วันนี้อากาศแจ่มใสในยามเช้า...ทำให้สุขกายสบายใจครับ...มีเสียงโทรศัพท์ไม่คุ้นเบอร์โทรมาหา...กำลังคิดว่าจะรับดีหรือไม่ดี...เพราะเพื่อน ๆหลายคนบอกว่า ถ้าดูแล้วไม่คุ้นเบอร์...ไม่ควรรับสาย...
ก็ได้ยินเสียงผู้โทรมา...ใช้ทั้งภาษาอังกฤษปนภาษาฮินดี...ใช่แล้ว...เพื่อนรุ่นน้องที่เคยพบกันเมื่อปี 2537 เขาไปเรียน ป . โท ที่ มหาวิทยาลัยเมืองพาราณสีซึ่งเป็นสถาบัน ฯ ที่ผม ไปจบ ป. เอกมา นั้นเอง..
.เพื่อนรุ่นน้องคนนี้พอจบ ป. โท แล้วต่อ ป. เอก... เมื่อเขาเรียนจบก็กลับไทยประมาณ 3 ปีที่แล้ว..และไปอยู่สิงคโป...และปีนี้ไปอยู่เชียงใหม่...พึ่งกลับมาเยี่ยมบ้านที่สงขลา...เลยรู้ว่า ผมมาอยู่ที่เกาะยอ...ม. ทักษิณ...ฟังน้ำเสียงดูเขามีความสุขมาก ...คุยไปหัวเราะไป...ฮา ๆ เอิก ๆ...
คนเราก็เท่านี้แหละครับ...เมื่อเราหัวเราะ...ทุกคนก็หัวเราะตาม...แต่ถ้าเราเศร้าหงอยเหงาร้องไห้...ก็คงมีเราคนเดียวที่เป็นอย่างนั้นนะครับ...จงทำงานให้สนุกเป็นสุขกับการทำงานนะครับ...ฮา ๆ เอิก
วันนี้คุณยิ้ม...หัวเราะหรือยังครับ...
สวัสดีครับ คุณ Bright Lily
เป็นประสบการณ์ที่ผมเคยอยู่ที่นั้นมาประมาณสามปีครับคุณ...ผมเป็นเพียงผูแสวงหาความรู้เท่านั้นเองครับไม่ถึงกับเชี่ยวชาญครับผม...สิ่งที่ผมยังไม่รู้มากมายจริง ๆ ครับ...เพราะอินเดียเป็นอู่อารยธรรมของโลกตะวันออกครับ...
การไปเที่ยวกับคณะทัวร์ก็แพงหน่อยนะครับ...แต่ถ้าไปกับคนรู้จักกัน...ก็ถูกและไปเที่ยวได้ไกลได้ทั่ว...ฮา ๆ เอิก ๆ
ผมเดาว่า...ถ้าคุณมีงบ ฯเท่านี้...เที่ยวเมืองไทยได้ 15 วัน และถ้าคุณไปเทียวอินเดียจะเที่ยวได้ 1 เดือนครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณ สุชานาถ บุญเที่ยง
ฮา ๆ เอิก ๆ ...ยิ้ม ๆๆ ยิ้มมาหน้าตาสดชื่น...ยิ้มนิดชีวิตยั่งยืน...สดชื่นอุราอย่ารีรอ...มายิ้มกันหนอ...พวกเรา...
เมื่อคุณยิ้ม...ใจคุณก็ยิ้มตาม...คนทั่วไปก็ยิ้มตอบ...
เพราะประเทศเราเป็นเมืองยิ้ม...คนที่ได้อานิสงค์ของการยิ้มคนแรกก็คือคุณนั้นเองครับ...
ขอบคุณครับ
จาก...umi