ข้าพเจ้ายังคงจดจำภาพจากประเทศโปรตุเกสภาพนี้ได้ แม้นว่ากาลเวลาจะผ่านล่วงเลยมาหลายสิบปีีแล้วก็ตาม
ข้าพเจ้าถามใจตัวเองว่า...ทำไม? ใครคนหนึ่งถึงมอบภาพใบนี้ให้กับข้าพเจ้า
และข้าพเจ้ายังคงจดจำคำพูดของคนโปรตุเกสคนนี้ได้ด้วยเช่นกัน
ข้าพเจ้าเห็นความเป็นเพื่อนมนุษย์ระหว่างกัน จากภาพใบนี้
ข้าพเจ้าเห็นความเป็นไป และความเรียบง่ายของชีวิต
ภาพสื่อความหมายของชีวิตได้ง่าย ลงตัว
บ้านอยู่ที่ไหน หัวใจย่อมอยู่ที่นั้น .....เป็นความหมายที่พูดได้กินใจนัก
วันนี้ ข้าพเจ้ากลับมาที่บ้านหลังที่สอง บ้านที่ข้าพเจ้าเคยอยู่มานานเกือบ 30 ปี ในชีวิตของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้ามาเพื่อ..... รำลึกถึงความหลัง ความอบอุ่นและความทรงจำที่ใครบางคนมีมอบให้กับข้าพเจ้า
วันสุดท้าย ในชีวิตข้าราชการ กับการสวมกอดที่ใครคนนั้น....มอบให้
ข้าพเจ้ารับรู้ถึงความอบอุ่น ความเข้าใจ ที่เรามีต่อกัน
ข้าพเจ้าก้มมองบ้านที่ใครคนนั้นมอบให้ข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนแฝงอยู่ในนั้น
บ้านที่อยู่ มันต้อง เรียบง่าย มันต้องเป็นไปตามครรลองของชีวิต
ไม่ฝืน... อยู่แล้วสุขใจ
เมื่อใจเป็นสุข มีหรือกายจะไม่สุข
อีกไม่นาน บ้านหลังนี้จะใหญ่โตขึ้น
ข้าพเจ้า นึกถึง คำ คำ นี้ "อย่ามองที่ปลายน้ำ แต่ขอให้มองต้นน้ำ"
ทำให้ข้าพเจ้าอดนึกถึงใครคนนั้นไม่ได้
ข้าพเจ้าเชื่อเช่นนั้น
..
และวันนี้ แรงสวมกอดที่ ใครคนนั้นสวมกอดข้าพเจ้า ข้าพเจ้ายังคงรำลึกถึงห้วงเวลานั้นได้
และจะยังคงรำลึกถึงเสมอ....นายแพทย์พงศ์เกษม ไข่มุกด์ มิตรภาพที่ไม่เคยหนีหายไปจากใจของข้าพเจ้า
มีความสุขกับ "มิตรที่ดี หนังสือดีๆ และอารมณ์ดีๆ ในทุกๆวันค่ะ
^___^
ขอบคุณมากนะครับ คุณชาดา
กลับบ้านเรารักรออยู่
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขกับอ้อมกอดของใครคนหนึ่งที่บ้านเรานะคะ
.... "บ้าน" ...อบอุ่นเสอๆๆ นะคะ .... อ่านบันทึกของน้องแสงแล้ว... มีความสุข ...มีสิ่งดีดีให้ศึกษาเสมอๆๆ นะคะ
ขอบคุณค่ะ ...
เข้าใจความรู้สึกดีๆเช่นนี้ค่ะ...พี่ใหญ่เพิ่งไปพบเพื่อนๆที่ "บ้านเก่า" ของชาวสิงห์ดำเช่นกัน..
อ่านแล้วอบอุ่นมากนะคะ .... มิตรที่ดี ควรรักษาไว้ให้ดีจริง ๆ ขอบคุณค่ะ
...อ่านแล้วซาบซึ้ง...อบอุ่นนะคะ...ขอบคุณค่ะ
ขอชื่นชมครับ
แสงแห่งความสุขใจสัมผัสได้ที่ใจ มาให้กำลังใจค่ะ
ผมระลึกถึงใครคนนี้ เพราะว่า...อีกหน่อยบ้านหลังนี้ จะเติบโตมากกว่าเดิมหลายเท่าตัวนัก
..
ผมเขื่อนะครับว่า...หากต้นน้ำดี ปลายน้ำย่อมเป็นไปตามนั้น...
ระลึกถึงวันเก่า ๆ แล้วคิดถึง ใครคนนี้ครับ
เค้ารุ่นราวคราวเดียวกับผม....
หากแต่ภาระอันหนักอึ้งนั้นมัน.. มากมายนัก
กำลังใจจึงเป็นสิ่งสำคัญสุด....
และผมเชื่อครับว่า...กำลังใจนี้มันมีอยู่เต็มหัวใจใครคนนี้เช่นกัน
..
ขอบคุณกำลังใจที่ส่งมอบมาให้นะครับ