วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องการเจอเหตุการณ์เฉพาะหน้า
วันนี้ผมจากที่พักมาทำงานดูสภาพทั่ว ๆไปรอบ ๆเส้นทางที่ผ่านมาเหมือนมีหมอกควันบาง ๆ ถ้าเป็นจริงอย่างที่คิดไว้...แสดงว่าหมอกควันจากอินโดนิเซีย...คงเข้ามาถึงบริเวณรอบ ๆทะเลสาบสงขลาแล้วครับ...
ทำให้ผมนึกถึงความเอื้ออาทรของสรรพสิ่งที่จะต้องอิงอาศัยซึ่งกันและกัน...ในภาวะความเป็นมนุษย์ด้วยกัน...ควรบอก...ควรเตือน...ควรแนะนำ...เพื่อการพัฒนาวิถีชีวิตไปในทิศทางที่ถูกต้องดีงามนะครับ ฮา ๆ เอิก ๆ...
จากแนวคิดดังกล่าวผมพบเจอสิ่งหนึ่งคิดอยู่หลายครั้งว่าจะบันทึกดีหรือไม่...คือเป็นเรื่องเล่าดังนี้...เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา...เวลาประมาณ 17. 00 น.ผมมีธุระไปที่หน้าตึกของโรงพยาบาล มอ. หาดใหญ่...
ขณะกำลังยืนอยู่ริมทางเท้าตรงบันใดทางขึ้นตึกอยู่นั้น...ผมมองไปทางตึกเฉลิมพระบารมี...เพราะสังเกตุเห็นหลายคนมองตามชายหนุ่มที่อุ้มลูกน้อยวัยประมาณ 5 เดือน...
เขากำลังเดินมาทางที่ผมยืนอยู่...และผ่านผมไปออกนอกมอ.ซึ่งเป็นถนนและตรงข้ามจะเป็นห้างขายสินค้าใหญ่...ดูเขาคงจะเดินไปที่นั้นครับ...สิ่งที่ผมเห็นเกี่ยวกับชายผู้นี้คือเขาสวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้น...แต่ลืมปิดประตูกางเกง...ดูเขาคงจะเดินมาไกลแล้ว...และยังจะเดินไกลต่อไปอีก...
ผมเข้าใจครับเรื่องการมีลูกน้อย...ช่วงวัยอย่างนี้...แม่กับพ่อของลูกไม่ค่อยได้นอนหลับดี...เพราะการตื่นขึ้นมาร้องไห้ของลูกน้อย...จะบ่อยมาก...จึงมีอาการหลงลืมได้...
จากกรณีดังกล่าว...ถ้าคุณเจออย่างนี้...คุณจะทำอย่างไรครับ...ความเห็น (8)
ตอนนี้ เรื่องเล่าจากต่างแดน ตอนที่ชื่อว่า The Movie นำขึ้นในบ๊อกแล้วค่ะ
แม่พลอย
pr_kpru
อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกได้เลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
ถ้าเรื่องหมอก...ขอให้หมอกจางเร็วๆก่อนที่คนจะล้มป่วยด้วยโรคทางเดินหายใจกันหมดค่ะ...เอาผ้าชุบน้ำบิดแห้งๆปิดจมูกจะช่วยลดการหายใจเอาควันเข้าปอดได้บ้างค่ะ
ส่วนเรื่องชายหนุ่มลืมรูดซิบกางเกง...เป็นคำถามที่ตอบง่ายค่ะ..เพราะที่เคยทำจะบอกเขาไปเลยว่า ขอโทษค่ะซิบกางเกงคุณเลื่อนลง กรณีนี้ยิ่งง่ายคือเข้าไปทักทายลูกเขาแล้วก็พูดเบาๆ ให้เฉพาะเขาได้ยิน
ปล เคยได้คำตอบกลับมาว่า ขอบคุณครับลมเย็นดีน่ะครับ... (ฮา)
สวัสดีครับ คุณ pr_kpru
ขอบคุณมากครับ
ผมจะตามไปอ่านครับ
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณ ปารินุช
ผมยังตามอ่านเรื่องทรัพย์ทางปัญญาที่คุณบันทึกอยู่นะครับ...เพราะเป็นเรื่องใหม่สำหรับผม...
ขอบคุณครับ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณ จันทรรัตน์
เรื่องหมอกควันนี้ไร้พรมแดนเหมือนกันนะครับ
อีกเรื่องหนึ่ง...ฮา ๆ เอิก ๆ ผมอ่านไปขำไป...เมื่อเราหัวเราะ...โลกก็หัวเราะกับเรา...เป็นประสบการณ์ตรงที่ควรบอกต่อ...ดีครับ.
ขอบคุณครับ
จาก...umi
ค่ะ อาจารย์ คำตอบขำๆ กลับมานี่เยอะ(แสดงว่าคนไทยอารมณ์ดี..มั้ง)
เอาอีกสักคำตอบไหมคะ...ตั้งชื่อว่า มองโลกแง่ดี ดีไหมคะ
ตอนนั้นเดินตามอาจารย์ท่านหนึ่ง(ผู้หญิง) ท่านค่อนข้างมีชื่อเสียง เจ้าระเบียบมากท่านลืมรูดซิบกระโปรงด้านหลัง ..และท่านก็เดินไปทั่วจักรวาลมาแล้ว
พอเรียนท่านว่าซิบมันเลื่อนลง
ท่านตอบว่า "ขอบคุณค่ะ ก็นึกแปลกใจว่าวันนี้ทำไมมีแต่คนยิ้มให้..เนี่ยโชคดีนะ..ที่วันนี้ไม่ลืมนุ่งกางเกงในด้วย..." (ฮาๆ เอิกๆ)..
ฮา ๆ เอิก ๆ...ผมขำจนเพื่อน ๆที่ห้องทำงานเหลียวมองและเขาก็ยิ้ม ๆ...ผมว่า...สัปดนวันละนิดจิตแจ่มใส
หัวใจที่งดงามได้นะครับ...คุณจันทรรัตน์...คุณมีเรื่องเล่าที่น่าสนใจฟังมากครับ...ผมอ่านไป...ระเบิดความฮา ๆ...คือ ขำก๊าก ๆเลยครับ...อยากฟังต่อครับ...
ขอบคุณครับ
จาก...umi