น้ำตาดร.ป๊อปต่อหน้านศ.กบ
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ด้วยความยากลำบากของชีวิตหลังป่วยจากหลอดเลือดสมองตีบจนอัมพาตแบบชั่วคราวและไม่รุนแรง (Mini/Minor Stroke)
ขอขอบพระคุณกำลังใจจากกัลยาณมิตรทุกท่านทั้งจาก Facebook และ บันทึกใน Go to Know
ในฐานะนักกิจกรรมบำบัดจิตสังคมที่มุ่งมั่น คิดนอกกรอบ สร้างผลงานต่างๆ แนวใหม่ และทำอะไรรวดเร็ว (Hyperactive แต่อาจมาจาก Hyperthyroid ที่เป็นอยู่) เช่น ยืนเดินสอนแบบกระตุ้นนักศึกษากิจกรรมบำบัดหรือนศ.กบ ...ต้องแปรเปลี่ยนเป็นนักกิจกรรมบำบัดจิตสังคมที่เหนื่อยล้าง่าย ความดันสูงแบบไม่นิ่งแปรตามความหนักของการเคลื่อนไหวทำกิจกรรม ยังขับรถไม่ได้ ยังเสี่ยงที่จะเกิดอัมพาตซ้ำ ยังต้องนั่งสอนทุกๆ 30 นาทีหลังจากยืน ยังต้องนอนพักหลังจากใช้สายตามองคอมพิวเตอร์นาน 1 ชม. ยังคงมึนหัวเมื่อพูดคุยกับผู้คนนาน 45 นาที ยังคงต้องงีบหลับบนรถเมื่อนอนไม่ถึง 8 ชม.และตื่นเช้าประมาณ 5.30 น. ยังคงฟังโทรศัพท์ทางหูได้ไม่เกิน 15 นาที ยังคงต้องพักคนเดียวไม่ได้เนื่องจากอาจมีภาวะฉุกเฉิน ยังคงต้องกินยาด้วยความย้ำคิดย้ำทำว่ากินครบไหม (6-7 เม็ดต่อมื้อ) ยังคงต้องมีคนช่วยเหลือ (แม่ต้องขับรถส่งจากรามอินทราถึงศาลายาและรับต่ออ.ส้ม ที่รับจากศาลายามานนทบุรี ...กลับบ้านรามอินทรา หรือ อ.น้อง รับส่งจากรามอินทราถึงศาลายา หรือ น้องแหม่มกับน้องหมวย รับจากศาลายาถึงรามอินทรา หรือ อ.เอกและน้องเปียที่จะช่วยเรื่องให้พักที่บ้านจนกว่าจะดีขึ้น และอื่นๆมากมาย) ยังคงพยายามที่จะสวดมนต์บำบัดโรคนาน 30 นาทีต่อคืน ยังคงต้องพยายามออกกำลังกาย (ขอบคุณลูกศิษย์ชื่อ อ.ต้อ ที่มีประสบการณ์เช่นเดียวกัน) ยังคงต้องทำบุญแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลแด่เจ้ากรรมนายเวรที่อ.หนุ่ยดูจิตวิญญาณไว้ให้ ยังคงตอบอีเมล์ผู้ที่สอบถามเรื่องกิจกรรมบำบัดแทนการลงคลินิกฯ ยังคงลำบากกับการจัดการเวลาที่ให้ร่างกายมีความสมดุลระหว่างการพักผ่อน การนอน และการทำงาน (ทั้งๆที่งานอาจารย์บังคับหนักเหลือเกิน...ให้ทำงานคลินิก งานบริการวิชาการ งานสอนกับเตรียมสอน งานบริหาร งานทำนุบำรุงศิลปะวัฒนธรรม และถ้าเวลาไม่พอให้กลับมาทำที่บ้าน แล้วต้องปล่อยให้พ่อแม่ซักเสื้อผ้า-ทำกับข้าวให้ แย่ๆๆๆจริงๆๆๆ เวลาทำงานไม่พอ เวลาพักผ่อน-นอนไม่มี ดร.ป๊อป)
ในฐานะนักกิจกรรมบำบัดจิตสังคมที่เคยฝึกทักษะการจัดการเวลาให้ผู้รับบริการมากมาย บัดนี้ถึงคราวตัวเอง สับสน เบื่อ หนักใจ เหนื่อยล้า จนมึนหัวเมื่อวันสุดท้ายของสัปดาห์ทำงานจนขอนอนตื่นสายเพื่อไปทำงานตอนบ่ายและประชุมถึง 18.00 น. และผมได้มีโอกาสสอนน้องนศ.กบ.ปี 1/2556 โดยเล่าเรื่องประสบการณ์กิจกรรมบำบัดแนวใหม่ที่ตนเองทำงานหนักตลอด 5 ปี หลังจากจบดร.กลับมาจากออสเตรเลียและได้สะท้อนความคิดก่อนเลิกชั้นเรียนด้วยน้ำตา ดังนี้
"พี่มึนหัวมากๆ เมื่อเช้านี้ เกือบจะไม่ได้มาสอนน้องๆ [น้ำตาไหล เสียงเครือ] ดีใจมากๆ ที่ได้ฟังความคิดของน้อง [ฮือๆๆๆ ทั้งนศ.กบ.และดร.ป๊อปน้ำตาไหล] อย่าทำงานหนักเพื่อกิจกรรมบำบัดแบบพี่ [ฮือๆๆๆ ทั้งนศ.กบ.และดร.ป๊อปน้ำตาไหล] อนาคตน้องๆสวยหรูแน่นอน แต่ต้องช่วยกันทำทุกคน ... เพื่อกิจกรรมบำบัดในอนาคต [ฮึๆ ... เช็ดน้ำตา พึมพำ โอเค เดินไปปิดคอมพิวเตอร์ ปิด LCD] โอเคครับ อย่าลืมทำรายงานนะ เลิกเรียนได้ครับ"
และในบันทึกนี้ผมร้องไห้ด้วยความสงสารตนเองและความภูมิใจในความคิดเห็นของนศ.กบ.หลังจากได้รับรู้เรื่องราวกิจกรรมบำบัดในอนาคต เช่น
- ผมจะตั้งใจเรียนและทำำงานกิจกรรมบำบัดจนมีชื่ออยู่ใน Google เหมือนอาจารย์ป๊อปครับ
- ผมจะทำกิจกรรมบำบัดเพื่อสังคมและทำด้วยจิตอาสา แม้ผมจะหลับตอนฟังอาจารย์ แต่อาจารย์บอกการหลับคือกิจกรรมการดำเนินชีวิต ผมตื่นมาตอนที่อาจารย์ป๊อปเล่าว่าไปช่วยเหลือคุณตาคุณยายในสลัมด้วยจิตอาสา
- หนูซิวมาจากคณะแพทย์ หนูอยากเป็นหมอ พอฟังอาจารย์ป๊อปแล้วอยากเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดีค่ะ
- หนูก็จะเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ใช้เสียงดนตรีเป็นสื่อบำบัดให้ผู้คนค่ะ
- หนูจะตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษและจะทำงานกิจกรรมบำบัดในต่างประเทศแล้วกลับมาช่วยคนไทยค่ะ
- หนูชอบนิเทศศาสตร์ และดีใจที่สามารถนำกิจกรรมบำบัดออกสื่อต่างๆ ได้เหมือนอาจารย์ป๊อปค่ะ
- หนูเข้าใจแล้วว่า เลือกเรียนกิจกรรมบำบัดนี้ไม่ผิดหวังค่ะ
- หนูเลือกกิจกรรมบำบัดจากคะแนนในเว๊ปเด็กดี และไม่เข้าใจว่าแตกต่างจากกายภาพบำบัดอย่างไร อาจารย์ป๊อปทำให้หนูเข้าใจและจะตั้งใจเป็นนักกิจกรรมบำบัดเพื่อสังคมค่ะ
- หนูเข้าใจว่า เงินทองเป็นของนอกกาย และจะทำงานกิจกรรมบำบัดเพื่อคนทุกคนโดยไม่หวังรายได้ค่ะ
- หนูชอบที่นักกิจกรรมบำบัดสามารถช่วยเหลือคนได้ และทำงานร่วมกับวิชาชีพต่างๆ ได้ดีค่ะ
- หนูถามอาจารย์ป๊อปเยอะๆวันนี้ เพราะไม่แน่ใจว่ากิจกรรมบำบัดต่างจากกายภาพบำบัดยังไง และกิจกรรมบำบัดในไทยต่างจากสากลยังไง หนูไม่เข้าใจเพราะถามพี่ปี 2 ก็ได้รับข้อมูลไม่เห็นภาพ หนูกะจะลาออกแล้วไปสอบต่อหมอ แต่หนูไม่ไปแล้ว ขอบคุณอาจารย์ป๊อปที่ช่วยอธิบายให้หนูเข้าใจค่ะ
และเพื่อเตือนใจให้ผมออกกำลังกายเพื่อสุขภาพในยามว่าง ผมขอขอบพระคุณท่านดร.วิรัตน์ คำศรีจันทร์ ที่ถ่ายภาพที่น่ารักนี้นะครับผม
และมอบดอกไม้ช่อโตจากคุณแม่กุลดูแลน้องเชสเตอร์ได้ดีเยี่ยมแด่กำลังใจจากกัลยาณมิตรทุกท่านด้วยความขอบพระคุณมากครับ
ความเห็น (36)
ขอเป็นกำลังใจ Dr.Pop นะคะ เข้าใจนะคะว่าคนเคย 'ทำได้ดี' แล้ว 'ทำได้ยาก' รู้สึกอย่างไร เพราะตนเองเคยขาหักถึง 2 ครั้ง หักแล้วทั้งสองข้าง กระดูกไปกดเส้นประสาทที่ข้อเท้าทำให้เดินไกลเกิน 500 เมตรไม่ได้จะปวดมาก ปวดไปหลายวัน จากคนตัวเล็กคล่องแคล่วจึงตัวใหญ่ เตี้ย อืดอาด .. แต่ Dr.Pop จะฟื้นตัวได้นี่คะ เร็วด้วย เพราะผู้ป่วยเป็นนักกายภาพ ออกแบบฟื้นฟูฯ ได้เองอย่างเหมาะสมกับสภาพร่างกาย ส่วนสภาพจิตใจ ก็.. กำลังฟื้นนี่คะ เขียนเรื่อยๆ จะติดตามอ่านค่ะ
ขอบคุณมากครับพี่ดารนี กำลังพยายามฟื้นใจฟื้นกายอย่างค่อยเป็นค่อยไปครับผม
AoiPorntippa
พี่ป๊อบต้องผ่านสิ่งที่เกิดขึ้นไปได้แน่นอนค่ะ
ส่งกำลังใจมาให้พี่ป๊อบนะ ค่ะ (^__^)
ด้วยสิ่งที่ที่ได้ทำไว้ และความคิดดีๆที่จะทำต่อไป จะช่วยให้อาจารย์ผ่านไปได้ด้วยดีครับ
เป็นกำลังใจให้อ.ป๊อป พักผ่อนมากๆนะคะ ลูกศิษย์ทุกคนรักและเป็นกำลังใจให้อ.ป๊อปเสมอ และจะสานฝันการเป็นนักกิจกรรมบำบัดที่ดี การทำกิจกรรมบำบัดเพื่อสังคม ให้อาจารย์ได้ภูมิใจและได้เห็นว่าลูกศิษย์ของอาจารย์ได้ก้าวไปได้อีกก้าวเเล้วนะคะ ^_^
อ่านแล้วแอบรู้สึกผิดที่ต้องให้พี่ป๊อบอยู่ประชุมจนถึงเย็น -_-"
จะพยายามแบ่งเบางานพี่ป๊อบให้ได้มากที่สุดนะคะ
พี่ป๊อปใช้งานหนูได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจนะ
น้องดร.Pop ดูแลตัวเองดีๆ พยายามแยกความจิต ออกจากความเจ็บป่วย
กายและใจสามารถแยกกันได้
เป็นห่วงนะเนี่ย ดูแลสุขภาพดีๆๆนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ...
น้องออมสิน
ขอเป็นกำลังใจให้ดร.ป๊อบนะค่ะ พักผ่อนมากๆๆนะค่ะดร.เป็นคนดีที่ออมสินดีขึ้นได้แบบทุกวันนี้ก้อเพราะดร.ป๊อบ ดร.ทำให้ครอบครัวหนึ่งที่กำลังทุกข์และรู้สึกว่าจะทำอย่างไรต่อกับตัวเองกลับมามีพลังและกำลังใจในการที่จะสู้ต่อ ขอบคุณดร.ที่แนะนำให้เจอกับอาจารย์หนูแดง และอาจารย์สายพิณ และพี่นกที่คณะกายภาพบำบัดถ้าไม่มีดร.ก้อไม่รู้ว่าเราจะเริ่มต้นยังไงขอบคุณสำหรับเวลาที่ดร.ต้องมาทำกิจกรรมบำบัดให้น้องออมสินที่บ้านขอบคุณทุกอย่าง ถ้าไม่มีดร.ป๊อบก้อไม่รู้ว่าครอบครัวเราจะมีความสุขแบบนี้มั้ย ขอให้ผลบุญและสิ่งดีๆๆที่ดร.ได้ทำมาทำให้ดร.ป๊อบมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง ตลอดไปนะค่ะ ขอบคุณมากๆๆนะค่ะสำหรับทุกอย่าง ครอบครัวน้องออมสินค่ะ
สู้จ้า ...เพื่อนรัก
มองในแง่บวกค่ะ สักวันต้องหายดีอย่างแน่นอนค่ะ Things happen for a reason. :)
“คนอื่น” ก็ทำได้เพียงให้กำลังใจ
แต่การที่จะยอมแพ้ หรือ สู้ต่อไป
ขึ้นอยู่กับ “หัวใจของเราเอง”
รักและเป็นห่วงอาจารย์ป๊อปครับ
เป็นกำลังใจให้อาจารย์นะครับ
- ขอมอบกำลังใจให้ดร.นะคะ
ขอบพระคุณมากครับพี่อ.ขจิต ที่โทรศัพท์มาให้กำลังใจผม
ขอบคุณมากๆครับสำหรับกำลังใจจากน้องอ้อย คุณลูกแกะ น้องศิรินันท์ น้องแอน น้องแยม จี พี่จัน น้องโอ๊ก น้องออมสิน คุณแสงแห่งความดี คุณ tuknarak และคุณอ้อย บังอร
นำดอกไม้มาฝาก..นำรักมามอบให้ เป็นกำลังใจ เจ้าค่ะ
ขอบคุณมากครับคุณยายธี
เชื่อมั่นว่าอาจารย์จะผ่านไปได้ สู้ ๆ ค่ะ
พี่ ดร.ป๊อบผมห่างจากหน้า G2K ไปสักพักไม่ทราบเรื่องราวเลยเป็นห่วงพี่ครับ ขอให้พี่หายไวๆ ใช้ชีวิตการงานอย่างสมดุล ขอบคุณมากครับเรื่องของพี่เตือนใจผมเหลือเกินให้มีความสมดุลในชีวิตครับพี่..ขอบคุณมากครับ และห่วงใยพี่ ดร.ป๊อบครับ...
