แม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาส เป็นกลุ่มคนที่ยังขาดความเชื่อมั่นในตนเอง และทักษะการแก้ปัญหา (Rasi, et. al., 2013) ซึ่งเป็นคุณสมบัติสำคัญของคนทั่วไปที่จะต้องดำรงชีวิตในสังคม
เมื่อมีความเชื่อมั่นในตนเองสูงขึ้น มีความรู้ความเข้าใจ มีทักษะในการเลี้ยงดูบุตร และมีความเป็นตัวของตัวเอง ก็จะส่งผลดีถึงการประกอบอาชีพที่สามารถปฏิบัติอาชีพของตนเองได้ดี เนื่องจากสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งของความล้มเหลวในการหางาน และการทำงานของแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาส คือ การมีปัญหาทางสุขภาพจิต ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อความเชื่อมั่นในตนเอง การเสริมสร้างความเชื่อมั่นในตนเองจะช่วยให้ลดปัญหาทางจิตของแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสได้ และช่วยแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคมที่จะตามมาได้ด้วย (Jayakody R. และ Stauffer D., 2000)
การหย่าร้างเป็นแรงกดดันในชีวิตที่สำคัญ และการเปลี่ยนแปลงชีวิตแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสและบุตร นำไปสู่สถานการณ์ที่แม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสและบุตรมีความเสี่ยงของการพัฒนา การแทรกแซงด้วยโปรแกรมเฉพาะเพื่อส่งเสริมการพึ่งตัวเอง ประสิทธิภาพตนเอง การจัดการตนเอง ทักษะส่วนบุคคล และทักษะการแก้ปัญหาทั้งการส่งเสริมในระยะสั้น และระยะยาวจะช่วยลดความเสี่ยงของการพัฒนา ลดปัญหาทางจิตใจที่จะมีผลกระทบเชิงลบในระยะยาว และเป็นผลดีต่อแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสและบุตรหลังจากการหย่าร้าง (Stallman H. M., และ Sanders M. R., 2008) ซึ่งสอดคล้องกับการพัฒนาโปรแกรมการฝึกอบรมที่เน้นให้บุตร และแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสได้พูดคุยกัน (Parents and Children Talking Together Program : PCTT) เพื่อปรับปรุงทักษะการสื่อสารและทักษะการแก้ไขปัญหา ด้วยการปรับพฤติกรรมของแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสผ่านการพูดคุยกัน โปรแกรมนี้ช่วยให้ทั้งแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาสและบุตรสามารถแก้ปัญหาในสถานการณ์ที่มีความขัดแย้งได้ (Leijten P., Overbeek G., และ Janssens J., 2012)
เอาใจช่วยแม่เลี้ยงเดี่ยวด้อยโอกาส ครับ
ปัญหานี้ ... ในสังคมไทยมีมาก นะคะ ท่านอาจารย์ .... ที่เพชรบุรี มีปัญหานี้เหมืนกันค่ะ ..... บางคนมีภาวะซึมเศร้า .... บางคนพบว่า มีความเครีดสะสมสูงมากๆ ค่ะ ....
ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ
ผมกำลังหาพื้นที่ทำงานนี้เพิ่ม อาจารย์ พอจะแนะนำที่เพชรบุรีได้มั๊ยครับ ... ตอนนี้ผมทำเฉพาะกรุงเทพฯ เพราะอัตราการหย่าร้างสูงสุดในประเทศครับ
ผมแนะนำสมุทรสาครด้วยครับอาจารย์
มีเครือข่ายอยู่โรงพยาบาลสมุทรสาคร
ขอบคุณครับ อ.ขจิต