วันที่เป็นผู้นำ...ขอแต่คิด..วางแผน...ให้เกิดงาน..เริ่มต้นที่ใจของเพื่อนร่วมงาน เปิดประตูใจ เพื่อเข้าไปแทรกอยุ่ใน ช่องว่างของหัวใจ โดยการให้ ให้ความจริง ให้ความช่วยเหลือ ให้ของฝากตามอัตภาพ ให้คำชม ยืนเคียงข้าง เมือเขาทำงาน...ปลอบประโลมเมื่อเขาเกิดข้อผิดพลาด ชื่นชมในความสำเร็จ เปิดเวทีให้เขาได้พบความก้าวหน้า ของชีวิต ส่งเสริมให้เขาได้รับการยอมรับในงานที่เขาทำ....แล้วเขาก็จะถวายชีวิต และงานให้กับเรา...ไม่ง่ายนักแต่ ก้ไม่ยากเกินไปใช่มั๊ยค่ะ...ความสำเร็จที่งดงามคือความพยายามของเราเอง การเป็นผุ้ให้ยิ่งใหญ่กว่าการเป้นผู้รับ
ไม่มีความเห็น