หัวใจห้องที่ห้า(ภาคแรก)


   อังคาร จันทาทิพย์ ผู้เขียนเหมือนจะพยายามชวนให้คนอ่านลอยขึ้นไปอยู่เบื้องบน แล้วมองลงมาย้อนยาวไปถึงอดีตกาลนานนมของโลกใบนี้ ดั่ง "เสียงสนทนาจากผนังถ้ำ" ที่บอกว่า

...หลายล้านปีผ่านมาข้ารู้เห็น

ความลับเร้นเบื้องล่างดังกึกก้อง

เบื้องบนกัมปนาถเกรี้ยวกราดร้อง

ฟ้าและดินเดือดฟ่องพ่นน้ำไฟ...

แล้วให้เห็นการดิ้นรน เห็นความลึกลับ เห็นความหมองเศร้า เห็นความขัดแย้ง เห็นการเปลี่ยนแปลง

ทั่วทุกภาคพื้นของผู้อาศัย เช่น

ความขัดแย้งใน "แนวรบกลางเมืองใหญ่ถึงถนนชนบท" 

...จากเมืองใหญ่ถึงถนนชนบท

เงาวิกฤตปรากฎเป็นรูปร่าง

รุนผลักหลากเหล่าคนสู่หนทาง

ท้องถนนไม่เคยร้างอยู่อย่างนั้น

แนวรบด้านตะวันตก...

การดิ้นรนของคนไร้สัญชาติ ใน "ภาพสะท้อนในวาวหยาดน้ำตาหม่อง ทองดี"

...พลัดที่นาคาที่อยู่ไม่รู้หยุด

สืบภูมิบุตรผู้ไร้สิ้นแผ่นดินแม่

กระจัดกระจายเมล็ดพันธุ์ความผันแปร

ทานกระแสโลกเชี่ยวกรากอย่างยากเย็น

   เอ๋ยน้ำตาและดวงใจไร้สัญชาติ

แวววาวหยาดสะท้อนให้ใครใครเห็น

เป็นผู้ลี้...มิใช่ภัย มิใฝ่เป็น

เยี่ยงร้ายเร้นเงาร่างใจบางเบา...

ความขัดแย้งใน "แนวรบด้านตะวันออก"

สะอื้นวิหาร ร่ำไห้        ปราสาทหิน

ร้าวรวดเหย้า ใครยิน     ตอกย้ำ

ชีพสั้นกว่ากรวด ดิน      มรดก

คุณค่าใดสถิตค้ำ         ตระหง่านขึ้นอยู่คง... 

ความพลัดพรากของภารกิจใน "แนวรบด้านใต้"

...ข้าเห็นแม่ร้องไห้ ใช่ไหมแม่

พ่อดูแก่ราวป่วยไข้ไม่เคยสร่าง

จ้องเครื่องแบบลูกชาย ชุดลายพราง

แววภูมิใจไม่ต่างว้างหวั่นใจ

หรือความหวังในสันติสุขของ"ผีเสื้อขยับปีก"

...ใต้เร้นไฟกรุ่นไหม้     หมกหวัง

ท้องทุ่งสังหาร สัง-       โยคเศร้า

ผิดพลาดหวาดระแวง วัง- วนว่าย

ตายขับคนเป็นเข้า         ขื่นแค้นประหารคน

   หมื่นแสนวนว่ายเวิ้ง     ปีกหวัง

ท่ามประทุษร้ายแรงยัง    ยืดเยื้อ

สันติสุขสานพลัง          แรงส่ง

ลมแห่งปีกผีเสื้อ          ลึกซึ้งขยับสาย...

และความหวังได้คืนของสันติสุขสู่แผ่นดินเดิมใน"หัวใจห้องที่ห้า"

   หุบลึก บ้านเรือน แม่น้ำไหล

รั้วขอบฟ้าสูงขึ้นไปหมู่เมฆขาว

ห่มขุนเขาเหยียดยอดทอดเทือกยาว

พราวพรืดพราวโอบอ้อมแขนกอดแผ่นดิน

   ดวงใจใฝ่ฝันสันติสุข

ท่ามกลางทุกข์กระพือไฟไม่สุดสิ้น

ชีวิตหยัดอยู่และรู้ยิน

รักและหวังดั่งฝนรินรดลงดับร้อน

   พรมหุบลึก บ้านเรือน แม่น้ำไหล

คืนดวงใจใฝ่ฝันอันเก่าก่อน

แผ่นดิน ผืนฟ้า เอื้ออาทร

เป็นบ้านเกิด เรือนนอน นานแสนนาน

เป็นบ้านเกิด เรือนนอน นานแสนนาน...

...........

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ขอให้มีความสุขสงบ

ในวันที่ฝนรินเป็นฝนฝอยอ้อยอิ่งทั่วทั้งวัน

19 กันยายน 2556

พ.แจ่มจำรัส

หมายเลขบันทึก: 548717เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2013 15:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 กันยายน 2013 15:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

สวัสดี เช้า วัน "สุข" สุดสัปดาห์  อันชุ่มฉ่ำ ... มาตลอดคืน จวบจนปัจจุบัน  ค่ะ  คุณพิชัย

-  ชอบ บท " วัตถุ(ไม่)ต้องสงสัย"

  ... วูบแห่งความขลาดหวาดระแวง

กระเพื่อมแรงสักแรงเคลือบแฝงฝัง

ฝูงผึ้งรวงพรีบแรกแตกจากรัง

หมู่คนยืนและนั่งก็ดั่งนั้น...

     ขยับวงคลื่นแยกแตกขยาย

กระจัดกระจาย กระพเจิงผวา จ้าละหวั่น

แค่หลายสิบจึงราวเห็นกลายเป็นพัน

วินาทีขับขันอัตรการณ์.......

ฯลฯ

หลังจานี้......   "ผีเสื้อขยับปีก"..... และ "เลห์กลของตรรก"....

ก็น่าสนใจยิ่ง....

เยี่ยมค่ะ

แวะมาขอบคุณ

และอ่านบทกวีที่ไพเราะค่ะ

tuknarak
คุณมะเดื่อ
Joy
Bonnie

ขอบคุณทุกความเห็นและทุกดอกไม้กำลังใจครับ

ทุกบทกลอยซ่อนนัยยะ ไว้ให้เราค้นหา

พร้อมอรรถรสที่ไพเราะครับ...

ภาษาสวย...และเหมือนมีชีวิตนะพี่ครับ

ทิมดาบ

ขอบคุณครับ คุณหมอสบายดีนะครับ

ในวันที่ฝนรินเป็นฝนฝอยอ้อยอิ่งทั่วทั้งวัน

ชอบคำทิ้งท้ายค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

เพราะมาก โดยเฉพาะท่อนนี้ค่ะ

พรมหุบลึก บ้านเรือน แม่น้ำไหล

คืนดวงใจใฝ่ฝันอันเก่าก่อน

แผ่นดิน ผืนฟ้า เอื้ออาทร

เป็นบ้านเกิด เรือนนอน นานแสนนาน

เป็นบ้านเกิด เรือนนอน นานแสนนาน...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท