โลกและชีวิต (120) : รำพึงในเช้าชื่นของสายลมหนาว


ยังหยัดสู้
เพียงเพราะรู้ว่า
วันพรุ่งนี้ มีอยู่จริง




หลงรักชีวิต
ผ่านการใช้ชีวิต




เคารพความฝัน
ผ่านการลงมือทำ

 

ฟังเสียงใบไม้
เพียงเพราะรู้ว่า
ใบไม้กำลังร้องเพลง




โง่เป็นบางเรื่อง
ฉลาด เป็นบางเรื่อง



ยอม
เพียงเพราะต้องการชะลอความเสียดทาน



คนที่พ่ายแพ้
คือคนที่ไม่ยอมให้อภัย



อย่าเริ่มต้นเรื่องเดิม
ซ้ำแล้วซ้ำอีก
เพราะมนุษย์ย่อมวิวัฒน์สู่สิ่งที่ดีกว่าเสมอ



บ้านอันแท้จริง
ตระหง่านอยู่ในดวงใจของเราเอง



ร้องไห้
เพราะหัวใจปลื้มปีติ


 

 

 

หมายเลขบันทึก: 553038เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2013 09:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2013 09:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ชอบค่ะ โดยเฉพาะคนที่พ่ายแพ้ คือ คนที่ไม่ยอมให้อภัย :)…

บ้านอยู่ในใจเสมอ

นักเดินทาง เดินทางตลอดเวลา

ตามมาให้กำลังใจครับ

โลกและชีวิตจะดีขึ้นถ้า พ.ร.บ. ต้านหมดไป

สวัสดีครับ อ.บุษยมาศ

.... ที่สุดแล้ว
การให้อภัย
ก็คือ ปฐมบทการเริ่มต้นใหม่ดีๆ นั่นเองครับ
ซึ่งหมายถึง ให้อภัยต่อตนเอง และคนรอบข้าง...

ขอบพระคุณที่แวะมาให้กำลังใจ นะครับ

ครับ อ.ขจิต ฝอยทอง

บ้าน -  คือ ดินแดนมหัศจรรย์ ของชีวิตมนุษยชาติ ครับ

ครับ อ.pap2498

ไม่ว่าเหมือนหรือต่าง
ต้าน - สนับสนุน
ด้วยเป็นทั้งระบบและกลไกของสมดุลชีวิต และสังคม

ขอบพระคุณครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท