ต้นไม้อายุยืน มักจะมีการปรับตัวให้เป็นธรรมชาติ มีความคดโค้งสาขา มองเหมือนเป็นคนแก่ใจดี ที่ดูอบอุ่นน่าเข้าไปอยู่ใต้ร่มพฤกษานั้น กิ่งก้านก็แผ่ขยายออกไป เหมือนอ้อมกอดที่โอบคนรอบข้างได้หมดในกอดเดียว
ทำตัวเหมือนต้นไม้ก็ดี ไม่ต่อต้าน หรือทรนงแข็งกระด้าง จนน่าเอือมระอา เจอพายุลมแรง ก็ยังยืนเป็นเป้าต้านภัยลมอยู่อย่างนั้น ไม่นานก็ทนไม่ไหว ต้องหักพังลงไป
แต่ก็ใช่ว่าเป็นไม้ใหญ่ จึงมีทักษะต่อการอยู่บนโลก ปรับรูปร่างให้กลืนไปกับการอยู่ร่วมกัน อย่างมิให้แตกหัก แท้จริงแล้วลองสังเกตให้ดี รอยหยักโค้งต่างๆ ล้วนเกิดตั้งแต่เป็นไม้อ่อนทั้งสิ้น เพียงแต่พออินทรีแก่กล้า จึงสะดุดตาผู้พบเห็น
ในคืนที่ฟ้าคะนองมาแต่ไกล ไม่นานที่นี่ฝนคงจะตกหนัก ทำให้นึกถึงหมู่ไม้ทั้งหลาย ว่าต้นไหนหนอ ที่มีการเตรียมรับมือลมฝนที่กำลังจะมาในเร็วๆนี้ เพื่อรักษาลำต้นของตนมิให้ถูกทำลายจากพายุกล้า จะมีไม้ต้นไหน เคยอ่อนโน้มจนติดดิน แต่รักษาชีวิตไว้ได้ จนสุดท้ายยืนต้นขึ้นมาได้อีกครั้ง
เหมือนผู้คนเช่นกัน มีศิลปะชีวิตกันแค่ไหน จะใช้ชีวิตแบบกลมกลืนธรรมชาติ หรือกระด้างตลอดกาล
ต้นไม้เป็นครูสอนที่ดี ความอ่อนน้อมย่อมลดแรงกระทบที่รุนแรงเสมอ
ฝนมาถึงพอดี คืนนี้คงได้นอนฟังเสียงฝนที่ดังซู่ซ่า กล่อมเป็นเพลงให้หลับสบายอย่างเป็นสุข
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ตันติราพันธ์
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #ความอ่อนน้อม#เรียนรู้จากวิ๔ีต้นไม้

หมายเลขบันทึก: 538750เขียนเมื่อ 9 มิถุนายน 2013 23:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 มิถุนายน 2013 23:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน