานแรมปี ไม่เคยได้เขียนอะไรจริงจัง แต่ว่าแอบมาขุดข้อมูลดีๆ ไปทำงานเสมอ ปกติเป็นนักอ่านตัวยง แต่ไม่เคยได้เผยแพร่ความคิดของตนเองออกสู่โลกภายนอกเลย วันนี้เรียกว่าเป็นวันที่จะจับปากกาอีกครั้ง เอาเป็นว่าครั้งแรกในรอบปีตั้งแต่เรียนจบมาเลยก็ว่าได้ เพราะว่าหลายครั้งแล้วที่ล้มไม่เป็นท้า เขียนไม่จบตอนสักที 

        วันนี้ถือฤกษ์สะดวก จะทบทวนชีวิตตั้งแต่อายุ ๒๕ ลงไปว่า "ความสุข" เท่าที่รู้จักนั้นรูปร่างหน้าตาอย่างไรบ้าง แต่ฉันก็ยังคงรู้สึกว่าความสุขเป็นสิ่งที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ยากจริงๆ ฉันเพียงแต่รู้สึกความสุขของฉันส่วนใหญ่จะรสส้มเมนดาริน และรสชามะนาว แต่กลินของความสุขที่ฉันรู้จักกลับเป็นกลิ่นกาแฟ ความสุข ความสุข ความสุข อะไรกันนะ สีของความสุขเป็นสีรุ้งยังพอ ความสุขยังให้สีเหมือนกลิตเตอร์(กากเพชรเวลาโดนแสง)เลยที่เดียว

        ความสุขอาจเป็นการได้ลงมืออะไร อะไร ที่มันทำให้รู้สึกเปล่งประกายก็เป็นได้ 

        เรียงลำดับจากปัจจุบันไปหาอดีต 

        ความสุขล่าสุด  ความสุขที่ได้กลับบ้านเกิด ตั้งแต่เด็กจนโตก็อยู่โรงเรียนประจำ เวลาเรียนมหาวิทยาลัยก็ไปเรียนไกลบ้านอีก การกลับมาบ้านครั้งนี้ได้ร่วมทำบุญและทำโรงทานแรกในชีวิต ปลื้มอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ได้รับมะนาวล้นตลาดจากคุณตาธรรม(พ่อของเพื่อนแม่) แบ่งมาหมักทำอีเอ็มน้ำยาล้างจาน แล้วก็แบ่งมาทำมะนาวดอง วันงานก็เลยได้โอกาสทำเต้าหู้ตุ๋นมะนาวดองทรงเครื่อง 

        ความสุขที่ได้สรุปหนังสือ กำลังสอบเข้าทำงานอยู่ก็เลยเต็มที่กับหนังสือมากหน่อย มองดูแต่ละเนื้อ

หากลายมาเป็นmind mapใน A4 แล้วก็ชื่นใจ มีกำลังต่อไป (หนูก็อยากมีงานประจำทำแล้วเหมือนกันนะ) 

        ความสุขที่ได้ทำอาหาร เป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้ว แต่ช่วงกลางปี ๕๖ ค้นพบว่าตนเองก็ทำเครื่องดื่มได้ตอนนี้ก็ฝึกฝนอยู่

  

        ความสุขที่ได้ถ่ายรูปแมว  ชอบแมวสุดๆ แต่ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงแมวแล้ว ชอบเล่นแมววัด ชอบคุยกับแมว ชอบเลียนเสียงแมวให้แมวเดินมาหาแล้วทิ้งตัวใส่

 

        ความสุขที่เข้าใกล้ความสำเร็จอีกขั้นหนึ่ง

 

        ความสุขที่ได้มองดูผู้คน การเดินทางคนเดียวมันเหงาก็จริง แต่ก็เป็นโอกาสดีในการคุยกับตนเอง ได้มองและสังเกตุผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ฉันก็เติบโตมากจากประสบการณ์ครั้งนี้ "ฉันเรียนรู้ที่จะสู้จนสุดความสามารถ เรียนรู้ที่จะถอย เรียนรู้ที่จะลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง และที่สำคัญที่สุด เรียนรู้จากความผิดพลาดที่เกิดขึ้น"        

         ความสุขที่ได้ไปร้านกาแฟกันเพื่อนสนิท เธอชอบกาแฟปั่นใส่นมเยอะ ฉันชอบสั่งคาปูชิโนเย็น

          ความสุขที่ได้อ่านหนังสือ

          ความสุขที่ได้นั่งดูรูปเก่าๆ  พวกเขาทำอะไรอยู่ในกล้องของฉันหรอ 

          ความสุขที่ได้เริ่มออกเดินทางศึกษาใจตนเอง จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิต

          ความสุขที่ได้ทบทวนตนเอง ในบรรยากาศร้านกาแฟที่ฉันคุ้นเคย

          ความสุขที่ได้เริ่มออกเดินทางสำรวจโลกกว้าง ก้าวแรกที่ทำให้เรากล้าออกไปเผชิญความท้าทาย ย๊ากกกกกกก

          ความสุขที่ได้ของเล่นใหม่ สนุกแน่อุปกรณ์พร้อม ฉันจะจัดการกับการเรียนรู้ให้อยู่หมัด

          ความสุขที่ได้เล่นดนตรี เท่าที่จำได้ก็มีความสุขที่ได้เล่นนะ แต่คนรอบข้างบอกว่าฟังไม่รู้เรื่อง 

       และก็มีอีกหลายความสุขที่นึกไม่ออก ณ ตอนนี้ จริงๆ แล้วความสุขสำหรับฉันในวัย ๒๕ ก็เปลี่ยนแปลงไปมากจากฉันที่เคยเป็นเด็ก เป็นวัยรุ่น เป็นนักศึกษาและกำลังจะเป็นวัยผู้ใหญ่ ....แต่มันติดที่ว่าฉันไม่ยอมเป็นผู้ใหญ่นะสิ แต่ฉันไม่ได้เป็นผู้กุมชะตากรรมของโลกใบนี้ ฉันเพียงแต่เข้าไปรับรู้ว่ามันเป็นไป ฉันอาจจะเหมือนต้นมะม่วงที่ไม่ยอมออกช่อเมื่อถึงฤดู หรือว่าฉันไม่ใช่มะม่วงกันแน่จึงไม่ได้ออกช่อในเวลาเดียวกับเพื่อนๆ ....สักวันฉันจะโต(สินะ)เมื่อถึงเวลา 

       ความรู้สึกเปล่งประกาย จากการเรียนรู้ในทุกก้าวของชีวิตคือความสุขที่ฉันพอจะนิยามได้

         บางความสุขที่ผ่านกาลเวลานานจนจำไม่ได้ แต่ก็รอยยิ้มเมื่อมองเห็นภาพแห่งความทรงจำนี้

หมายเลขบันทึก: 554548เขียนเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2013 21:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2013 14:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

...ขอให้สอบได้ทำงาน ... ที่มีความสุข นะคะ ....

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท