กับที่ผ่านมาที่เห็น
หลายหลุมของความผิดพลาดที่ได้เรียนรู้ ได้ครูคอยประคอง
ชีวิตคนโง่ ก็ยังคงทำอะไรแบบโง่ ๆ
เพราะปัญญายังไม่เกิดแก่ตน เพราะสู้อดทนพากเพียรยังไม่พอ
ระหว่างทางมีท้อไหม ก็มีนะ
แต่ก็ได้ครูเมตตาประคอง จับมือไว้ ไม่ให้นอกคอก นอกลู่นอกทางเกินกว่าจะกู่กลับ
ณ ชีวิตช่วงนี้ มีเหตุการณ์เกิดขึ้นให้ได้เห็นใจตนเองมากมาย
ความชั่วหลายอย่างยังไม่ได้ละ
ความดี ก็ยังกระปิดกระปรอย ตามกำลังของสติ
กับเรื่องราวสามสี่วันที่เกิดขึ้นให้ได้รับรู้ในชีวิต เต็มไปด้วย อะไร ๆ ที่ ไม่อาจจะรู้ได้เลยว่า
"จะพลาดเมื่อไหร่ กรรมจะตามทันเมื่อใด"
หันมาหาตนเองใหม่กับหนทางที่ครูบาอาจารย์มอบให้เป็นมรดก ให้ได้ฝึกฝน
มีอยู่นะ มีทางอยู่นะ แล้วก็อยู่ในวิสัยที่พอจะทำได้อยู่
รื้อขึ้นมากับตนเองใหม่
ในความงี่เง่าก็ยังพอมีเงาของการได้เรียนรู้
กี่หลุมพรางของกิเลสที่พลัดหลง กระโจนลงไป ก็ได้ฝึกหัดประคอง
อดทนกับความโง่เง่าของตนเอง แล้วก็เอาใหม่
ยังโดนทดสอบอยู่ไหม
คำตอบคือ โดนทดสอบอยู่ทุกลมหายใจ
แต่เรื่องไหนที่ใจพิจารณาจนเข้าใจแล้ว ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นไปอย่างไร ใจก็ไม่ดิ้นรน
นี่ไง คาถาเด็ดที่ครูมอบให้ หากเข้าใจ
ก็ไม่ทุกข์ ไม่ดิ้นรนอยู่ข้างใน
แต่ข้างนอกนั้นก็จะยังเจออะไร ๆ อยู่เหมือนเดิม แบบเป็นไปตามกรรม
วันนี้เรื่องที่ยังแก้ไขไม่ได้ ก็มากอยู่นะหนึ่งในนั้นคือ เข้าวัดดึก วันนี้กว่าจะถึงก็สามทุ่มกว่า
สาเหตุคือ รอเติมแก๊ส ทำไมต้องรอ เงินสำรองค่าเดินทางของตนเองมีจำกัด แทบจะเรียกว่า "ไม่พอ" แต่ก็ยังจะมา
ตอนนี้ยังแก้ไขเรื่องเงินกับตนเองไม่ลงตัว แต่ก็ต้องทำความรู้ต่อไป เป็นไปตามความสืบเนื่อง
ทุกข์ กับทุกวันนี้ เห็นมากขึ้น
แต่ที่ทุกข์แล้วบีบคั้นก็คือ ทุกข์กับการเห็นความชั่วของตัวเอง แล้วเกิดความรู้สึก รังเกียจตนเอง
ครูเคยเมตตาสอนว่า "อย่าไปรังเกียจมัน ให้สงสารมัน แล้วก็พามันไปทำประโยชน์"
อยู่ดี ๆ คำเหล่านี้ของครูก็ผุดขึ้นมาให้กำลังใจ
ความถือดี ความอวดดี แหลมหน้ามามากมาย ความเกียจคร้าน นิสัยชอบต่อรอง ไม่รับผิดชอบ สาย
เอาง่ายเข้าว่า มักง่าย ไม่แคร์ใคร ไม่แคร์อะไร ไม่รักษาของ อืม ....
การเดินทางแห่งชีวิต ก็ต้องก้าวเดินเรียนรู้ ที่เขียนออกมาก็ไม่ได้คร่ำครวญ แต่ทบทวนกับตนเอง
มีข้อเสียอะไร เขียนมาให้ตนเองได้เห็น ได้เเก้ไข ขัดเกลา ไม่ได้มีแค่นี้ แต่ที่เขียนออกมาคือ เท่าที่นึกได้ ตั้งสติแล้วก็เริ่มแก้ไข มั่นคงไว้ใน เส้นทาง
จริง ๆ ก็ไม่อยากทุกข์ แต่ทุกอย่างที่เห็นมองว่าคนชั่วกำลังครอบงำ การไม่เชื่อฟังเสียงฝ่านค้านซึ่งน้อยนิดเพราะอะไร เพราะอยู่กับรัฐบาลจะได้กินเศษโสโครกร่วมด้วย อยากให้มีฝ่ายค้านและรัฐบาลมีเสียงพอ ๆ กัน พรรคไหนได้คนน้อยต้องเป็นฝ่ายค้านอย่างคุณชูวิทย์ น่าชื่นชมมาก