สาวน้อย...สายฝนคงไม่ทำให้เธอเหงามากหรอกนะ
สาวน้อย....สายฝนคงไม่ทำให้เธอเหงามากหรอกนะ...
ครืนครืนเสียงฟ้าครวญคราง
ลางลางสายฝนพรมพรำ
เปาะแปะใบไม้พลาพลบค่ำ
ลำนำบทเพลงโปรยปราย
ซัดสาดละอองไอเย็นเฉียบ
ความเงียบความเหงาห่างหาย
กลิ่นชื้นเย็นฉ่ำย้ำคล้ายคล้าย
เอียงอายสายตาแห่งราตรี
แสงสีลอดผ่านม่านฝนฝอย
หงอยหงอยคอยไออุ่นกอดกายนี้
ยิ่งเย็นเยียบยิ่งหนาวเหน็บเจ็บฤดี
มาบัดนี้มีน้ำฝนระคนดวงตา
กลับมาปลอบมาให้กอดให้ก่าย
สาวน้อยจ้องคอยสายฝนฝ่า
ดึกดื่นฝนยิ่งเคล้าเศร้าอุรา
คงคอยการกลับมาของคนรัก
ครวญครางเสียงฟ้าครืนครืน
ดั่งสะอื้นม่านฝนคงหน่วงหนัก
ฝืนฝ่ามองคืนเคลื่อนเลือนลางนัก
รอคนรักกลับมาก่อนเช้านี้...
.................
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
ในค่ำคืนแห่งวสันตฤดู
8 กรกฎาคม 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (13)
ครวญครางเสียงฟ้าครืนครืน
ดั่งสะอื้นม่านฝนคงหน่วงหนัก
ฝืนฝ่ามองคืนเคลื่อนเลือนลางนัก
รอคนรักกลับมาก่อนเช้านี้...
พี่ พ.ท่อนท้ายดูอารมณ์เหงาๆยามฝนตกพรำ ผมแต่งให้พี่ 1 บทนะครับ..ดูลสุขภาพนะครับพี่
.....เอื่อย เอื่อย สะอิ้งอ้อยระย้าย้อยระเรืองงาม
ดุจดังผืนฟ้าครามเมื่อยามแย้มอร่ามเรือง
หรือเป็นดั่งเหมือนเมืองลดเลี้ยวเลาะมังกรไฟ
โอ้ดวงใจโมงยามนี้ใฝ่ระวีราตรีงาม.....
ขอบคุณครับ ลูกหมูเต้นระบำ สำหรับบทกวี
อร่ามงามในใจ สะโอดสะองแห่งอักษรา...
ผมแต่งบทกวีหรือบทกลอนไม่เป็น
ก็เลยได้แต่แอบแวะเข้ามาอ่านเฉยๆ นะครับ
...คนแต่งกลอนไม่เป็น...แต่ชอบอ่านค่ะ
ขอบคุณครับ อักขณิช ที่เข้ามาอ่าน
ขอบคุณครับ ดร. พจนา แย้มนัยนา
ที่ให้กำลังใจครับ
โอ้...สาวน้อย เห็นฝนพรำ อย่าทำเฉย
ฝนที่เคย เชยเช่น เป็นดั่งฝัน
เมื่อฝนตก ตกพรำ ช้ำจาบรรย์
รอสุขสันต์ วันคืน ชื่นมิคลาย
ฝนไหนหนอ พอบอก พี่ได้ไหม
ที่ทำให้ ใจเศร้า เคล้าโศกเอ๋ย
จงเอื้อยเอ่ย เผยให้นิด สิทรามเชย
อย่าละเลย เคยฝนพรำ ทำใจชา....
สวัสดีค่ะเพื่อนขอร่วมแจมนิดนึง ความหมายอาจสับสนตามใจของคนแต่งอ่ะนะ เพราะจนป่านนี้ยังกลัวฝน แบบเจ้าสาวที่กลัวฝนอยู่เลยอ่ะนะ อิๆๆๆ คิดถึงนะคะ ฝนตกระวังเป็นหวัดด้วยนะเริ่มอาวุโสแล้วนิ
ครืนครืนเสียงฟ้าครวญคราง
ลางลางสายฝนพรมพรำ
เปาะแปะใบไม้พลาพลบค่ำ
ลำนำบทเพลงโปรยปราย
ซัดสาดละอองไอเย็นเฉียบ
ความเงียบความเหงาห่างหาย
กลิ่นชื้นเย็นฉ่ำย้ำคล้ายคล้าย
เอียงอายสายตาแห่งราตรี
...................................
พริ้วพริ้วยามเช้าลมผ่าน
คืนวันฝันงามตามนี้
ขอบคุณลำเนาบทกวี
กล่อมยามฤดีเดียวดาย...
พราวพร่างหยาดหยดรดริน
ผ่านผินตามลมแดดฉาย
โบกลาคืนฟ้าพร่างพราย
ผ่านมา...ผ่านไป...ตาม...เธอ
๙ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ขอบคุณบทกวีหน้าฝน อันไพเราะมากมายค่ะ คุณพ.แจ่มจำรัส
ขอบคุณ คุณ
หมูจ๋า เพื่อนรักที่ไม่เคยเห็นหน้า ที่เป็นห่วง
ขอบคุณครับTawandin
แต่งกลอนไพเราะนะครับเนี่ย เขียนลงบันทึกบ้างนะครับ
อย่าปล่อยให้ผมร่ายอยู่เดี่ยว เดียวดาย เลยนะครับ...
จะเขียนกลอนก็กลายเป็น " ลูกบิด"
สมองคิดไม่ออกบอกไม่ได้
จึงมาอ่านงานของคุณพิชัย
เขาเขียนให้ได้อ่านสำราญรมย์.....แล...อิ อิ
..................................................
มาพบกลอนต้องอ่านฉานชอบนัก เพราะฉันรักคำกวีนี่หนักหนา
อดไม่ได้จึงร่ายคำจำนรรจา มาเถิดมาร่วมสร้างสรร ฉันท์, กาพย์, กลอน
ขออวยพรให้คุณ พ. อย่าท้อแท้ ตั้งจิตแน่สู้ประจันอย่าหวั่นถอน
รักษาใจรักษากายคลายอาวรณ์ ขออวยพรด้วยพรสี่ มีสุขเอย
มาที่นี่มีแต่คนคอเดียวกันนะคะ น้อง พ.