นับถึงวันนี้ผมได้รับโอกาสเป็นผู้บริหาร(เล็กๆ) มา 1 ปี ได้เห็นได้รู้ได้พบในสิ่งที่ไม่เคยคิดมาพอสมควรบางครั้งนึกถามตัวเองว่า "นี่มันใช่เหรอ" "ไม่น่าจะใช่นะ" แต่บ่อยครั้งสิ่งที่ปรากฎในที่แจ้ง กลับไม่เคยมีจริงในที่มืด ความสงสัยอย่างหนึ่งที่เกิดคือ ระหว่างความชอบธรรมคืออำนาจ กับ อำนาจคือความชอบธรรม แท้จริงแล้วสังคมของเรากำลังอยู่ในทางไหน(ในทางปฏิบัติ)
ผมยกตัวอย่าง เช่น รัฐบาลประกาศลดราคารับจำนำข้าว โดยมีคนในฝั่งรัฐบาลสารพัดคน (ทั้งที่มีตำแหน่งเกี่ยวข้องกับการชี้แจง และไม่เกี่ยวเลย) ออกมาบอกเหตุผลสารพัดอย่าง บางอย่างก็พอฟังแต่หลายอย่างฟังไม่ขึ้น เพราะไม่ตอบโจทย์ง่ายๆที่ว่า จะทำอย่างไรให้ไม่มีการคอร์รัปชั่น หรือให้มีน้อยที่สุด(จริงๆต้องไม่มีเลย) โดยให้เงินถึงมือชาวนาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่ไม่มีใครตอบประเด็นนี้ให้ชัดๆเลย มีแต่สร้างประเด็นตอบโต้กันกับฝ่ายค้านบ้าง นักวิชาการบ้าง แล้วก็ประกาศเดินหน้าต่อแต่ขอลดราคามา
แน่นอนว่าเมื่อเป็นผู้บริหารแล้วย่อมมีอำนาจในการกำหนดนโยบายเพื่อบริหาร แต่การใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกไม่ควรแล้วอ้างว่า ฉันมีความชอบธรรมเพราะฉันเป็นผู้บริหาร นั้นคือการขุดหลุมฝังตัวเองต่างหาก เพราะอำนาจก็เหมือนกับขิงทั้งหลายในโลกนี้ที่พระพุทธเจ้าสอนว่า "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" ไม่เที่ยง ไม่แน่นอน และไม่ใช่ของเรา วันนี้เรามีอำนาจให้คุณให้โทษคนอื่นได้ แต่เราไม่ได้สร้างความรัก ความเคารพให้เกิดขึ้นจากตัวเอง แต่ไปสร้างความไม่พอใจโดยใช้อำนาจและหน้าที่อย่างไม่ถูกไม่ควร เมื่อพ้นจากอำนาจที่เคย ก็หาคนที่รัก คนเคารพ และหวังดีต่อเราไม่ได้
ดังนั้น ความชอบธรรมจึงเป็นสิ่งที่ผู้บริหารและคนทำงานทุกคนพึงระลึกอยู่เสมอว่าควรทำอยู่ทุกที ควรทำอยู่เสมอ และควรทำทั้งในที่ลับและที่แจ้ง
จิรเมธขฐ์
บันทึกตอนเช้า บนบ้านหลังเดิม
.... ขอบคุณมาก นะคะ ..... ความชอบธรรม .....