ต้นโมกที่งานคืนสู่หย้า"ศิษย์เก่าเกษตรอยุธยา" ถ่ายที่โรงแรมร้อยเกาะ จ.สุราษฏร์ธานี(16 พ.ย.2556)
ช่วงหลังมานี้แม่ไม่ได้เขียนบันทึกถึงโมกเลย
มีเรื่องขำขันสำหรับแม่แต่น่าจะเป็นเรื่องจริงจังสำหรับโมกมาก
ด้วยว่าก่อนหน้านี้แม่ได้พาโมกไปวัดทำบุญมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ
(เพื่อที่ว่าโมกจะได้ซึมซับไปเรื่อยๆ)
และมีโอกาสไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลศพหลายครั้งคราวในเวลาไล่เรี่ยกัน
มีอยู่งานหนึ่ง โมกไม่เคยเห็นรถแห่ศพ(ที่แห่โลงศพมาในรถและมาเทียบที่ข้างเมรุ)
ก็ถามว่า "นั่นรถอะไร?"
แม่ว่า "รถแห่ศพ...ลูก"
โมกว่า "แห่ไปไหน?"
แม่ตอบว่า "แห่เอาศพไปไว้ที่เมรุ"
โมกว่า ไปไว้ที่เมรุทำไม?
แม่ว่า "เอาศพไปเผา....ลูก"
โมกจะพูดต่อไปอีกว่า..."เผาแล้วต้องทำบุญ"
ทำบุญที่วัดด้วยคุณแม่!
..เหตุการณ์และคำถามลักษณะนี้จะถูกถามตอบเกือบทุกครั้งหากโมกได้อยู่ร่วม
ทั้งนี้ ครอบครัวเราไม่ใช่พุทธศาสนิกชนที่เคร่งครัดมากนัก
แต่ในฐานะพ่อแม่ทุกคนก็อยากปลูกฝังให้ลูกเป็นเด็กดี
และนำหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนา
มาปรับใช้กับชีวิต สอนลูกให้รู้จักเรื่องบาปบุญคุณโทษ
สอนให้ลูกรู้จักกลัวเกรงบาปกรรม
สอนเรื่องตายแล้วเกิดและเรื่องเปรตเป็นต้น(ตามประเพณีบุญเดือนสิบของภาคใต้)
ต่อมาเมื่อสอง-สามวันที่แล้ว มีรายการสารคดีช่องไทยพีบีเอส
ซึ่งออกอากาศเกี่ยวกับการค้นพบโครงกระดูกไดโนเสาร์
โดยผู้บรรยายกล่าวว่าไดโนเสาร์สูญพันธุ์ไปแล้วจากโลกนี้
ต้นโมกซึ่งนั่งดูอยู่ถามคุณพ่อว่า "สูญพันธ์แปลว่าอะไร?"
พ่อว่า "สูญพันธุ์ไม่มีอยู่แล้วในโลกนี้ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ มีแต่โครงกระดูก"
โมกว่า "เอากระดูกไปเผา"
และพูดต่อว่า "เผาแล้วจะได้ไปเกิดใหม่"
เป็นไดโนเสาร์อีก!!!!!
อือม...โมก!!!แม่รักลูกจริงๆ!!!
ชอบ คำตอบ คำถามของต้นโมกครับ
อ่านแล้วใจผู้ใหญอย่างผม สงบได้เลยทีเดียว
ต้นโมก น่ารักมากๆนะครับ
-สวัสดีครับ
-ชอบใจคำถามต้นโมก...
-น่าฮักๆ ๆ ๆๆ ครับ..