ก้าวที่ ๑๖ จะเดินไปต่ออย่างไร ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๖

เหมือนจะมาๆ หายๆ สำหรับการเขียน GO2Konw ครับสำหรับผมเอง ตั้งต้นคิดว่าจะผลิตงานเขียนเป็นประจำทุกวัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจากงานที่ทำ ที่ไม่ประจำ ทำให้ผลิตงานเขียนไม่ได้ตามที่ตั้งใจ ต้องขออภัยทุกท่านครับ

 

ก้าวร้อยก้าว เป็นแนวคิดที่จะเดินหน้าสู่เป้าหมาย หากนับจากศัพในนัยยะแรก คือ ก้าวไป 100 ก้าว หมายถึงเรื่องราวที่จะเขียน 100 เรื่องที่จะเกิดขึ้น ตอนแรกผมก็คิดว่าจะเขียนเพื่อบันทึกเหตุการณ์ความเป็นไป แต่ทว่า บางวันก็มีเรื่องน่าสนใจ บางวันก็มีเรื่องที่ไม่น่าสนใจ เรื่องน่าสนใจของผมจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจคนท่านหรือไม่ เขียนๆไปผมชักไม่แน่ใจ แต่ประการหนึ่งผมต้องขอบพระคุณสังคมแห่งการเรียนรู้ การเขียน และการอ่านนี้ที่ส่งเสริมให้เกิดการสร้างงานสิ่งพิมพ์ มากกว่าการสร้างวิวาทะ หรือสังคมที่เป็นมุขปาถะ อย่างที่เราพบเจอกัน เพราะบางเรื่องที่สำคัญกลับไม่ได้รับการ เร็คคอดไว้ ดังนั้น ทั้ง 100 ร้อยที่ผมตั้งใจจะเขียน อาจไม่ต่อเนื่อง อาจไม่ได้เกิดทุกวัน แต่มุมมองหนึ่งที่ผมจะก้าวเดินไปคือการเขียน ทั้ง 100 เรื่องที่ผมจะได้เจอ ประสบการณ์แนวคิดเพื่อก้าวไปสู่สภาวะใหม่ที่ตนเองกำลังตั้งเป้าหมายสู่การพัฒนา

ในนัยยะที่สอง ก้าวร้อยก้าว (909) ผมเองคิดถึงตอนแรก เลขนี้ดูมีความสำคัญกับผมค่อนข้างมากเป็นเหมือนสัญญาใจว่า ในอีก 3 ปี (909 หารด้วย 365 ก็ประมาณ สองปีกว่าๆ) จะเป็นช่วงเวลาที่ผมเปลียนแปลง ผมเองเกิดมาในสายของการเมือง แต่ก็ไม่ใช่การเมืองเชิงมรดกต้องการที่จะสร้างสังคมที่ช่วยเหลือเกื้อกูล ท้องถิ่นเป็นพื้นที่สำคัญที่จะเข้าไปบริหาร แต่กว่าจะถึงจุดนั้น เกือบสามปีต่อจากนี้ไป จะเป็นช่วยระยะเวลาสำคัญในการพัฒนาตนเอง ไปสู่วันนั้น ผมชอบคำของนักคิด นักกลยุทธ์การตลาดท่านหนึ่ง ซึ่งท่านถือว่าท่านพัฒนาตนเอง ฝึกฝน ทำทุกสิ่งอย่างเพื่อรอโอกาส วันที่สำคัญ ผมเองก็เชื่อนเช่นนั้น ผมเองก็เฝ้าฝึกฝนสิ่งที่จะเป็นประโยชน์ในการเป็นนักการเมืองท้องถิ่น การเป็นคนท้องถิ่นเลือดใหม่ที่จะมาส่งต่อสังคมให้น่าอยู่ เป็นเมืองที่ยังยืน จนกว่าจะถึงวันนั้น ผมจะพร้อมหรือไม่ จะเป็นที่ยอมรับหรือไม่ แม้ปลายทางจะไม่ชัดเจน จะกะเกณฑ์ได้ยากแต่ผมก็เชื่อว่าหากเราพัฒนาตนก่อนแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ ไม่เสียหลายแน่นอน

นัยยะสุดท้ายที่ผมมองถึงก้าวร้อยก้าว เสมือนย่างก้าวที่ต่อเนื่องกัน เป็นการก้าวเพื่อก้าว ก้าวเดินเพื่อไปสู่อีกก้าวหนึ่งของชีวิต เพราะต้นทุนทางสังคมไม่มีใครสร้างให้เราได้ เราเองต้องสร้างด้วยตนเอง การค่อยๆ เขียน ค่อยๆ เล่า ค่อยๆก้าว ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จะทำให้การพัฒนาตนจังหวะชีวิตดีขึ้น

ทั้งหมดคือแนวคิดที่เกิดขึ้นในบันทึกฉบับนี้ที่เขียนด้วยเนื้อหาว่า ก้าวร้อยก้าว ผมเองนึกเสมอว่าอยากสร้างสรรคผลงานการเขียนที่งดงามเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม แต่กระนั้น บางครั้งก็รู้สึกว่าเรามาถูกทางหรือเปล่า มีผู้สนใจเราจริงหรือ มีกำลังใจที่มอบให้เราหรือเปล่า แต่กระนั้น ผมก็ยังรู้สึกขอบคุณ ในน้ำในของสมาชิกในโลกของ Go2Know ที่มอบให้ ผมเชื่อมั่นว่า การผลิตสื่อที่เป็นประโยชน์  ใช้โลกออนไลน์เป็นพื้นที่ในการสร้างสรรค์เนื้อหาที่เป็นประโยชน์จะเป็นเครื่องมืออีชิ้นที่เป็นพลังในการจัดการความรู้ และผมจึงเลือกใช้เครื่องมือนี้ เสมอ

 

ขอขอบพระคุณ
นฤเทพ พรหมเทศน์

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

เป็นกำลังใจค่ะ :)

[โอ๋-อโณ]

ขอให้เชื่อมั่นและตั้งใจจริง รวมทั้งลงมือทำ ทุกอย่างที่เขียนในบันทึกนี้พิสูจน์ได้ไม่ยากค่ะ เวลาหนึ่งปีต่อจากนี้ไป เราก็จะรู้ว่าบันทึกนี้มีความเป็นจริงหรือไม่ เป็นกำลังใจให้ทำได้สมดังที่ตั้งใจนะคะ