เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอนความสุขของย่า - ฟ้าคราม (๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๖)
(๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๖) ฟ้าครามมาทำงานกับย่า
ที่มหาวิทยาลัยเช่นเดิม เพราะเป็นวันเสาร์...หนูพูดเก่งขึ้น
โดยการผูกประโยคยาว ๆ ได้แล้ว...หนูเป็นเด็กฉลาด...
ชอบถามซอกแซก...ย่าไม่เคยเบื่อที่จะตอบ...ย่าตอบหนูทุก
คำถาม...ไม่เคยปฏิเสธหรือบอกปัดหนู...เพราะย่าทราบว่า
หนูต้องการเรียนรู้...ถามมาย่าก็ตอบและอธิบายให้หนูได้เข้าใจ...
...หนูชอบใส่กางเกงที่มีหาง มีคนที่มาลงทะเบียนใน ม. เห็นเข้า
ยังแอบแซวหนูและก็ยิ้ม ถามว่าหางอะไร...ย่าตอบว่า "หางลิง"
เขาก็หัวเราะชอบใจกัน...เวลาอยู่กับย่า ๆ จะบอกกับหนูว่า...
"เราต้องรักกัน" หนูก็ยิ้มแล้วหันมาหอมแก้มย่าทั้งสองข้าง...
ยามกลับบ้าน หนูไม่เห็นพ่อเพรียง แต่เห็นปู่เร...
หนูจะถามปู่เรว่า "พ่อเพรียงไปไหนอ่ะ?" ปู่เรตอบว่า...
"ไปนา...เขาไปเอาน้ำเข้านากัน"...หนูก็ถามต่อว่า...
เอารถอะไรไปกันอ่ะ? ปู่เรตอบว่า..."รถอีแต๋น" หนูก็ยิ้มตอบ
และถามต่อว่า..."แฟล่ะ?" หมายถึง "หมาชื่อกาแฟ"
ปู่เรบอกว่า "แฟขึ้นรถไปด้วย" เท่านั้นก็จบคำถาม :)
พอหนูเห็นพ่อเพรียงกลับมา หนูก็ยิ้มหน้าบาน...
วิ่งไปเกาะขาพ่อเพรียง พร้อมกับจะทำท่ากอด...
นี่คือ "กิริยาในช่วงวัยนี้ของหนูที่ทำให้ใคร ๆ เห็นก็จะ
เกิดเอ็นดูหนู"...
ความเห็น (9)
เป็นกำลังใจให้ความรักของย่า และหลานนะคะ ...น่ารักค่ะ
น่ารักจัง มาเชียร์ฟ้าครามครับ
ฟ้าเอย...ดั่งส่ง ขวัญงาม
ฟ้าคราม...งามสุข สดใส
นางฟ้า... น้อยน้อย กลอยใจ
คุณย่า... คุณยาย ปรีดิ์เปรม
ฟ้าคราม...นางฟ้าน้อย น่ารักมากๆค่ะ
น่ารักมากค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับบันทึกนี้นะคะ นักกิจกรรมบำบัดอยากมอบเสื้อเป็นของรางวัลค่ะ..... รบกวนคุณบุษยมาศให้ที่อยู่ไว้ในบันทึกหรืออีเมลของดิฉัน และทางทีมงานจะส่งเสื้อยืดไปให้ค่ะ ขอบคุณนะคะ ^ ^
ขอบคุณค่ะ ดรพจนา 
+ คุณพิชัย 
+ คุณ Tawandin 
+ น้อง tuknarak 
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ :)
ขอบคุณค่ะ น้องสุพรรษา 
:)
บุษยมาศ แสงเงิน
กองบริหารงานบุคคล
มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม (ส่วนทะเลแก้ว)
ต.พลายชุมพล อ.เมือง จ.พิษณุโลก 65000
ขอบคุณค่ะ ... ^ ^