คร่ำครวญ

คร่ำครวญคือความเสน่หาของบรรยากาศสงัด

ตะวันตกลาลับแล้วขอบฟ้า

มองหลังหน้ามีเราอยู่เปล่าดาย

เพื่อนคือแสงสุรีย์ส่องขยับสาย

ขาดเพื่อนร่วมเป็นตายจึงอยู่เดียว

ใต้ความมืดสงัดเงียบยะเยียบเย็น

น้ำค้างพรมกระเซ็นป่าเขาเขียว

บทสวดมนต์ธิเธตวังเวงเหวียว

ใจสั่นเสียวซึมซับสงัดงัน

บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย  ใน โอโห...มโนสาเร่

ความเห็น (0)