วิกฤต = ? ขึ้นอยู่กับคนใช้

        เย็นวันนี้ผมแวะกินอาหารเย็นคนเดียวเนื่องจากแฟนไปอบรม ตั้งใจว่าจะกินให้เสร็จเร็วๆ แล้วรีบไปรัับเด็กๆที่ฝากยายไว้ ตัดสินใจแวะที่ KFC ปตท.แก่งคอย ก็สั่งไก่เหมือนปกติทั่วไปมากิน นั่งกินได้แป๊บนึงสังเกตว่ามีแมลงวันบินไปมาอยู่สัก 2-3ตัว แต่ก็ไม่สนใจอะไร นั่งไปแป๊บ หันไปอีกทีเห็นแมลงวันเกาะที่แก้วน้ำอัดลมพอจะเอามือไปปัดให้มันบินหนีไป มันดันใจเสาะตกลงไปตายในน้ำอัดลมผมซะนี่ (พึ่งดูดไปจู๊ดเดียว) ในใจตอนนั้นนึกโกรธร้าน KFC มาก อะไรกันห้องแอร์ปล่อยให้แมลงวันมาบินแล้วหล่นไปในนี้ได้ไง แต่ก๋สงสัยว่าทำไมแมลงวันมันถึงตาย (ด้วยความสงสัยเลยเขี่ยออกมาวางข้างแก้ว) มันก็นอนหงายท้องแน่นิ่ง รึว่า....ร้านนี่จะฉีดยาฆ่าแมลง ขณะเดียวกันมีน้องพนักงานเดินมากวาดพื้นแล้วผ่านมาพอดี เลยถามเขาว่า
ผม: น้องครับ ที่นี่ฉีดยาฆ่าแมลงด้วยเหรอครับ
พนักงาน: ไม่นี่คะ แต่ปั๊มเขาฉีดยาอะไรไม่รู้ข้างนอก พี่มีอะไรรึเปล่าคะ 
ผม : ก็เล่าให้น้องฟังสั้นๆ ยังไม่ทันขาดคำ น้องก็พูดว่า
พนักงาน : ขอโทษด้วยคะพี่ เดี๋ยวหนูเปลี่ยนน้ำให้ใหม่นะคะ ว่าแล้วก็รีบยกแก้วนี้ไปแล้วเอาน้ำใหม่มา พร้อมกล่าวขอโทษอีกครั้ง แล้วก็รีบหาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดโต๊ะให้อย่างกุลีกุจอ
อารมณ์ที่โกรธตอนนั้นกลายเป็นชื่นชม และยกย่องเจ้าหน้าที่คนนั้นรวมถึง KFC ปตท.แก่งคอยที่อบรมดูแลพนักงานได้เป็นอย่างดี 
ผมเองในฐานะผู้บริหารมีโอกาสได้รับฟังข้อข้องใจ หรือความขุ่นใจจากผู้ปกครองอยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่เคยนึกเลยว่าถ้าเราสามารถแก้ปัญหาที่มีให้เขาได้ นอกจากเราจะทำให้ความรู้สึกด้านลบให้กลับมาเสมอตัวแล้ว กลับกลายมาเป็นแดนบวกด้วยซ้ำไป 
ดังนั้นอย่ามองว่าวิกฤตเป็นปัญหา เป็นเรื่องเสียเวลา เป็นเรื่องน่ารำคาญ เพราะบางครั้ง วิกฤตก็กลายเป็นโอกาสได้เสมอ
* จิรเมธขฐ์ บันทึกที่บ้าน *