ขอบคุณมากๆครับพี่ธิรัมภาและน้องลูกหมูเต้นระบำ
สวัสดีค่ะอาจารย์
คุณยายมาส่งกำลังใจให้อีกแรงนะคะ
อาจารย์เคยฝึกโยคะไหมคะ ลองดูนะคะ เดี๋ยวนี้โรงเรียนสอนโยคะมีมากมายค่ะ
อาจารย์ลองท่ายืนด้วยไหล่นะคะ ท่านี้ทำให้เลือดไปเลี้ยงสมองและใบหน้าได้ดีขึ้นค่ะ
It is always a great shock to discover that one is not "as invincible as one (never) thinks".
From now on: one has to take one's body along where-ever one's mind goes and to learn to do with what one has. ;-)
ช่วงนี้พี่ก็ป่วยเหลือเกินค่ะ ได้อ่านหนังสือดีเล่มหนึ่งค่ะ ประทับใจมาก ป๊อบลองอ่านดูที่พี่ยกมานะคะ
ขอบคุณมากครับคุณมนัสดาและพี่ดร.จันทวรรณ Best thank to sr
พี่ใหญ่อ่านทุกบันทัดด้วยใจที่เป็นห่วงน้องชายคนเก่งของพวกเรา...เข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ค่ะ....กายป่วย แต่จิตเข้มแข็งอย่างยิ่ง...ขอให้ทุกนาทีของน้องชายคือคุณค่าของชีวิตที่ปรารถนานะคะ
ขอบพระคุณมากๆครับพี่นงนาทสำหรับกำลังใจและดอกไม้ครับผม
สวัสดีค่ะอาจารย์
คุณยายตามมาถามข่าวค่ะ
อาจารย์สบายดีหรือยังคะ
ขอบคุณมากๆครับคุณยาย ดีขึ้นอย่างช้าๆ เริ่มทำงานได้บ้างแต่ต้องทีละอย่างและไม่ให้เครียด ยังขับรถเองไม่ได้ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากหลายๆท่านในการขับรถไปกลับจากบ้านถึงมหาลัยครับผม
มาเป่านกหวีด เยี่ยมน้องชาย วันนี้ จะไปสอน นิสิต PT ม.บู จะฝากอะไรไปใหมครับ
ขอบพระคุณมากครับท่านอาจารย์ JJ ฝากให้อาจารย์เดินทางโดยปลอดภัยและมีความสุขกับนิสิต PT ครับผม
เพิ่งย้อนกลับมาอ่าน แล้วน้ำตาซึมตามบทความเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้อาจารย์ป๊อปนะคะ หนูก็เป็นอีกคนนึงที่ตอนแรกไม่รู้จักกิจกรรมบำบัดเลย แต่วันนี้ไม่เสียใจเลยคะที่เลือกเรียน และรู้สึกตัวเองโชคดีมากที่ได้เรียนวิชาชีพนี้ และรักมากขึ้น มากขึ้น ทุกๆวันค่ะ อาจาร์พักผ่อนเยอะๆนะคะ ยิ้มเยอะๆนะคะ ^_________^
ขอบคุณมากครับน้องสริตา
ต้องขอบคุณอาจารย์นะคะ ที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจสอนพวกหนูทุกคน จากวันแรกจนถึงวันนี้รู้สึกมีความสุขกับการเรียนขึ้นเรื่อยคะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้เรียนกับอาจารย์ เป็นอีกกำลังใจให้อาจารย์นะคะ พักผ่อนเยอะๆนะคะ
ขอบคุณมากครับน้องโบว์
ขอบคุณมากๆครับคุณพจนีย์ พงษ์สุรีย์
ขอบคุณมากๆครับคุณหมอป.