จริงๆ แล้วมันต้องเป็น ยังงัย ?
เย็นวันที่ ๑๙ ก.ย. ๒๕๕๖ ไปรับ ม่อน กับ นะโม ตอนห้าโมงเย็น
ทุกวัน ที่ม่อนกับนะโมขึ้นรถ จะพูดว่า สวัสดีครับ (ค่ะ) พ่อ ...
แล้วก็จะตามด้วยคำถามของพ่อว่า วันนี้เป็นงัยบ้าง ? หิวมั๊ย ? มีการบ้านมั๊ยครับ ?
หลังจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมง พ่อก็ทำหน้าที่เป็นผู้ฟังอย่างเดียว
ม้วนเดียวจบ แทบจะแทรกไม่ได้เลย
เรื่องราวมันเยอะมาก มันเหมือนลูกไปโรงเรียนมาปีนึงได้ ^__^
เช่นกัน เหมือนกับทุกเย็น
แต่เย็นนี้ มีเรื่องการสอบเก็บคะแนน
นะโม : พ่อ หนูสอบเก็บคะแนนวิทยาศาสตร์ ได้ ๒๐ เต็ม ๒๐ ส่วนคณิตศาสตร์ ได้แค่ ๑๘ เต็ม ๒๐ แต่ก็ยัง TOP
พ่อ : (ดีใจลูกเรารู้จักคำว่า TOP ด้วยแฮะ) เก่งมากครับ แล้วพี่ม่อนล่ะเป็นงัย
ม่อน : ของม่อนไม่มีสอบครับ แต่ม่อนได้คะแนนสุขศึกษา ตอนเรียนสูงสุดในห้อง
พ่อ : (ไม่วายมีให้อวดกะเค้าด้วย :-) ) หนูเก่งมาก มาก ทั้งคู่เลยครับ
แต่คะแนนมากน้อยไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกนะ ... ขอใ้ห้เราเข้าใจสิ่งที่เรา้เรียน เพราะมันจะอยู่กับเราไปตลอด
นะโม : พ่อก็สอน นะโม กะพี่ม่อนมากกว่านี้ซิคะ พ่อมัวแต่สอนลูกคนอื่น ไม่ค่อยสอนลูกตัวเองเลย
พ่อ : (น่าน งานเข้า) เอาน่า พ่อก็ตรวจ และสอนการบ้านให้ทุกวันแล้วงัย
สอบวันที่เท่าไหร่ครับ
นะโม : สอบวันที่ ๓ - ๔ ต.ค. เหมือนพี่ม่อนค่ะ
พ่อ : ได้เลยงั้นยังมีเวลาอีกสอง วันอาทิตย์ พ่อจะติวให้ เป็นเรื่องเป็นราวนะ
ต้องตั้งใจ เอาเป็นว่าวันอาทิตย์พ่อสอนเลิกเที่ยงตอนบ่ายเรามาติวกัน
เน้นจุดสำคัญๆ ชวนเพื่อนมาติวร่วมด้วย ...
นะโม & ม่อน : เย้ เย้ เย้
พ่อ : (จริงๆ แล้วเราทำอะไรอยู่เนี่ยะ สอนแต่ลูกคนอื่น ไม่สอนลูกตัวเองมั่งเลย แหม นะโม ช่างแทงใจดำได้โดน จริงๆ เหตุผลเดียวคือ พ่อสอนลูกคนอื่นเพื่อเอาเงินมาให้ลูกพ่อได้เรียนงัยครับ)
ความเห็น (3)
-สวัสดีครับ
-น้องทั้งสองเก่งมากๆ ครับ
-อ่านบทสนทนานี้แล้วมองเห็นภาพเลยครับ...
-เป็นกำลังใจให้น้อง ๆนะครับ
-เก็บ"ลูกนมวัว"มาฝากครับ..
นั่นแสดงว่าลูกศรัทธาในตัวคุณพ่อที่เขาคาดหวังว่าจะต้องช่วยเขาให้ได้ดีกว่านี้อย่างแน่นอน
ขอแสดงความยินดีด้วยน่ะ ดร.จูล