บทกลอนชาวค่าย
นางสาวศิรินภา ชัยอินทร์ ( โอ ) ชั้น ม. ๕/๑
วันเอ๋ยวันนี้ แสนยินดีปรีดาจะหาไหน
ได้เข้าค่ายสมหวังดังฤทัย ที่มีไว้แต่ไหนแต่ไรมา
ณ ไอดินสถานถิ่น ย.ป. มิรีรอรีบย่ำเท้าเข้าเรียนหนา
ขุดดินกันตรงปลักควายที่ปลายนา สนามหญ้าที่โรงเรียนหาค่า pH ดิน
จากวันแรกที่แสนจะซีเรียส ค่อนข้างเครียดเนื้อหาที่หนาแน่น
วิชาการงานวิเคราะห์เริ่มแน่นแฟ้น คอยนั่งแหงนคอฟังอย่างตั้งใจ
กระบวนการความคิดเชิงวิทยาศาสตร์ คนที่ขาดความรอบคอบก็มีได้
พอรุ่งสางวันที่สองของวันใหม่ เตรียมเครื่องไม้เครื่องมือลงทดลอง
พื้นที่โล่งที่ร่มหรือที่รก ระเหระหกแยกย้ายไปตามกลุ่ม
ไปสวนยางที่รกพร้าวนกคุ้ม ขึ้นล้อมรุมพันธ์ไม้หลากหลายพันธ์
แล้วนั่งพักตามอัธยาศัย กินผลไม้เงาะอร่อยทั้งหรอยทั้งหวาน
พักกินข้าวอาบน้ำแล้วสราญ จึงอภิปรายผลงานโครงการมา
จนพระอาทิตย์เริ่มหลับลับขอบฟ้า ถึงเวลาลูกทุ่งเริ่มขับขาน
ทาทายังร้องเพลงลั่นทั้งงาน ชาวค่ายหน้าบานสนุกสุขใจ
ประทับใจในคำว่าเพื่อน เป็นเสมือนพี่น้องพร้อมเรียกขาน
ประทับใจความเป็นกันเองของอาจารย์ ประทับใจข้าวทุกจานที่กินด้วยกัน
ขอบคุณครูที่เปิดโอกาสในวันนี้ ขอบคุณพี่ ๆ ในทุกๆสิ่ง
ขอบคุณเพื่อนยากที่มาลำบากกับเราจริง ๆ ขอบคุณทุกสิ่งที่ได้รับมา
จะรักษามิตรภาพของเราไว้ จะรักษาน้ำใจไว้เสมอ
จะรักษาความจริงใจที่มีให้เธอ เมื่อพบเธอจะทักทายกัน
ความเห็น (2)
อะไรเอ่ย ต้นเท่ากรกใบปรกดิน เก็บลูกมากินมันๆหวานๆ ตอบ
พร้าวนกคุ้ม
...nice poem kha