๒๐๙. การปฏิบัติตนเองตามหลักธรรมะ (บุญ...มี...แต่กรรม...บัง)
ในยามที่ฉันได้ทำงานในมหาวิทยาลัย
สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เห็นจากผู้คนรอบข้างที่ทำงาน...
บางคนมีเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เช่น การทำงานย่อมมีการ
กระทบกระทั่งกัน การไม่พอใจกัน การนำเรื่องความรู้สึก
ส่วนตัวมาใช้กับการทำงาน การไม่ถูกกันเพียงเพราะ
อาจเกิดจากชะตาไม่ถูกกัน ฯลฯ มากมายหลายประเด็น...
...แม้แต่น้อง ๆ ภายในกอง...บางทีฉันก็นึก "ขำ"
บางคราวก็นึก "สงสาร" บางครั้งก็นึก "เวทนา"...
เออหนอ!!! อุตส่าห์พาไปวัดเพื่อปฏิบัติธรรมก็แล้ว
ไม่ดีขึ้นเลยหนอ...รู้บ้างหรือไม่ว่า...เข้าวัดแล้วได้อะไร
หรือว่า...เพียงเพื่อเข้าไปในวัดเท่านั้น ไม่รู้หรอกว่า...
เขาหมายความเช่นไร?...ทำให้ฉันคิดว่า..."คนเรานี่
มีบุญ - กรรม ต่างกันเสียจริง ๆ"...หรือไม่ก็บุญมี...
แต่กรรมมาบังเสียนี่ :)
...การที่คนเราได้เรียนรู้เรื่อง "ธรรมะ" พระท่านสอน
เพื่อให้มนุษย์ได้นำหลักธรรม คำสั่งสอนที่พระพุทธเจ้า
ทรงสอนนั้น...โดยให้นำมาปฏิบัติ...แล้วมนุษย์คนใด
ปฏิบัติได้ตามที่ท่านสอนหรือไม่เล่า?...
...หน้าที่ของฉัน ๆ ก็ได้บอกน้อง ๆ ไปว่า...
คนเราเกิดมาก็เท่านี้...เข้าวัดกันก็หลายครั้งหลายหน
หัดนำมาปฏิบัติต่อตนเองให้มากที่สุด + ให้เข้าใจให้มากที่สุด...
หรือว่า...เข้าวัดแล้วก็เท่านั้น ขึ้นชื่อว่า "ได้เข้าวัดแล้ว ทำบุญแล้ว"
ไม่พอหรอก...พระท่านต้องการให้เรานำมาปฏิบัติด้วย...
แล้วท่านล่ะ..."ปฏิบัติได้หรือยัง?" :)
แบบนี้กระมัง!!! ที่ฉันมีความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น???
(สังคมยุ่ง + วุ่นวาย เพราะไม่นำมาปฏิบัติไงค่ะ :)
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :)
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
ความเห็น (1)
อาจารย์ครับ ขออีกนิด ตโม ตมะ ปรายโน อย่างไรเล่าครับ อาจารย์เป็นอาจารย์ทั้งที่มหาลัยฯและที่กองหนักนะครับ ขอให้แข็งแรง