บันทึก จากการพูดคุยกับ จนท คนหนึ่ง

วันนี้ๆด้สนทนากับน้องท่านหนึ่ง ได้รับรู้เรื่องราวหลายอย่างคือ

   รู้ว่าน้องตั้งใจทำงานมาก ไม่กินสุรา ไม่เที่ยว ดูแลคนไข้ดี

 เนื่องจากว่าที่ประชุม ทีมประสานงานสร้างสุขบอกว่าให้เราเปิดพื้นที่พูดคุยกับ จนท ทุกคนที่เรามีโอการ. ระหว่าเดินทางได้คัยกับ. พบว่ามีประเด็นที่น่าสนใจที่เกี่ยวกับการสร้างสุขในองค์กรดังนี้

  1. ขึ้นลงเวรติดกัน เดือนหนึ่งบางทีไม่ได้พักเลย ความหวังคือ. อยากหยุด ออฟ ติดกัน หายใจยาวๆ นอนอิ่มๆสักสามวันจะได้หรือไม่. 

      เมื่อฟังๆแล้วก็พบว่า มันน่าจะมาจากสองปัจจัยคือ หนึ่งเราคนน้อยจริงๆ จัดไม่ได้. แต่ก็ได้ยินว่าบางคนได้ บางคนไม่ได้. ผมเลยคิดว่าอีกปัจจัยหนึ่งคือกบริหารจัดการ. การจัดเวร. น่าจะได้สิทธิ์นี้ไป ทุกๆคน พักจริงๆ ไม่ต้องตาม. แบบนี้ทำให้เขาท้อ ไม่มีความสุขกัน. ถึงขั้นเบื่อๆ. อยากย้ายไปที่อื่น

   ต้องคอยดูว่าเมื่อเอาเข้าเสวนากับทีมแล้วจะปรับอะไรได้หรือไม่

  2. วอร์ดน่าจะมีเกณฑ์ ในการเพิ่มคนในเวรบ่ายดึกที่ชัดเจน. ตามอัตราคนไข้. ตอนนี้มีเเค่เกณฑ์ ว่าถ้ามีคลอดให้ตาม. แต่คนไข้มากๆทั่วไปไม่มี บางทีคนไข้สามสี่สิบก็บ่ายมีแค่สองคน. ทำงานไม่ทันจริงๆ

 

  3. ห้องฉุกเฉินอยากได้ na เพิ่ม เพราะคนไข้มากมายจริงๆ  อันนี้ก็น่าจะพิจารณาต่อไป

   4. เรื่องการไปประชุม ถ้าเกี่ยวกับห้องคลอดนั้นก็ควรให้ไปประชุม. เพราะว่าคนที่อยู่ก็ต้องทำคลอดทุกคน. เหมือนว่าเราควรเพิ่มศักยภาพเรื่องนี้. น่าสนใจที่เขามองเรื่องนี้. เลยนึกได้ว่าวอร์ดห้องคลอดที่ยังไม่ได้เเยกกันจริงๆ ก็อาจจะทำแผนที่เกี่ยวกับการพัฒนาบุคลากร ในอนาคตว่าเราneed competency เรื่องอะไรบ้าง เตรียมคนเพื่อให้รองรับ. เขาบอกว่าอย่างเช่นการได้ไปอบรมเรื่องncpr นะ้นทำให้ได้ความรู้มาก มาสอนได้เข้าใจ. และคิดว่าก่อนนั้นไม่มั่นใจ. ไม่รู้เลย. ประเด็นนี้น่าสนใจ. 

 

   5.การไปส่งคนไข้. ถ้าหากเวลาที่เกินไปก็น่าจะจ่ายให้เขาบ้าง ตามอัตตราที่เหมาสม. เช่นไป10 ชม. แต่จ่ายอัตตรา8 ชม บางทีการไปแต่เช้ามืด รอคนไข้นั้น มันเหนื่อยมากๆ

 

     6.ประเด็นการสื่อสารกับผู้บริหาร. เวลาเอ่ยเพื่อขออะไร เจ้านายมักจะไม่ทันฟัง จะพูดว่า ไม่ใช่ ไม่ได้ก่อนเลยทันที ทุกคนเลยอยู่แบบไม่อยากที่จะเสนออะไร. ขออะไร. อันนี้ก็รับมาเพรอเเบ่งปันหารือใน core team happy hospital ต่อไป

      

      7. ประเด็นความเขี้ยวของคนไข้ในพื้นที่ เจ้าหน้าที่เรามักจะถูกกระทำจากคนไข้มาก เป็นลักษณะเฉพาะของคนไข้ที่นี่ที่เขาโวยวาย เอะอะ  แต่กับหมอมักไม่ค่อยกล้า. บางทีเขาก็เบื่อ ไม่อยากช่วยไม่อยากทำงาน ลองถามกลับว่า จริงหรือ หรือเพราะเรามีอัคติ. เขาก็บอกว่า ขนาดนางฟ้าของ รพ คือพี่พยาบาลทนหนึ่งที่ไม่เคยดุคนไข้เลยมา10ๆปี. ก็ยังแอบบอกเขาว่า คนไข้ที่นี่เป็นแบบนี้จริงๆ. 

     มามองว่าอาจจะต้องปรับกัน ค่อยๆคุยหัน. อาจจะเพราะว่าเขาเเรงมา เราเเรงตอบ. มันเลยไม่ไว้ใจกัน. ไม่เชื่อใจกันทั้งสองฝ่าย. เข้าใจว่าฝ่ายคนไข้เขาเสียงดัง. เบ่ง/ว้ก่อนเพื่อให้เราเกรงกลัวและให้บริการเขาดีๆ ไม่งั้นจะไปฟ้อง ผอ หรือ ผู้ใหญ่. ยกตัวอยาางคนหนึ่ง กำลังใส่ท่อยช่วยหายใจกู้ชีพอยู่. ตนเองปวดท้องกระเพาะ แล้วเข้าไปโวยวาย. อันนี้จำได้อยู่ด้วย เลยเห็นใจ.    อีกรายคนไข้ความดันมาตอนพักเที่ยงวันอาทิตย์ บอกหมอขอกินข้าวก่อนมั้ย คนไข้ขู่ว่าถ้าหมอไม่ตรวจตอนี้เลย ผมก็จะไม่รอเอายา.  ด้วยความที่กลัวเขาไม่ได้ยาเลยต้องรีบให้บริการก่อน กลัวเขาเป็นอะไรไป

 

    8.อื่นๆๆ ลืมไปแล้วครับ